SAHTE

SAHTE - BÖLÜM 27

LÜTFEN BÖLÜME BAŞLAMADAN OY VERİN.

Multi: Eslem

Bölüm Şarkısı: Shawn Mendes - Stitches

Keyifli Okumalar!

***27. Bölüm***

Doruk...

İçim içimi yemesine rağmen yürümeye devam ediyordum.

Dakika başında arayan Eslem yüzünden telefonumu kapatmıştım ama yine de içimde kötü bir his vardı. Hadi ya bana ihtiyacı varsa?

Hem düşünüp hem de Merve'ye çaktırmadan arkasından yürümek oldukça zordu. O yüzden şimdilik Eslem'i düşünmeyi bırakıp Merve'ye odaklandım.

Her zamanki gibi simsiyah giyinmişti. Tarzı mı buydu yoksa bir sebepten dolayı mı böyle giyiniyordu bilmiyordum. Onun hakkında bildiğim tek şey ömrü boyunca yalnız olduğuydu. Yetimhaneden çıktığından beri de sadece Eren yanında olmuştu.

Modern bir barın arka kapısından içeri girdiğinde böyle yerlere alışkın olduğum için ben de rahatlıkla içeri girdim. Merve'yi takip ettiğimde dikkatli bakmayan birinin fark edemeyeceği bir merdivenden yukarı çıktığını gördüm. Ben de onun ardından yukarı çıktım.

Barın alt katından tamamen farklı olan üst kat, bir sürü zengin görünümlü gencin deri koltuklarda oturduğu bir yerdi.

Başta Merve'nin eskortluk yapıyor olabileceği aklıma gelse de neden böyle bir kıyafetle gelmiş olsundu ki buraya? Siyah bir kot ve erkek reyonundan alınmış olduğu belli olan düz siyah bir tişört gitmişti. Ayrıca sadece Eren'in yanında durmaktan başka bir şey yapmıyordu.

Zaten durumları biraz daha izledikten sonra olayları anlamaya başlamıştım. Merve uyuşturucu satıcılığı yapıyordu! Bu işlerin çok içinde olmasa da aracılık yapıyordu. Demek bu yüzden bana söyleyemiyordu.

Ama artık bu işe bir son vermenin vakti gelmişti. Kardeşimin bu işle uğraşmasını istemiyordum.

Emin adımlarla barın sahibinin önünde durduğumda adam konuştuğu kişiden gözlerini ayırıp bana baktı. Merve'nin kocaman gözlerle bana baktığını fark edebiliyordum ama onu takmıyordum.

"Sen kimsin delikanlı?"

Alayla gülümsedim. Birazdan kim olduğumu öğrenince suratının alacağı ifadeyi görmek için meraktan ölüyordum.

"Kardeşimi almaya geldim." dedim sert sesimle.

"Ah, demek öyle. Peki gerçekten ben istemediğim sürece kardeşini alabileceğini mi sanıyorsun?" dedi alay edercesine.

Bu sefer piç bir gülümseme yolladım adama.

"Kardeşimi veriyor musun diye sormuyorum. Ben onu alıp gidiyorum ve bir daha da buraya gelmiyor."

"Sen kimsin ki benimle böyle konuşabiliyorsun? Burda benim kurallarım geçer. Senin gibi aptal bir gencin değil."

Bu sefer yüksek sesli bir kahkaha attım. Ona kim olduğumu söylemek zevkli olacaktı.

"Ben kim miyim? Ben Cengiz Çağlar'ın oğluyum."

Adamın alayla sırıtan yüz ifadesinin yerini ışık hızıyla korku almıştı. Biraz şaşkınlık ve korku karışımıyla bana baktıktan sonra kendini topladı ve korkmuyormuş gibi görünmeye çalıştı.

"O öldü."

"Öldü diye hala işlerinin devam etmediğini mi sanıyorsun? Ben varken Cengiz Çağlar hiçbir zaman gücünü kaybetmez. En az onun kadar güçlüyüm. Çünkü ben onun oğluyum. Beni o yetiştirdi." dedim kendimden emin bir şekilde.