Bulutlar... Bembeyaz ve özgür şehri izliyorlar. Ben de izliyorum bir uçak penceresinden. Ama bu son bakışım olacak. Gidiyorum çünkü. Terk ediyorum bu şehri, terk ediyorum seni. Aşkımı da geride bırakıyorum ve gidiyorum. Her şeyimi geride bırakıp gidiyorum. Sadece küçük bir valiz. Birkaç parça kıyafet. Ihtiyacım olan şeyler. Ama sana ihtiyacım yok. Bir zamanlar vardı. Çok severdim yada öyle zannederdim. Sevsem senden vazgeçmezdim. Acılardan vazgeçmezdim. Zorlada olsa kaldırırdım o yükleri. Senin için yapardım. O kadar yordun ki beni. Gücüm kalmadı artık. Sevecek gücüm bile kalmadı peşinde koşmaktan. İşte bu yüzden gidiyorum artık. Seni hatırlatan tüm anıları unutmak için terk ediyorum bu şehri. Senin kalbinde özgür bir esirdim ben. Ama şimdi sadece özgürüm. Aşkın kapattığı demir parmaklıkları aştım. Şimdi ise başka bir şehire seni unutmaya gidiyorum. Aşka esir olduğum günleri unutmaya. O deniz mavisi gözleri unutmaya. O denizi unutmaya gidiyorum. Görünmez kelepçeleri çıkardım. Özgürüm artık. Sensiz ben özgürüm...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MONOLOG
No FicciónBu bir hikaye kitabı değildir fakat herkes bu kitapta kendi hikayesini bulacaktır.
