Multi: Eslem
Bölüm Şarkısı: John Legend: All Of Me
Keyifli Okumalar!
***21. Bölüm***
Eslem...
"Ya aç artık gözlerimi!" diye sitem tekrar. Ama yine umursamıyordu.
Bir süre arabayla gittikten sonra gözlerimi bağlamıştı ve ondan sonra gittiğimiz yerleri görememiştim. Ve şu an meraktan ölüyordum.
"Sabret azıcık Eslem. Gelmek üzereyiz." diye sitem etti yine Doruk.
Yürüdüğümüz yol asfalt değildi. Belki de bu yüzden arabadan inmiştik.
Sonunda Doruk durdu ve kolumu tutan elini gözüme bağladığı beze getirdi.
Gözümü açtığında bulunduğumuz yere şöyle bir göz attım. Ordaydık... Sevgili olduğumuz uçurumun ordaydık.
"Cidden mi?" diye sordum.
"Ne? Aklıma daha iyi bir yer gelmedi. Sonuçta en özel anılarımız burda bizim."
O gülümserken ben de istemsizce gülümsedim. Gerçekten en güzel anılarımız burdaydı.
Birbirimize içimizi döküşümüz, sevgili oluşumuz ve birlikte yediğimiz ilk yemek. O an gerçekten çok mutlu hissetmiştim. Aşkımın karşılığını bulmuş, çok sevildiğimi hissetmiştim.
Elimden tuttu ve beni uçurumun kenarına oturttu. Kendi de yanıma oturdu.
"Neden getirdin beni buraya Doruk?"
"Hatırla istedim. O an ne kadar mutlu olduğumuzu..." İkimiz de uçurumun ötesine bakıyorduk.
"Haklısın, o an çok mutluydum. Gerçekten sevildiğimi hissetmiştim. Şimdiyse..." dedim ve devamını getiremedim.
"Hala hissetmelisin çok sevildiğini. Ben seni sevmeyi bırakmadım ki. Hatta her geçen gün daha da çok sevdim seni."
Sözlerinde samimi olduğunu hissedebiliyordum. Ama bir şeyi değiştirmiyordu artık, sözleri eskisi gibi inandırıcı değildi.
"Keşke... keşke beni hiç bırakmasaydın. O zaman şimdi o kadar mutlu olurduk ki..."
"Şimdi de olabiliriz. Önümüzde bir engel yok."
Alayla güldüm. Gerçekten engel olmadığını falan mı sanıyordu? Ya kalbim? Yaşadığım acılar? Onları neden hiçe sayıyordu?
"Yanılıyorsun. Önümüzde bir engel var. Senin bana yaşattığın acılar." dedim kısık bir sesle.
"Sana çok büyük acılar yaşattığımın farkındayım Eslem. Ama izin ver sarayım yaralarını. Kalbinin kırıklarını toplayayım. Tekrar eskisi gibi olalım."
Bunu ben de çok istiyordum. Acılarım kalbimi terk etsin, tekrar mutlu olayım istiyordum. Ama bu bir anda olacak bir şey değildi. Zaman lazımdı.
"Bunu ben de çok istiyorum Doruk. Ama bu öyle bir anda olacak bir şey değil. Küçük yaralar değil bunlar çünkü. Geçmesi zaman alır."
"Ben beklerim. Yaraların iyileşene kadar sabırla beklerim seni. Ama sen de izin ver daha çabuk iyileştireyim yaralarını."
Kalbim ve mantığım daha fazla dayanamadı ve o sözcük döküldü dudaklarımdan.
"Tamam."
Nasıl yapacaktı bilmiyordum. Ama umrumda da değildi. Tek isteğim kalbimdeki o büyük yükün kalkmasıydı. Hangi yolla olursa olsundu.
"Tamam mı? Ah, biliyordum. İşte benim kızım." dedi ve kolunu omzuma atarak beni kendine çekti. Hemen kolunun altından çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAHTE
Teen Fiction***TAMAMLANMIŞTIR*** Babası en güçlü mafyalardan olan Doruk, bir gün bir kızı kendine aşık etmesi için görevlendirilir. Hayatındaki acılarla baş edemeyen Eslem, birden hayatına gelen bir adamla birlikte acılarıyla başa çıkar. Doruk babasının verdi...
