You Are The Risk I'll Always Take

Chapter 29

I need to stop overthinking. I myself knows that Lance and I have less chance of getting our friendship back.

But I'll try. Gusto ko lang naman na maliwanagan ang sarili ko sa mga nabasa ko.

"Mcchaine, thank you." I said.

"Aw. Na-thank you zoned ako." He replied looking down.

"No. I mean, thank you for everything. Thank you for giving answers to some of my questions. Thank you for coming back." I answered with a smile.

He smiled at me back.

"Is there something special going on between you and Lance? I mean, more than friends relationship. Yung may gusto kayo sa isa't isa." He asked.

I don't want to assume that I'm over with my feelings with Lance. I'm still a little confused with how I feel.

I'm not yet sure about my answer.

"We haven't take a picture yet!" pag iba ko ng usapan.

I'm just hoping that he won't notice.

"Oh yea. I almost forgot. Hahahaha." He replied.

Oh! Thank you, Lord. He didn't notice it.

He pulled his phone out of his pocket.

Hinawakan niya iyon at nag-picture kami.

We did formal poses and wackies too.

"You're so cute with this pose." aniya sabay pinakita sa akin noong photo namin.

Naka-duling yung mata ko, naka-peace finger sign ako at naka-tounge out.

He finds it cute? I find it embarassing.

I look stupid. What the hell?!

"Come on. Delete that!" sabi ko sabay try kunin yung phone niya para idelete yung photo.

Pero mas inilayo niya pa ito sa akin para di ko maabot.

"Why? What's wrong with your picture?" He sarcastically asked.

At dahil dun mas naasar ako.

"It's so pangit. Freaking ugly." I answered.

"Look, stop trying to get my phone. It doesn't matter if it looks freaking ugly to you or others. You're beautiful in every inch. You're beautiful to me. Sinong nagsabing freaking ugly ka? Patayin ko." Banat ni kuya Mcchaine. Hahahaha. Sht. Kinikilig ako.

"Ako." sagot ko.

"I can't kill you physically. I mean, I can't kill you with a gun on my hand. I can only kill you with my skills in bed." He smirked.

Halos mangamatis na naman ang mga pisngi ko sa sinabi niya.

May side palang ganito itong nilalang na ito no?

"Let's go to Camp John Hay na. It's getting bored here." sagot ko.

Siyempre di ko na sasabayan pa ang ka-maniacan nito.

Di ako magpapaka-pervert para bagayan ang pagka-maniac niya. Hahaha.

"No. I'm not yet bored. Come on." sabi nito.

Halata sa boses niya na may balak na naman itong di ko magugustuhan. Its either Aasarin niya ako o pagtitripan niya ako.

"Its cold outside." he said.

So, nagtransform na siya? Di na maniac? Parang sumeryoso kasi yung itsura niya e.

Tumango ako bilang sagot. Duh. Nagtaka ka pa. malamang nasa Baguio ka. Anong gusto mo mag mala-Manila ang init dito?

"Ugh. I know right?" sagot ko sabay irap.

"Painit tayo." Sabi nito sabay tingin deretso sa mga mata ko then smirked.

"H-ha?" Ayokong bigyan ng meaning yung sinabi niya pero kasi ginamit niya yung sexiest voice daw niya which I find cute. Lol.

"Let's go back to the hotel, turn off the aircon and let me ride." He said then smirked.

Maniac na ulet? Actually, di ko na alam kung anong magiging reaction ko this time.

"Mu-mukha na ba skong roller coaster?"

Hari ata ito ng ngisi e. Kanina pa ito ha. Siguro kung hindi ko siya kilala kanina ko pa siya sinampal sa sobrang ka-maniacan niya.

"I guess? But one thing is for sure, we'll enjoy riding and satisfied with the scene we'll be acting." Sabi nito habang naka-ngisi padin sabay up and down ng kilay.

"You know what, kanina ka pa ganyan. I mean yung voice mo. I admit, its sexy and so cute at the same time." There. Nadulas na. Kanina pa kasi e. Sobrang cute na.

Tinignan niya ako ng parang may katangahan akong nagawa.

"Seriously?" naiiritang tanong nito.

"What? Ano na naman ang nagawa ko?" tanong ko.

Napakamot siya sa ulo niya at napa-face palm din siya.

What now?

"Alam mo bang ikaw lang ang di natablan ng boses ko na yun?" badtrip niyang sagot.

So, kailangan malaglag yung panty ko pag ganun siya magsalita? Aba matinde. Buti sana yung ikaw si Leonardo Dicaprio. Malalaglag talaga itong panty na 'to. Hahahahahaha.

"Big deal?" sabi ko habang naka-taas ang isa kong eyebrow.

"YES, Raniella. Ang hirap mong akitin. Tao ka pa ba?" bwisit niyang sinabi ito.

"Anong big deal dun? Ang mahirap akong akitin? And No. Di ako tao kasi Diyosa ako. Okay? D-I-Y-O-S-A. Naintindihan mo?" sagot ko.

Walang hiya hiya. Bakit mo ipagkakaila ang katotohanan?

Woooooo! Ang hangin mo, Raniella. Ang hangin. May tornado na sa labas. Tinatangay na yang kasama mo.

"Ang hirap kasi... Kasi baka pag di pa kita napa-fall sa akin, baka iba na ang makasalo sayo. And I don't want that to happen. I love you and I can't afford to lose you again. I'll do anything. I'll do anything to make you happy and be mine, Harcind." he said with his serious but captivating eyes.

Pag sinasabihan niya ako ng mga ganyang salita feeling ko, I'm safe. I'm loved. Ramdam ko ang yakap niya kahit sinasabi niya lang ang mga ganoong bagay. Pag naririnig ko ang mga ganoong matatamis na salita, parang di ko na kailangan pang humiling ng kahit anong bagay.

Kung titimbangin ko ang pakiramdam ko ngayon sa kanya at sa pakiramdam ko kay Lance, mas lamang na si Mcchaine dahil sa ginagawa niya para sa akin. He filled the empty space that I was waiting for Lance to fill. He did the things that I was expecting Lance to do. He loved me and Lance didn't.

"Wa-wala ka bang sasabihin?" ani Mcchaine.

Nagulat ako nang nagsalita siya. Nako, Raniella Certified Tunganga Queen.

Imbes na sumagot sa sinabi niya, dinala ako ng mga paa ko sa harap niya.

Di ko alam kung anong pumasok sa utak ko.

Pero kusa kong niyakap si Mcchaine.

Damn. Ramdam ko ang gulat sa kanyang mukha kahit di ko nakikita ang reaction niya. Pero isa lang ang dapat kong liwanagin sa sarili ko.

Mahal ko na ba si Mcchaine? Am I ready to let him into my life? Am I?