İMKANSIZ

26.. gök yüzü yanlızlığına aglamaz

Mavinin en güzel tonunu senin gözlerinde buldu gözlerim. seninle öğrendim bildim ben çocukluğumu. . kimsesiz büyümek kimsesiz olmak koyma dı ki hiç bana .. bana dokunan Sensizlik zımbırtısı. . . yasayamadigim çocukluğu yaşadım gözlerinde. tadamadigim mutluluğu neşeyi serdi gözlerin önüme. sen gök yüzünü yer yüzüm ilan ederken ben herseyim le sana tutundum. sen de kırılıp elimde kalma diye gün geldi çelik kapı gün geldi pamuk yastık oldum .. sen rahat ol sen zarar görme .. kimse bilmez yalnızlığın bende ki yerini .. yalnızlık lanet dir . en büyük lanetim. .. sensiz kalmasam yanlızlığı da severdim belki.. ama Sensizlik öldürdü içimdeki sevgiyi. gittiğinden beri ben bende değilim. kayıp bir ruhu arayan boş kabuk bir bedenden ibaret...

Yine içim sıkıldı sığamadım yeryüzüne... kalbim Göğüs kafesinde sıkışırken , Aldığı nefesler bile yetmedi.. kısa bir yürüyüş ardından sahildeydim. ..sessizdi sahil ..yine dillere sığmayacak mesafeler var sevdiklerimle aram da ... yollar var, dağlar var, en büyük engel bedenim var... içimin hırçınlığı sizsizlik yeryüzünün hırçınlığı dalgalardı. .. onlarda Tıpkı Sizsizlik gibi sürekli kıyıya vuruyordu. ...saatlerce izlesem sıkılmayacağım ... başımı çevirip öyle de gidemeyeceğim bir manzaraydı....

dalgalar kıyıya vurdukça Sizsizlik vurdu bana. ...teker teker battı gemilerim tutamadım ... Hatta batmasına sebep oldum ....yaşamayı en çok hak eden senken hayatta kalan Neden ben oldum ... Ölüm benim yoldaşım dedikçe sevdiklerim gitti ölümün pençesinde .... kimsenin bilmediği kimseye anlatamadığım içinde çığ gibi büyüyen suçluluk duygusu, Beni her gün bir nebze daha öldürürken ... Sana tutundum sanmıştım. . Seni de kaybedince... geriye sadece boş bir beden ölü bir ruh kaldı ...Elif'in mavi gözlerinde olmayı yeğlerdim ...

sen (Elif'i kastediyor ) geldin aklıma.. Sol Yanım ağır bastı taşıyamıyorum. gözümden akmak isteyen yaşa daha fazla sahip çıkamıyorum en büyük ceza kimsesizlik ...

Sizden sonra Yalnızlığımı sardığım Dostlarım kardeşlerim oldu..
ne kadar onlarla unutmaya çalışsam da sizsiz kalmayı. .. arada bir yüreğim doluyor, taşıyor engelleyemiyorum.. haykırıp Çocuklar Gibi ağlamak istiyorum.. onu bile çok görüyor hayat.. öyle ki kışın ortasında kimsenin olmayacağını var saydığım sahil, insan ağırlamaya başlıyor... içimdeki savaşta bile kendimi duymama izin yok galiba. ..
insanlardan kaçtıkça insan sarıyor etrafımı .. geçen insanları izleyip Gecenin bu saatinde Yalnızlığımı seninle ve kendimle paylaşmamı engelledikleri için kızıyorum içimden. .. onların gitmeyeceğini anlayınca yerimden kalktım ..Elif in varlığını hissede bileceğim sessiz bir yer bulmak umuduyla sahil boyu yürüdüm... insanlar sevdiklerine sarıldı gözlerimin önünde. Kimi sevdiğine , kimi çocuklarına , kimi kardeşine belki de ...kimi annesine. ama en çok içimi sıkan manzara az ilerde Mısırcı önünde gördüğüm oldu... küçük bir aile tezgah başında soğuğa İnat sıcak olan mısırlarını yedikleri andı. Halbuki biz ailecek böyle bir manzarayı hiç yaşamadık. Elif de severdin mısırı ama biz daha küçük yaştayken kaybettik ailemiz bildiklerimizi... annem beni bir yangından kurtarmak için kurtulduğu ateşin içine geri girdiği binadan bir daha hiç çıkamazken, babam bizi geçindirmek için Gece gündüz çalıştı taksiyle kaza yaparak terk etmişti .. daha 10 yaşındayken ikimiz vardık koca bataklık olan bu dünyada ...tek başınıza ...yetimhaneye
Verilmemek için ne çok yalvarmıştım amcama bir kere bile olsun düşünmemiştim ..... ama amcam ne bana ne Elif e gram acımayıp bizi elleriyle atmıştı o karanlık yetimhaneye. .. ve yıllar sonra öğrendim ki amcam bizi sadece atmakla kalmayıp bütün herkese babamın yaptığı kazada bizimde öldüğümüzü söyleyip kimsesiz bırakmış meğerse adi herif .....

düşündükçe sinirlendim. içimdeki acı ya birde onun yaptıkları tuz bastı. yürüdükce bastığım yer sinirimle kavruldu. sonunda insan ırkının olmadığı sakin bir köşe bulup lanetimle başbaşa kalmaya başladım. elimde birbiri ardına yanıp Kül olan sigaralar her nefeste boğazımdan başlayıp bütün içimi yakarken içimdeki diğer yangınları hafifletti. . yoğun bakımdan çıktığım andan beri nerdeyse hergün rüya görür oldum. bir gün görmesem ters bir olay olacakmış gibi hissetmeye bile başlayacağım nerdeyse...