İMKANSIZ

21

Yeni bir gün yeni bir maraton. bir haftadir hasta yatağında canı cekiliyordu. . Dünya üzerinde değer verdiği kimi varsa kaybetmişti. kan bağı bulunan kimsesi yoktu. Ama kardeş olmak için kan bağına gerek olmadığını yıllar önce öğrenmişti. yedi süper nova kardeşi vardı. Hiç biri birbirinin kanını taşımıyordu. Zaten gerek de yoktu. onlar birbirine yeminli sekiz kardeş , başka birşeye ihtiyaç duymak saçma olurdu. günler önce düştüğü tuzak yüzünden bu hastane odasında can sıkıntısından birçok şey düşünmüştü.. ama en çok kız çocuğunu düşündü. Onu mutsuz görmeye tahammül edemiyordu. son birkaç aydır yaşadıkları kız çocuğuna fazla ağır gelmiştir diye düşündü. onu tanıyordu. İçinde fırtınalar kopan bir denizde olsa kıyıya vuran hafif bir dalga olurdu. Tüm acılara rağmen gulebilirdi mesela ama gözlerinin mavisin den Ağlamaktan yosun tutmuş duvarları görebilen çok az kişi olurdu. belkide sadece gökhan. Neyse ki birazdan bu kasvetli odadan kurtulup kız çocuğunun yanına gidebilecekti.
odaya giren doktor ve yiğit günlerdir istediği tek şeyi gerceklestirecekti Gökhan ın.
" geçmiş olsun gökhan bey. artık bizden kurtuluyorsunuz. ama kendinize dikkat edin yaranız tam iyileşti denemez.. istediğiniz zaman çıkabilirsiniz. " dedi doktor. ama sözü daha henüz bitmişti ki gökhan yataktan fırladı.
" kalk kalk kalk yiğit. hadi biran önce gidelim. " odadaki hemşireler gülme mek için ne kadar uğraşsalar da olmadı. Onların gülüşmeleri arasında yiğit sözü devir aldı.
" tamam kardeşim gidelim gidelim de .. picamalarla çıkmak istemezsin herhalde. "
elindeki cantayı uzatarak.
" Al bunları selin gönderdi. üstünü giy gideriz " dedi bıyık altından Gülerek. Şuan gökhan in bu çocuksu haline her ne kadar yarıla yarıla gülmek istesede bunu yaptığı anda yiyeceği yumruğu ve gidecek olan karizmasini düşünmeden edemedi.

" doktor bey fikrini değiştirmeden gidelim ben yolda arabada değiştiririm uzerimi hadi kalk. " dedi gökhan .
tam kapıya ulaştığı sırada kapı ardına kadar açıldı.
ve bir adet yağız ile burun buruna
geldiler.
" ben size demedim mi? kıyafet koymayın boşuna ağırlık diye. adam picamalarla hastaneden kaçıyor. vay anasını ya sen bu hallere düşecek adam mıydın kerata " dedi
" ulan ben senin... kaç kere dedim sana bana kerata deme diye. gel buraya. " dedi gökhan ama yağız çoktan kolidora depar atmıştı. gökhan üzerindeki picamalara aldırmadan çıktı odadan artık tek bir saniye bile burada kalırsa daha uzun bir süre yatış yapmak için bir üst kattaki psikoloji bölümüne giriş yapmak zorunda kalırdı. zaten o burada olduğu için işler aksamıştı. Osman Bey gökhan hastanede olduğu için ekibine yeni görev vermemisti. Muhtemelen onların yokluğunu fırsat bilen Barbaros serefsizi göze girmek için elinden geleni yapmıştır. ekibin ( pis yedili artı selin ) güzel bir motivasyona ihtiyacı vardı. kendisi hastanede yatarken selin de ailesinin bok tan durumu ile uğraşıyor du. ve ikisinin bu hali bütün ekibi etkilemişti. Aralarında en umursamaz gibi duran yağız ve Ayaz bile fena haldeydiler. biri ayakta uyurken diğeri gereksiz espriler yapıp herkesi güldür ürken kendisinin gözleri boş bakıyordu. . arabaya binip evin yolunu tuttular. yağız arkada tek otururken sesini çıkarmadı. yolculuk son bulduğunda gökhan geldikleri yerin kendi evi olmadığını fark etti
soru dolu gözlerini yiğit e cevirdiginde. " Selin buradayken eve gitmezsin diye düşündüm. ."

" doğru düşünmüşsün bro " yağız Gökhan ın agzindan duymaya alışık olmadıkları bro kelimesinin üstüne giderek.
" ben yaptım mı enseme şaplak yiyorum. hani sana şaplak" derken elini on koltuğa gökhan in kafasına vurmak için uzattı yağız. ama olaylar hiçte umdugum gibi olmadı ve eli bileginden yakalandı.
" ahh. Bu acıdı bro. " dedi yağız.
gökhan gülümseyerek.
" doğru diyosun kardeş. " diyerek yağız ın kafasına vurdu. " sen dedin mi şaplak ile sonlandı "

"in abi ya şu arabadan . iyice Şamar oğlanına bağladığınız beni. " dedi yapmacık Üzgün ifadeyle.
evin kapısına varıp zili caldiklarinda karşılarında ki manzara onları hunharca gülmekten geçirdi.
Antony önüne mutfak önlüğü bağlamış ve un içinde kalmıştı.