Niemandskinderen (twilight fanfic)

Hoofdstuk 43

Gek genoeg kwamen oude instincten weer naar boven zodra ik pijn had. Carlisle was naar me toe gerend en wilde mij ondersteunen terwijl we naar huis zouden lopen, maar ik kon zijn aanraking niet verdragen. Ik trok mijn schouder terug van zijn hand en kreunde van de pijn in mijn andere schouder en vleugel. Ik keek Carlisle verontschuldigend aan en zijn blik gaf aan dat hij het begreep. Rose nam zijn plek en sloeg haar arm om mijn middel om mij overeind te houden terwijl we naar huis liepen. Eenmaal thuis aangekomen stonden Lena en Gaby al op ons te wachten.

'Naar binnen jij,' zei Gaby terwijl ze de voordeur voor ons open hield.

'Met je buik op de keukentafel gaan liggen,' zei Lena, 'Ik wil goed kunnen zien wat ik aan het doen ben.' Lena verwees natuurlijk naar de LED lampen die boven de keukentafel hingen, die fel licht af konden geven.

Zonder commentaar te geven liep ik naar de keukentafel en ging er op liggen.

'Hoe heb je dit in hemelsnaam voor elkaar gekregen?' vroeg Lena, 'Daniël zei iets over een demon en een gebroken vleugel, maar niet hoe dat kwam.'

'Demon trok me uit de lucht,' zei ik met een kreun van pijn toen Lena mijn vleugel voorzichtig beet pakte.

'We kunnen dit snel laten genezen of langzaam, aan jou de keuze. Snel zal wel pijnlijk zijn ben ik bang,' zei Gaby.

'Het kan nooit erger zijn dan mijn week met Brent,' zei ik.

'Daar zal je een punt hebben,' zei Daniël lachend.

Zonder ook maar enige waarschuwing pakte Gaby mijn vleugel beet aan weerszijden van de plek waar het gebroken was en trok er aan om de twee uiteinden uit elkaar te trekken. Met een luide krak, die iedereen in elkaar deed krimpen, schoof ze de twee helften weer op de goede plek.

Terwijl Lena en Gaby bezig waren mijn vleugel te genezen waren de Denali's dichterbij gekomen wat ervoor zorgde dat pap en Edward mij afschermden.

'Wat gebeurt hier allemaal Carlisle?' vroeg Eleazar, 'wie is Bella precies en wat is ze?'

Eleazar kwam langzaam steeds dichterbij wat ervoor zorgde dat Daniël en Leah opeens voor hem stonden. Allebei klaar om in te grijpen als hij zou proberen nog dichter bij mij in de buurt te komen.

'Eleazar het is het beste als jullie allemaal rustig plaats nemen in de woonkamer,' zei Carlisle die de rust probeerde terug te keren met de hulp van pap die met zijn gave de kamer langzaam vol liet lopen met kalmte. 'We beloven dat we alles uit leggen, Bella, Lena, Gaby en Edward komen wanneer Bella genezen is. Ondertussen zullen wij proberen alles zo goed mogelijk uit te leggen en Bella kan dan straks de gaten invullen.'

De Denali's begrepen dit en gingen één voor één de woonkamer in. Ik kon natuurlijk nog steeds horen wat er werd gezegd. Geen idee wat Lena en Gaby precies aan het doen waren maar de pijn werd steeds minder dus mij hoorde je niet klagen.

'Het is het beste als Bella de details van haar kant uitlegt,' zei Carlisle, 'ik denk dat wij maar beginnen met vertellen dat Bella geen verre afstammeling is van Jasper maar in feite de dochter wij haar jullie op het veld over vertelde.'

'Hoe is het mogelijk voor vampiers om kinderen te krijgen?' vroeg Carmen gelijk.

'Dat verhaal was niets gelogen,' zei pap, 'Bella is geboren vlak nadat ik door Maria veranderd werd.'

'Als ze geen vampier is hoe is het dan mogelijk dat ze nog steeds leeft, laat staan zeventien is?' vroeg Kate.

'Blijkbaar zijn heksen net zo echt als wij zijn,' zei Carlisle, 'De dag na de begrafenis van Bella's moeder kwam Maria bij haar langs om haar naar Jasper te brengen. Een heks wist dat tegen te houden en om Bella te beschermen heeft ze haar naar de toekomst gestuurd als een baby.'