Rüzgarı çekiyorum içime. Çok güzel esiyor. Gözlerim denizi süzüyor. En uzak noktasına bakıyor. Dalga seslerini duyuyorum. Kazıyorum hafızama. Hep hatırlamak istiyorum bu sesi. Bir şarkı mırıldanıyorum sessizce. Tüm dertlerimi anlatan bir şarkı. Sonra bir dal sigara daha alıyorum. Acıları unutmak için tek yolum. Ama çekmiyor bu sefer canım. Öyle acıyor ki. Alıyorum paketi fırlatıyorum denize. Içmeyeceğim artık. Hayatımı karartmayacağım. O da istemezdi içmemi. Neden bu halde bile onun istediklerini yapıyorum. Suyun üstünde yüzen buruşuk pakete bakıyorum. Sonra bir iki martı giriyor görüş alanıma. Bir gemi geçiyor boğazdan. Martılar simit yiyor. Mutlu ve özgürler. Bense bu koca şehirde bağlı gibi hissediyorum. Dört duvar arasında susmaya mahkum. Konuşmuyorum. Görünmeyen kelepçeler var elimde. Sadece ben biliyorum bir de kelepçeleri takan. Arkandan simitçinin sesini duyuyorum. Aklıma anılarımız geliyor. Çok severdi simiti. Neredeyse her sabah bu simitçiden simit alırdım ona. Ben de severdim ama daha çok ona yedirirdm. Gözümü kapadım o an hiçbir şeye aldırmadan. Sonsuza dek kapamak istedim gözlerimi, olmadı. Her şey bana onu hatırlatıyordu. Onu ve anılarımızı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MONOLOG
Non-FictionBu bir hikaye kitabı değildir fakat herkes bu kitapta kendi hikayesini bulacaktır.
