İMKANSIZ

18 . bölüm çete savaşları 1

Arkadaslar bakın bu bölüm biraz değişik oldu. yani aslında bölümün adı pis yedili olacaktı ama vazgeçtim. . bir anda kampta buraya nasıl geldik aklınız karışacak belki ama bundan sonraki bölüm de de bunun açıklaması olucak.. aklınızda ki sorulara açığım yorum atarsanız kesinlikle cevap veririm. mesajlara ve anasayfadaki alana yazamıyorum sadece yorum atabiliyorum :( yorumlardan konusalim

Hiç bitmeyecek sandığınız kabuslar vardır. Nefesinizi kesen , kalbinizi durduran ve sizi ölesiye korkulara salan.. Uyumaktan korkarsınız ya hani. Saatlerce uyumamak için direnir sonra göz kapaklarınıza yenik düşersiniz. Düşer düşmez kabusun pençelerini kalbiniz de hissedersiniz. . Sanki sökmek ister kalbinizi.
Korku ele geçirirken bedeninizi biran, önce bitsin istediğiniz kabus bitmek bilmez ve siz kalp sıkışması ile çırpınıp durmaya devam edersiniz. Kalbim buna daha ne kadar dayanır ben bile bilmez ken onun kalbi yorgun argin nasıl dayanacak bunu hiç bilmiyorum. tek birsey istiyorum.
bitsin bu kabus ...

Öyle zor ki sevdigin biri ile sinanmak. Canından can gitmesi ve elinden birsey gelmemesi öyle zor ki. Tıka basa dolu bir oda da yanlız hissetmek. ölüm kokan bir çaresizlikte sevdiğini beklemek. kolidorda bir biri ardına koşup duran hemşireler aklımı daha da karıştırıyor
. o güçlüdür bırakmaz beni yalanı nı kaçıncı kez kendime söylediğimi bile hatırlamıyorum. . Bu yalanı en son bir buçuk yıl önce söylemiştim. Bir bar çıkışı birileri bana kötü gözle bakti diye kavga etmişti. Bana kimse yaklasmasin diye 4 kişiyle tek başına dövüşmek zorunda kalmıştı. yaklaşık 15 dakika kavga ettiğinde ben başım ellerimin arasında ağlayarak şok geciriyordum. pis yedilinin geri kalanı ortama geldiğinde derin derin nefesler alabilmistim sonunda. ihtiyacım olan şey ihtiyacım olan kollarla kavuşmayı bekledim. elimle Yüzümdeki islakligi silerken Gökhan kaşı patlak elmacık kemiği kızarmış bir vaziyet de kollarını güçsüz bedenime sardı. .işte tüm ihtiyacım olan bana güç veren buydu.

Sonunda kendimde yeterli gücü bulunca kollarımı beline sarabildim.
Ellerimi sırtında gezindirirken elime gelen islaklik soluğumu kesmeye yetti. korka korka da olsa ellerimi omuz hizasına getirdim ve baktım . kandı ..ondan ayrılmaya çalıştım. izin vermedi. vücudumu saran titremeyi fark ederek.
"hist .. birsey yok . "
" nasıl yok !!! kanıyor. kanıyor lan..?!!!"
kesik kesik nefesler alıp veriyordum.
" benim değil. nefes al .. sarıl bana sarilmaya ihtiyacım var. iyi olduğunu bilmeye ihtiyacım var selin. " sesinden hiçbir titreme olmamıştı. biran içim rahatladı. acı yoktu sesinde yada çaresizlik. . iyiydi. iyi de olmalıydı. Çünkü o nezaman kötü olsa beni kimse toparlayamazdi. . o da bunu biliyordu. kollarımı daha sıkı sardım bedenine .. göz yaşları siddetlenirken göğsüne saklandım.
Bir an kollarımın arasından kayması yutkunmami bogazimda bıraktı. nefesim kesilir gibi oldu. nefesim dediğim insan kollarimda nefessiz dururken nefes almak haramdı.

" yo yo yo.. yapamazsın. . sen ... sen beni bırakmaz sın. söz verdin koca adam. .. sözden dönmek olmaz.. kalk kalk kalk hadi.. Yiğit yetis Yiğitttttt. yardım edin . yardım. . " feryadim hala kulaklarimi rahatsız ediyor. o gün sanki şimdi ki gibi acı çekiyordum. . onu birkez kaybetmeyi yaşamıştım. Ve onun benim için ne ifade ettiğini çok iyi anlamıştım .. Bugün aynı sahne tekrar edilirken. acım daha büyük.. Çünkü onun benim herseyim olduğunu biliyorum. .
Evet biz tam sekiz kardeş başladık aynı nefesi almaya. . kimimiz büyük kimimiz küçük. ama kader bizi bir araya getirdiginde yemin etmiştik . " "nefes alinicaksa hepimiz alacagiz ve bir kalp durucaksa hepsi duracak diye."
sözleri tekrar ederken Ayaz yanıma gelip benim gibi duvarın dibine çöktü. ."o ölürse bende ölürüm Ayaz. "
" bak işte kendin söylüyorsun. biz yemin ettik .. Evet o hiçbir zaman ölümden korkmadı tıpkı senin gibi.. ama o senin ölmenden hep çok korktu. Bu yüzden ölmez. . sırf sen ölme diye kafa tutar bu hayata. . unuttun mu sen onun 'küçüğü'sün. o hep öyle demezmiydi?. "
" ya bu sefer gücü yetmezse.. dayanamazsa. .. o güçlü biliyorum.. ama yorgun. . ya artık dinlenmek isterse..."
derin bir nefes aldım.
"çok uyudu. . kesin rüyasında Elif'i görüyordur. . onu görünce bize bir daha dönmek istemez ki.."
dedim artık aglamaktan sesim değişmişti. . Elif Gökhan ın biricik kız kardeşiydi. birkaç yıl önce kollarimda can vermişti. toparlamam uzun zaman aldığı için pis yedili beni ailemden uzak tutup birkaç aylık terapi tarzı tatil yaptırmıslardı. anneme okul bir kaç öğrenciyi yurt dışına geziye götürecek kuyruklu yalanı nı atmak zorunda kalmışlardır.
Ayaz kollarını bana sardı. . ama hiç bir kol onun gibi ısıtamaz ki içimi. ısıtmadı işte. . burnumu çektim.
"Bu nasıl oldu peki? altı üstü bir gün yoktum. bir gün. " sinirle ve acıyla ..
" şey .. tuzak kurmuşlar. "
" tuzak. zaten gökhan i ancak böyle şerefsiz oyunlarla gafil avlaya bilirler. . kim."
" selin şimdi sırası değil. "
" peki nezaman sırası olacak. kardeşim ölünce mi sıra gelecek. kimdi diyorum konuş " bağırdım. içimde ki fırtınayı dışa vurmak isteyerek..
" Barbaros " dedi.
bukadar bana yeterdi. ben yıllardır aynı havayı soluğudum aynı ortamı paylaştığım, kavgalı olsak uyuyamadigim omzunda gülüp agladigim, yanında dünyayı unuttuğum gökhan I neden bu hale getirdiğini öğrenip seni öte dünyaya gondermek vazife oldu bana Barbaros. . Bu içindeki kin öfke yılların bitmeyen savaşının sebebi ne?
bunu birazdan dokeceksin. . içimden yeminler Savura Savura hastane kolidorlarinda ilerledim .. kulaklarim sağır gözlerim kör. . sadece tek bir kişiyi görmeli tek onu duymaliyim. .