Niemandskinderen (twilight fanfic)

Hoofdstuk 24

Daniëls POV.

Bella viel in slaap al liggend op haar mate en vader, beide keken met een liefdevolle glimlach naar haar slapende vorm en leken niets anders meer op te merken. Net zoals Bella, kon ik het levensverhaal van mensen zien als ik ze recht ik de ogen aankeek, ook bij Bella. Wat me opviel toen ik Bella op het veld voor de eerste keer in haar ogen had gekeken, was dat ze zich van me afgesloten had, al mijn gaves zouden geen effect op haar hebben. Toen we samen door onze transformatie heen gingen hadden we afgesproken ons nooit voor elkaar af te sluiten, dus ik vroeg me nu echt af waarom ze zich voor me afgesloten had, wat mocht ik niet weten? Ik stond op en ging naast Edward op de bank zitten. Zijn hoofd schoot gelijk omhoog en keek me argwanend aan, niet dat ik het hem kwalijk kon nemen. Ik richtte mijn blik weer op Bella en probeerde nu ze sliep nog een keer in haar hoofd te komen, maar tot mijn grote frustratie, had ze zelfs in haar slaap haar muren opgetrokken. Met een gefrustreerde zucht leunde in mijn hoofd achterover op de bank. Het vrat me op om niet te weten wat er precies gebeurd was in de twee keer dat ik Bella uit het oog verloren had, ik voelde mezelf gelijk niet waardig om haar beschermer te zijn. Ik was vergeten dat Bella's vader een empath was en dus overduidelijk wist hoe ik me op dat moment voelde.

'Zou je willen uitleggen waarom je je zo voelt?' vroeg Jasper zachtjes, zodat Bella niet wakker zou worden.

'Ik kan de gaten niet opvullen,' zei ik met een zucht.

'Welke gaten?' vroeg Edward.

'Ik ben Bella twee keer uit het oog verloren, de eerste keer toen mijn transformatie klaar was en de tweede keer toen ze hier heen kwam. Ik kan er maar niet achter komen wat er in die tijd met haar gebeurd is. Jullie kunnen best vertellen wat er allemaal gebeurd is, maar Bella, merkt dingen op die jullie zullen verbazen.'

'Bella vertelde mij dat ze door iemand aan te kijken zijn of haar levensverhaal kan zien, in ieder geval alles wat die persoon zich kan herinneren. Kun je dat niet bij haar doen?' vroeg Edward.

'Allang geprobeerd, ze heeft zich helemaal van me afgesloten. Wat er die laatste dag van haar transformatie is gebeurt heeft er voor moeten zorgen dat ze zich volledig van iedereen afsloot.'

'Het enigste wat ze tegen ons gezegd heeft, was dat de laatste dag het ergste was,' zei Jasper twijfelend.

'Daar was ik ook al achter,' zei ik met een zucht. Ze moeten iets van plan zijn geweest, er moet een reden zijn geweest waarom ze deden wat ze hebben gedaan. Niet dat ze iets voor elkaar gekregen zouden kunnen hebben, Bella heeft een enorme wilskracht, die geeft zich niet zomaar gewonnen. Toen ik dit bedacht begonnen langzaam alle stukjes in elkaar te vallen.

'Ze wilden haar wilskracht onderuit halen, zodat ze zich aan hun over zou geven en hun nieuwe speeldingetje werd. Zij zou voor hun het vuile werk moeten doen,' fluisterde ik zachtjes voor me uit.

'Je hebt al een hele andere kijk op zaken,' zei Jasper, 'Rose had ook iets interessants bedacht.'

'En wat was dat?' vroeg ik nieuwsgierig.

'Rose dacht dat ze Bella als broedmachine wilden gebruiken,' zei Edward op een koude toon.

'Goede theorie, maar niet mogelijk,' zei ik met neergeslagen ogen.

'Hoe bedoel je?' vroeg Edward gelijk.

'Dat is aan Bella om te vertellen, dat kan ik niet in haar plaats doen.'

'Dat is alleen maar logisch,' zei hij met een knik met zijn hoofd.

'Wat heeft Bella jullie verteld over wat er is gebeurd?'

'Ik heb het vermoeden dat wij alleen maar de grote lijn te horen hebben gekregen. Ze heeft geen enkele details verteld,' zei Jasper, 'Edward heeft wel een paar herinneringen van haar opgevangen maar ook die lieten niet zien hoe erg het was.'