You Are The Risk I'll Always Take

Chapter 28

"Hey. I bought you clothes already. Malapit na kasi ang lunch time e. Baka di na tayo makapag-lunch mamaya. Pero sigurado ko naman na kasya mo itong mga 'to." ani Mcchaine habang bitbit yung mga pinamili niya.

Gusto ko siyang tanungin tungkol sa mga nabasa ko. Gusto kong mabigyan ng kasagutan ang mga katanungan ko kahit man lang konti lang.

"Hey. Are you okay?" sabi nito.

"H-huh?" Halla. Sige. Nganga, Raniella.

"Tulala ka kasi. May nangyari ba?" tanong nito.

Oo, Mcchaine. Madaming nangyari.

Gusto kong sabihin yan. Pero di ko masabi dahil tila ayaw lumabas sa bibig ko.

"W-wala. I'm fine. Tara nalang." sagot ko.

"Okay." he said.

Sabay kaming lumabas ng store pagkatapos ay sumulyap muli ako sa Men's Section.

Nagbabakasakaling makikita ko yung taong yumakap sa akin na nakatayo doon.

Pero hindi. Walang tao doon.

Punong puno ng katanungan ang utak ko ngayon.

Kinuha na ni Mcchaine ang phone niya. Pumasok na kami sa loob ng kotse niya at papunta na sa restaurant na sinuggest ko kanina.

Then a few minutes, we reached the restaurant.

Umupo't umorder na din kami ng pagkain.

Tulala parin ako. Walang salita ang gustong lumabas sa bibig ko.

I need someone to talk to. This time, not Mcchaine. Not Lance. Not Maikee. But Dad.

I missed him so much.

"Harcind, kanina ka pa ganyan. Tell me what's wrong." Mcchaine said.

"I was just thinking of Dad. I hope he's okay." I answered.

"Do you want to talk to him?" He asked.

Tumango ako. Tapos tinignan niya ako ng parang may sinasabi ang mga mata niya. Yung "sige na tawagan mo na siya" look.

I took my phone out of my pocket then stood up and went out the restaurant.

Naupo ako sa hagdan tapos dinial ko na ang number ni Daddy.

"Hello?" He said.

"Hi dad." I greeted.

"How are you, princess?" He asked in a low voice.

After what happened at the store, sobrang nag-ooverthink ako sa mga pangyayari.

"I'm fine dad. Ikaw?" I answered.

"I'm okay, my love. Daddy's okay. Nasa office ako ngayon katatapos ng meeting. I already ate my lunch. Uuwi din ako mamaya to take a rest then I'll visit your mom because I miss her. I hope you're enjoying your vacation, anak." Hearing my dad's voice somehow made me calm and stop overthinking.

Kinaikalangan ko din itong phone call na ito.

"Yes dad. Madaming nangyari. Madami din akong ikukwento sayo pag uwi ko. Hahahaha. Tell mom I miss her too, okay? I misse you daddy." sabi ko.

"I miss you too, Princess." He said.

"Dad, magla-lunch lang kami ni Mcchaine, okay? You take care. I love you." pagpapaalam ko.

"Okay. Be sure na iinom ka ng gamot mo on the right time, okay? Take care of yourself too. I love you, darling." ani Dad.

Then the call ended.

Saktong sakto din ang timing ng end ng call dahil na-serve na din ang lunch namin.

"How's your dad?" Mcchaine asked while we're eating.

"Okay lang naman siya." sagot ko.

"Y--you red a conversation from my phone." He said while looking at his food.

Damn. How did he knew about it?

"What do you mean?" pag-deny ko.

"Nakalimutan mong linisin yung recent tasks mo sa phone ko." He smirked.

"If you're thinking na di lang ikaw ang nililigawan ko you're wrong. If you think I have a girlfriend you're wrong again. If you think I have a wife you're wrong. I don't have any relationship with any girl." pagpapatuloy niya.

Kinakabahan ako sa sinabi niya. Napakaalamera ko naman kasi.

Tsaka mahina ninja skills ko. Di ko pala natanggal yung mga apps na pinakialaman ko.

"So tell me, anong mga nabasa ng girlfriend to be ko?" then he showed his sexiest smirked.

Sana di pa ako nagmumukhang kamatis dito.

Omg. Girlfriend to be kuno. Hahahahahaha.

Kenekeleg eke. Enebe.

Ranielllaaaaaaa! Stop it! You're so pabebe and so annoying.

Jusko. Tulungan niyo po ako. Sana po di ako mamatay sa kilig dito.

"W-wa-wala." pagdeny ko sa nabasa ko.

"You're blushing." sabi nito habang isinusubo niya ang pagkain niya.

"I find it cute though." He continued.

Ikinain ko nalang yung kilig at kahihiyan ko.

Sige lang, Raniella. Ikain mo lang.

Wala kang pake kahit isipin nilang baboy ka. Okay lang yan.

"Kung wala kang nabasa... bakit mo naiwan yung messenger ko sa thread namin ni Lance?" and finally... He spitted the words.

"I need answers." sagot ko.

Gusto kong iwasan iyong mga nabasa ko pero di ko ma-control ang sarili ko.

I need answers. Yun lang ang nasa isip ko.

"Nabasa mo lahat?" He asked.

"Yes." I replied.

He slowly held my hand then look me in my eyes.

"Sinubukan ko, Raniella. Pero naduwag ako. Alam mo at alam ko na member siya ng gang noong high school tayo. Natakot ako kasi ayokong madamay ang mga mahal ko sa buhay dahil sa nararamdaman ko. I'm such a coward back then. Hinintay ko yung time na kaya ko na siyang harapin. I even studied Marshall Arts. Hahahahaha. Hanggang sa nakarating sa akin na nag-quit na siya ng gang dahil unti-unti na din nagkakawatak-watak ang gang niya and he finally decided to start a new life. Nabalitaan ko pang ikaw ang dahilan kung bakit ganito na siya katino. Then I decided to come back here in Philippines just for you. Sabi kasi ni tita kung saan ako masaya doon ako pumunta. Nasa Pinas kasi yung happiness ko e. Every night, I stalk your social media accounts. Yes. I am your number one profile visitor slash stalker. Kapag may photo kang pinopost mo sa IG automatically na naka-save na iyon sa phone ko. I Love You, Raniella Harcind. You make me happy. Nakuha ko na lahat ng gusto ko. Isa nalang ang kulang. Ikaw. I want you. I need you. I Love You." he said.

Yung tingin niya sa akin habang sinasabi iyon ay kakaiba. You can see the sincerity in every word.

Raniella, you found some answers to Mcchaine's explaination. But you need Lance's explaination too. Ugh.