Niemandskinderen (twilight fanfic)

Hoofdstuk 36

'Ssst, maak ze niet wakker!'

'Ze zijn zo schattig'

Naast me voelde ik Liv zich omdraaien in de hoop weer in slaap te vallen.

'Zeg me alsjeblieft niet dat ze allemaal in de kamer staan naar ons te kijken,' kreunde Liv.

'Bijna allemaal,' hoorde ik Lena al lachend zeggen.

Liv en ik kreunde in koor tilden ons kussen op en legde dat over onze hoofden heen. Voor we ook maar konden reageren, werd het deken van ons afgetrokken en stonden vaders stonden aan weerszijden van het bed. Liam gooide Liv over zijn schouder en pap gooide mij over zijn schouder.

'Pap, wat ben je aan het doen?' riep Liv geschokt.

'Wij volgen alleen orders op,' zei Liam grinnikend, 'Evy wilde jullie beneden hebben, ze wilde een meiden ochtend hebben en met Bella ergens over praten.'

'Moeten we ons nu zorgen gaan maken?' vroeg ik grappend.

'Met Evy weet je het nooit,' zei Liam.

Pap en Liam droegen ons de keuken in en gooide ons neer op de keukenstoelen. De tafel was al gedekt hij stond vol met pannenkoeken, wafels, eieren en spek. Glazen sinaasappelsap stonden al in geschonken en voor de liefhebber stond er koffie of thee.

'Waar hebben we dit fantastische ontbijt aan te danken Evy?' vroeg ik.

'Nou, ik wilde je om een gunst vragen,' zei Evy twijfelend.

'En je dacht dat je me kon omkopen met ontbijt?' zei ik lachend.

'Nee, nee natuurlijk niet,' zei ze snel.

'Maak je niet druk, het werkt,' zei ik lachend, 'maar wat wilde je vragen?'

'Ik wilde vragen of je mij vandaag zou willen transformeren,' zei Evy, in haar stem was te horen dat ze hier lang over had nagedacht, maar ik wilde toch zeker weten dat ze van alle consequenties op de hoogte was.

'Weet je het zeker?' vroeg ik, 'dit betekend dat je een poos niet voor Oliver en Noa kan zorgen. Je zintuigen worden veel scherper, dat dat enorm wennen zijn en je wordt zo veel sterker, je zult je kracht de eerste paar dagen al dan niet weken niet onder controle hebben. Je zou Noa en Oliver onbedoeld pijn kunnen doen als je ze vastpakt.'

'Lucas zal op ze letten,' was alles wat Evy zei.

'Je beseft toch wel dat Lucas bij je moet zijn tijdens je transformatie en dat je hem daarna ook nodig hebt. Je kan hier niet alleen aan wennen, en je zal alleen maar dingen aannemen van je mate op dat moment omdat je zo gedesoriënteerd bent.'

'Willen jullie twee alsjeblieft op ze letten?' vroeg Evy, 'jullie zijn de enige die mijn kinderen niet zullen verpesten als jullie langdurig oppassen.'

'Is er iets gebeurd wat ik heb gemist? Waarom zouden Lena of Gabby niet op de kinderen passen?'

'Laten we het er maar op houden dat Lucas ooit een keer op Liv gepast heeft toen ze nog klein was. Liv had gevraagd waar baby's vandaan kwamen en Lucas had daar een heel creatief antwoord op gegeven. Lena en Liam hebben moeten zo veel op Lena in moeten praten totdat ze het eindelijk los liet. Toen Thomas klein was heeft Lucas hem meegenomen om te jagen. Thomas kwam thuis met een gebroken arm en zat helemaal onder het bloed van een beer. Hij bleef maar zeggen dat Lucas de coolste oom ooit was en dat hij nog een keer met een beer wilde worstelen. Thomas was net vijf geworden, je kan je wel voorstellen hoe Gabby en Everett gereageerd hadden. Ze zijn er nu dus allebei op uit om iets soortgelijks met onze kinderen te doen om Lucas terug te pakken.'

'Daar herinner ik me niets meer van,' mompelde Liv terwijl ik mijn gelach niet meer in kon houden.

'Fijn dat je ons wel vertrouwt dan,' zei ik grinnikend, 'het ergste wat wij zullen doen is zwemles geven aan Oliver en Noa een beetje laten spelen in het water.'