Warrior Cats Gele Ogen (#3)

Hoofdstuk 12

Grindvacht schrok wakker. Hij zag net een de zwarte staart van Nachtpels uit het krijgers hol verdwijnen. Alweer? Gistere ging hij ook al weg dacht Grindvacht. "Ga achter hem aan" miauwde Vuurster in Grindvachts hoofd. Grindvacht stond op. Toen Grindvacht buiten stond zag hij Nachtpels net het kamp uit gaan via de geheime route die ze wel eens als leerling hadden gebruikt. Grindvacht volgde hem. Nachtpels liep richting de Windclangrens. Als hij maar niet naar Haankreet gaat dacht Grindvacht. Grindvacht liep 3 voslengtes van Nachtpels vandaan. Hij verstopte zich steeds achter een boom of een struik. Toen Grindvacht de grens kon zien zag hij dat er een kat stond. Het was Haankreet. Nachtpels rende op haar af en ze raakte elkaars neus aan als begroeting. Grindvacht wou op de 2 krijgers afgaan. "Niet doen, blijf kijken" miauwde Vuurster. Grindvacht zwiepte met zijn staart maar bleef in zijn bosje zitten. Haankreet en Nachtpels keken naar silverpels. Eindelijk stonden katten op en liepen verder langs de grens. Grindvacht volgde ze. Ze liepen steeds verder. Waar gaan ze heen? Haankreet en Nachtpels liepen de berg op richting Maanpoel. Gaan ze naar Maanpoel?! Grindvacht verstopte zich achter een rots. Hij liep richting een andere rots toen Nachtpels achterom keek. Hij keek recht naar Grindvacht. Grindvacht stond stil en draade zijn hoofd weg van Nachtpels. Even later hoorde Grindvacht dat Haankreet en Nachtpels verder liep. Grindvacht bedankte de Sterrenclan dat hij een grijze vacht had en volgde de 2 katten.  Nachtpels en Haankreet waren opeens verdwenen. Grindvacht liep naar de plek waar hij ze voor het laatst gezien. Grindvacht zag een grot. In de grot was een grote poel. Het was Maanpoel. Haankreet en Nachtpels lagen naast elkaar bij de poel. Grindvacht ging naar binnen. Hij likte het water van de poel. Het smaakte naar ijs. Grindvacht ging zitten en viel inslaap.

Grindvacht schrok wakker. Voor hem stond een vreemde kat. Zijn bruine pels glinsterde goud in het maanlicht. Het begon hard te waaien. Grindvacht zette zijn klauwen in het gras. De ogen van de kater waren wit en gaven licht. "Clan zal zichzelf verraden, gras zal over de droge aarde groeien en zichzelf verjagen" riep de kat boven de harde wind uit. Grindvacht keek verward. De kater verdween en net zo snel als de wind kwam was het verdwenen. Grindvacht keek verward om zich heen. Clan zal zichzelf verraden, gras zal over de droge aarde groeien en zichzelf verjagen... Dacht Grindvacht. Grindvacht rook opeens een bekende geur. "Kleinpoot!" Miauwde Grindvacht. Kleinpoot liep op Grindvacht af. "Ga, nu" miauwde ze bezorgd. De grond verdween onder Grindvachts poten en alles werd zwart.