Warrior Cats Gele Ogen (#3)

Hoofdstuk 1

"Grindvacht! Grindvacht!" Riep iedereen. Grindvacht keek trots om zich heen. Eindelijk ben ik een krijger! Grindvacht sprong naar zijn broer, Grasvoet, en naar zijn beste vriend, Nachtpels. Zij waren ook net krijgers geworden. "Nu is het tijd dat wij leerlingen worden" piepte Pluiskit. Modderkit knikte instemmend. "Nog niet, over 2 manen pas" miauwde Maanregen tegen de kittens. "Nee, nu!" Miauwde Modderkit boos. Vlamstaart sloeg haar staart om haar kittens heen. "Geen krijgers lastig vallen hè?" Miauwde ze streng. "Doen we ook niet" miauwde Pluiskit onschuldig. Grindvacht snoof geammuseerd. De kittens liepen op Nachtpels af. "Hoe is het eigenlijk om maar 1 oog te hebben?" Vroeg Modderkit. "Ben je blind?" Vroeg Pluiskit. "Nee natuurlijk is hij niet blind muizenbrein!" Miauwde Modderkit tegen zijn zusje. "Ik ben geen muizenbrein!" Kaatste Pluiskit. "Waarom zeg je dan dat hij blind is?" Vroeg Modderkit. "Ik zei niet dat hij blind was, ik vroeg het, muizenbrein!" Antwoorde zijn zusje. Modderkit sprong op Pluiskit. De twee kittens begonnen te stoeien. Grindvacht dacht meteen aan Maanregen. Hij was nog steeds verliefd op haar. Maar ze heeft Zandklauw al herrinerde Grindvacht zichzelf. "Zullen we samen gaan jagen?" Vroeg Maanregen opeens aan Grindvacht. Grindvacht voelde zijn vacht warm worden. "Ehmm, ja" miauwde hij. Samen met Maanregen liep hij het kamp uit. Misschien vind Maanregen me toch leuk... Bedacht Grindvacht hoopvol. "Weet je, misschien wil ik later ook wel kittens" begon Maanregen. "Zandklauw zou een geweldige vader worden" voegde ze toe. Grindvacht's hoofd veranderde is verdriet. Hij liet zijn staart hangen. Gelukkig zag Grindvacht net een muis, voordat Maanregen nog meer over haar en Zandklauw kon vertellen. Hij dook ineen en sprong op de muis, maar de muis rende net voor zijn poten weg. Grindvacht sprong opnieuw en zette zijn klauwen in de muis. "Mooie vangst" miauwde Maanregen. Zelf had ze al een eekhoorn gevangen. "Groenblad is vroeg dit jaar" miauwde Grindvacht. Het bos bloeide alweer. "Hoi" riep een hoog stemmetje. Grindvacht draaide zich met een ruk om. Daar zat Pluiskit. "Hoi" herhaalde ze. "Wat doe jij hier nou?!" ,Vroeg Maanregen streng, "mag jij hier wel zijn?" "Weet ik niet..." Miauwde Pluiskit nadenkend. Grindvacht zuchtte. "Kom, we brengen haar terug naar het kamp" miauwde hij. "Het woud is zo groot" miauwde Pluiskit en ze keek met grote ogen om haar heen. Zie je dat nu pas? Je bent al de hele tijd in het bos! Dacht Grinvacht. "Nee" miauwde Maanregen. "We kunnen Pluiskit wel iets leren" miauwde ze. "Wat?" Vroeg Grindvacht. "We kunnen haar een beetje leren jagen" miauwde Maanregen. "Ik ben net krijger", miauwde Grindvacht nerveus, "als ik een kitten ga leren jagen word Vleugelster niet blij." "O kom op! Ben je zo een kat?" Vroeg Maanregen. "Leer me jagen" miauwde Pluiskit opgewonden. Grindvacht pakte Pluiskit bij haar nekvel. "Het is hier niet veilig voor kittens" miauwde hij door de vacht van Pluiskit heen en hij liep naar het kamp. Pluiskit was zwaarder dan Grindvacht dacht. Hij zette haar neer. "Volg mij" beval hij streng. Pluiskit keek hem met grote ogen aan en deed gelukkig wat hij zei. "Kijk wat een mooie bes!" Miauwde Pluiskit opeens. "Nee!" Schreeuwde Grindvacht en hij duwde Pluiskit van de plant weg waar ze zat. "Dat is een doodsbes! Een bes dood zelfs een volwasse kat!" Miauwde Grindvacht streng. Pluiskit keek hem geschrokken aan. "S-sorry" stammelde ze. "Het is oke, gewoon nooit meer doen" miauwde Grindvacht en hij likte snel zijn borst. "Kom we gaan verder."