ALIVE 3－Until You're Mine

Chapter 39

*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο σε επανάληψη:

Katy Perry - E.T. (Acoustic)*

__________________________________

Το κτήριο δεν ήταν ακριβώς εγκαταλειμμένο. Ήταν μικρό και βρισκόταν στην άκρη της αποβάθρας δίπλα από τη θάλασσα. Πιο πολύ νεόφερτο για κάποιο νέο κτίσμα. «Διάολε.» σκόνταψε σε μια σανίδα και προχώρησε πιο μέσα η Eva. Κάλεσε ξανά την επαφή του Harry στο κινητό της και περίμενε να απαντήσει ή να ακούσει τον ήχο της κλήσης του μες το χώρο αυτό για να τον βρει.

Πράγματι από μακριά ακούστηκε ο ήχος κλήσης του κινητού του. Προχώρησε πιο κοντά και τον είδε όρθιο να περπατάει πάνω σε μια λεπτή μακριά τάβλα με το μπουκάλι ουίσκι στο ένα του χέρι και στο άλλο χέρι το κινητό του. «Harry!» του φώναξε από μακριά και έσπευσε γρήγορα κοντά του. «Eva!» γύρισε και εκείνος το κεφάλι του προς εκείνη. «Ήρθες!» όταν πλησίασε κοντά του διέκρινε πως τα μάτια του ήταν κόκκινα και έλαμπαν. Προφανώς και είχε πιει αρκετά.

«Κατέβα Harry και πάμε να φύγουμε..» προσπάθησε να τον τραβήξει για να τον κατεβάσει από εκεί πάνω μα εκείνος τινάχτηκε και πήδηξε από την άλλη πλευρά. Ήπιε μια γουλιά από το μπουκάλι με το ουίσκι και αναστέναξε. «Είναι χαμένη υπόθεση..» άρχισε να της λέει. «Τελείωσε και χάσαμε παραδέξου το..όλα πήγαν χάλια..εγώ θα πεθάνω και εσείς-..» δεν τον άφησε να συνεχίσει τα λόγια του αυτά.

Έφτασε μπροστά του και του πήρε το μπουκάλι. «Λες ανοησίες. Θα νικήσουμε και το ξέρεις!» του φώναξε δυνατά. «Και εσύ θα τα καταφέρεις!» ούρλιαξε σχεδόν κάνοντας τη φωνή της να σπάσει στο τέλος. «Ξέρεις καλά..πως αυτό δεν πρόκειται να γίνει.» της αποκρίθηκε προσπαθώντας να πάρει το μπουκάλι από το χέρι της.

«Άφησε το! Δεν κάνει να πίνεις το ξέρεις!» του αποκρίθηκε αυστηρά. «Τότε φέρε μου ένα από τα τσιγάρα σου να καπνίσω.» έσυρε τα χέρια του πάνω στο σώμα της, στις πίσω τσέπες του τζιν της. «Όχι..ούτε να καπνίσεις κάνει! Άσε με Harry!» τινάχτηκε μακριά του κάνοντας αρκετά βήματα προς τα πίσω. Ο Harry κατσούφιασε και αναστέναξε.

«Θέλεις να σε αφήσω;» την ρώτησε αργά. Μύριζε αλκοόλ από χιλιόμετρα μακριά.  «Δεν εννοούσα έτσι αυτό, εννοούσα-..» πήγε να του πει εκείνη μα την διέκοψε αυτός τώρα. «Μπούρδες!» της φώναξε. «Δώσε μου το μπουκάλι και φύγε. Ούτως ή άλλως θα πεθάνω, πως περισσότερο να επιβαρύνω τον εαυτό μου και πόσο περισσότερο να διορθώσω ότι χρόνο μας απομένει;!» ύψωσε τον τόνο του.

«Harry σε παρακαλώ. Έχεις πιει και δεν ξέρεις τι λες. Έλα μαζί μου. Πρέπει να φύγουμε. Πρέπει να πάμε να βρούμε την Derma. Την κόρη σου. Ξέρω πόσο την αγαπάς και δε θα αφήσεις κανέναν να της κάνει κακό.» του είπε δυνατά και καθαρά, για να χτυπήσουν αυτές τις λέξεις το μυαλό του και τη ψυχή του. Εκείνος γύρισε από την άλλη και πέρασε τα χέρια του μέσα από τα μακριά μαλλιά του γρήγορα.

Κλώτσησε ένα αντικείμενο που βρήκε μπροστά του και βρύχησε. «Δε θα τα καταφέρουμε!» τον άκουσε να λέει. «Θα τα καταφέρουμε.» πέταξε το μπουκάλι στην άκρη και περπάτησε κοντά του. Οι παλάμες της άγγιξαν την πλάτη του και εκείνος αναστέναξε κάτω από το απλό αυτό άγγιγμα της. Γύρισε το σώμα του προς εκείνη και τα βλέμματα τους ενώθηκαν.

Ήταν διαβολικά όμορφος. Οι ιδρωμένες μπούκλες του έπεφταν στο πρόσωπο του, τα χείλη του ήταν πιο ροζ από άλλες φορές ενώ τα μάγουλα του είχαν ροδίσει από την χρήση του αλκοόλ. Έδειχνε πιο ζωντανός από πριν, μα το ίδιο χλωμός. Το πουκάμισο του είχε ξεκούμπωτα τα πάνω του κουμπιά και από μέσα φαινόντουσαν έτοιμα να πετάξουν τα σπουργίτια που είχε χτυπήσει τατουάζ στο δέρμα του. Ήταν ότι πιο όμορφο είχε δει για την ηλικία των τριάντα επτά ετών.

«Σε αγαπώ μωρό μου. Σε αγαπώ πολύ.» έπιασε το πρόσωπο της με τις χούφτες του και άρχισε να την φιλάει ρουφώντας τα χείλη της, όχι όπως τη φίλαγε συνηθισμένα. Ξανά και ξανά με τον ίδιο τρόπο. «Με κάνεις να νιώθω τόσο ζωντανός.» της είπε μέσα από το φιλί. «Και-..» τα λόγια του σταμάτησαν. Κάποιος καθάρισε το λαιμό του λίγο πιο δίπλα τους και αμέσως γύρισαν να δουν ποιος.