MONOLOG

Anılar çok Acılar

Yıllar uzundur ama çabuk geçer, ya da hatırlayamayız her günü. Önemli günleri hatırlar devamını unuturuz. Sonra da çabuk geçti sanarız.

13 Ağustos tarihinde naptiniz mesela?  Belki çoğunuz hatırlamaz.  Ama sırtınızdaki bıçaklardan biri de o tarihte saplandıysa işte unutulmaz o gün.

Ama bazen hiçbir günü unutamazsınız. Güzel zamanları, kötü zamanları, boş zamanları bile unutamazsınız. Çünkü elinizde o günlerden, o anılardan başka birşey kalmamıştır. Durup hatırlar, kısa süreliğine zamanda kaybolursunuz. Geçmişi yaşar şimdiyi durdurursunuz geçen zamanı dinlemeden. Işte o an, geçmişin şimdi, şimdinin ise gelecek olduğu an, geleceğiniz kıymete biner. Ve o an anılarınız acılarınız olur.

Hatırladıkça gülüp geçmez onun yerine gözyaşlarınızla paylaşırsınız dakikalarınızı. Yapılan küçük sürprizler gelir aklınıza ve yanaklarınız ıslakken bir küçük tebessüm yansır yüzünüze. Kavga ettiğiniz anlar gelir gözünün önüne, görmek istemezsin o anı devirirsin gözünü. Zamanını boşuna harcamışsın meğersem. Birden hepsi kaybolur gözünün önünden. Bir bakarsın ki çalışma masanda yapılacak bir ton işle başbaşasın. Yeni hayatına hala uyum sağlayamadığını farkedersin o an.

Her dakikan daha çok değerlenir. Keşke daha çok zaman geçirseydim diye pişman olursun. Ama tecrübeler acıdır işte. Pişmanlıkların ve hataların sana doğru yolu gösterir. Haritasız bir yolda yanlış yola girmeden doğru yolu bulamazsın.

Ve kendine söz verirsin. Artık zamanımı ona harcayacağım.

Sonra biri gelir, ve o ona gider...