ALIVE 3－Until You're Mine

Chapter 12

*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο σε επανάληψη:

Beyonce - Halo*

____________________________________

Το κινητό του Harry χτύπησε μέσα στην τσέπη του παντελονιού του. Το έβγαλε γρήγορα και αγγίζοντας το εικονίδιο με το πράσινο κυκλάκι, αποδέχτηκε την κλήση. «Ξέρω Steve, ξέρω.. έχω αργήσει, μα είμαι ήδη στο ταξί και από ότι νομίζω σε λιγότερο από δέκα λεπτά θα είμαι εκεί!» είπε γρήγορα, γεμάτο αγωνία και άγχος αμέσως μόλις το σήκωσε δίχως να αφήσει τον Steve να πει την πρώτη κουβέντα.

«Δεν υπάρχει πρόβλημα, Harry..Μόλις τελειώσαμε, είμαστε απέξω και σε περιμένουμε..» τον ενημέρωσε με αισιόδοξο τόνο και αμέσως ο Harry γούρλωσε τα μάτια. «Είστε έξω; Δηλαδή όλα εντάξει;!» του είπε δυνατά έκπληκτος και ο ταξιτζής του έριξε ένα περίεργο βλέμμα από τον μπροστινό καθρέφτη, πράγμα για το οποίο ο Harry αδιαφόρησε εντελώς.

«Ωραία δεν αργώ, σε λίγο φτάνω, απλώς η πτήση μου είχε καθυστέρηση και έπρεπε να πάω και τα πράγματα στο ξενοδοχείο πρώτα. S-Steve, εκείνη εί-είναι καλά;» τον ρώτησε γρήγορα χαμηλώνοντας τον τόνο του στην τελευταία πρόταση λες και θα τον άκουγε η Eva καθώς του έκανε αυτήν την ερώτηση.

«Ναι ναι.. σε περιμένει-και-και εγώ περιμένω τον αδερφό μου που σου έλεγα.» του απάντησε και εκείνος χαμηλώνοντας τον τόνο του κατά πολύ στο τέλος, ο Harry απλά έγνεψε θετικά στα λόγια του ακόμη και εάν δεν το έβλεπε. «Ωραία, σε λίγο θα είμαι εκεί.» του είπε και τερματίζοντας την κλήση έστρεψε το βλέμμα του από εδώ και από εκεί έξω από το παράθυρο ανυπομονώντας να φτάσει εκεί.

Κατεβαίνοντας από το ταξί, έδωσε παραπάνω δολάρια στον ταξιτζή δίχως να τον νοιάζει. Το μόνο που ήθελε ήταν να την δει. Να την αγγίξει. Δίχως το τζάμι ανάμεσά τους να τους χωρίζει.  

Περπατώντας με γρήγορο βήμα, έφτασε στο πάρκινγκ που είχαν πει να συναντηθούν με τον Steve, λίγα τετράγωνα μακριά από τις φυλακές. Μπαίνοντας μέσα, τον συνάντησε αμέσως μπροστά του.

«Σε βρίσκω μια χαρά..» του είπε ο Steve κοροϊδευτικά τρίβοντας τα χέρια του μεταξύ τους για να ζεσταθεί. Αν και ο καιρός στο Dallas, εξακολουθούσε να είναι πολύ καλός για μεγάλο χρονικό διάστημα, την σημερινή ημέρα είχε αρκετό κρύο παρόλο που ο ήλιος έλαμπε αρκετά από ψηλά.

«Τι εννοείς;» τον ρώτησε ο Harry σμίγοντας τα φρύδια του. «Και μάλλινο πανωφόρι και σκουφί φοράς εσύ..» του γέλασε μα ο Harry στροβίλισε τα μάτια απλώς τα μάτια.

«Δεν είναι σκουφί, είναι φούτερ όλο μαζί, το έχω πολλά χρόνια, είμαι σαν χαζός έφηβος και εκτός αυτού μου είναι και μικρό, οι μασχάλες μου πονάνε..» του παραπονέθηκε γρήγορα κοιτώντας γύρω του για να την δει...

 «Που είναι-..» μόλις πήγε να κοιτάξει και από την δεξιά μεριά, πίσω από τον Steve, τα μάτια του την τσάκωσαν να στέκεται ακίνητη λίγα μέτρα μακριά τους, με τα χέρια της να τυλίγουν το μικρό σώμα της.

«Θέε μου..» ο Harry γούρλωσε τα μάτια. Δεν το πίστευε ότι ήταν ελεύθερη...