SAHTE

SAHTE - BÖLÜM 4

Multide Poyraz varr :)))

Instagram: sahte_wattpad_

Keyifli Okumalar!

Eslem...

Eslem'i evine bıraktıktan sonra malikaneye gittim. Babamın kapısını tıklatarak içeri girdim.

"Geç otur oğlum." Karşısındaki koltuklardan birine oturdum.

"Bir takım gelişmelerden seni haberdar etmek istedim. Öncelikle çok büyük bir ihtimalle Eslem pazartesi benimle birlikte okula başlayacak. Bu onun için çok büyük bir adım çünkü anılarıyla dolu eski okuluna dönmekten çok korkuyordu. Diğeriyse bunu bana güvenerek yapıyor. Bana gerçekten güveniyor ve söylemese de benden etkilendiğini belli ediyor. Okula başlayınca her şey daha hızlı gelişecek."

"Aferin oğlum. Bu görevi başarıyla tamamlayacağını biliyorum. Çıkabilirsin."

Tekrar kafamı öne eğip odama gittim. Yatağıma uzandığımda Eslem mesaj atmıştı.

"Okul konusunu babamla konuştum ve bir karar aldım. Pazartesi seninle okula başlayacağım."

Mesaj yüzümde kocaman bir gülümseme oluşturmaya yetmişti.

Bir dakika, ne?

Kocaman gülümsemek mi? Kesinlikle bana göre değildi. Tabii ki tek sebebi bu görevden bir an önce kurtulabilecek olmamdı.

Başka bir şey olamazdı.

"İşte bu harika. Doğru kararı vereceğini biliyordum. Pazartesiyi sabırsızlıkla bekliyorum."

İşte her şey pazartesi başlayacaktı. Gün boyu okulda yanında olduğumda bana aşık olması gerekirdi.

Böylece bir an önce görevimi bitirirdim.

***

Eslem...

Dün bütün günümü okul alışverişiyle geçirmiş ve gerçekten çok yorulmuştum. Buna rağmen bugün sabah beşte kalkmıştım. Heyecandan uyuyamamıştım zaten.

Hemen lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra okul için hazırlanmaya başladım. Önce yüzümdeki birkaç ufak lekeyi kapattım. Sadece hafif rimel ve parlatıcı sürdüm. Saçlarımı da olduğu gibi bıraktım. Çok da kısa olmayan siyah okul eteğiyle sağ üst köşesinde 'AK' yazan bordo tişörtü giydim.

Sanki ilk defa okula giden bir çocuk gibi heyecanlıydım. İki sene aradan sonra o okula dönmek... Benim için gerçekten zordu.

Ama yanımda Doruk vardı. Sanki o yanımda olduğunda bu zorlukların hepsi yok olup gidiyor gibiydi.

Kahvaltıya daha yarım saat olduğunu görünce telefonumdan Pet Rescue Saga oynamaya başladım. Bu oyunu çok seviyordum. Sonunda Sevim teyze kahvaltıya çağırdığında aşağı uçarcasına indim.

"Yavaş ol deli kız."

Sevim teyzeye gülümseyip sandalyeye oturdum. Babam da geldiğinde kahvaltıya başladık. Bir süre sonra Doruk mesaj attı.

"Yarım saat sonra evinizin önünde olurum."

İçim büyük bir rahatlama hissiyle doldu. Okula kendi başıma gitmekten o kadar korkuyordum ki. Buna cesaret edemezdim. Şimdi bir kere daha kurtarıcım olmuştu.

"İlk gününde seni ben bırakacağım Eslem."

Babamın söylediği şeyle gözlerim büyüdü. Adam haklıydı. Ama bir şekilde onunla gitmeyeceğimi söylemem gerekiyordu.