❝stockholm syndrome❞ ーmendes

⒍ I need to teach you a lesson

[...] Τρέχουμε μέσα για να γλυτώσουμε ενώ ταυτόχρονα ψάχνουμε για το δωμάτιο του γιατρού που θα με εξετάσει...

« Σον, να το! » του λέω καθώς δείχνω το δωμάτιο. Ο γιατρός φωνάζει το όνομά μου, βασικά το ψεύτικο όνομά μου και μπαίνουμε γρήγορα μέσα για να σωθούμε!

[...] « Δηλαδή; » ρωτάω το γιατρό.

« Είναι λίγο πιο σοβαρό από ένα σπάσιμο » μου εξηγεί, στριφογυρίζω τα μάτια μου και ξανά ρωτάω « Δηλαδή; » λίγο πιο φωναχτά από ότι πρέπει.

« Θα πάρει πολύ περισσότερο για να επουλωθεί μιας και έχει βρει στην κλίση του χεριού » μου λέει και νεύω.

« Μα πως χτύπησες έτσι; » με ρωτάει και κοιτάω το Σον που είναι πίσω του, με γουρλωμένα μάτια.

« Μεγάλη ιστορία » απαντάει ο Σον και ο γιατρός νεύει.

« Δεν πιστεύω να είναι ένα "άτακτο" ατύχημα » λέει και κάνει τα εισαγωγικά με τα χέρια του. Μου παίρνει λίγο να καταλάβω τι εννοεί μα μόλις το κάνω, τσιρίζω...

« Τι; Όχι! Ούτε καν. Είμαστε απλά φίλοι » βλέπω το Σον να χαμογελάει από πίσω, απλά θέλω να τον χτυπήσω. Ο γιατρός σηκώνει το βλέμμα του και μου λέει « Ο νεαρός πίσω άλλα λέει » και συνεχίζει να μου δένει τη γάζα.

« Μα δεν είπε τίποτα » τσιρίζω.

« Αυτό ακριβώς »

« Ούτε το δέχτηκε, ούτε το αρνήθηκε » συνεχίζει.

Ξεφυσάω και μόλις τελειώσει σηκώνομαι. Ευχαριστούμε το γιατρό και φτάνουμε μέχρι την πόρτα...

« Ήρεμα στο κρεβάτι » μας λέει.

Τα νεύρα μου!

« Ναι μην αγχώνεστε » απαντάει ο Σον. Του ρίχνω μία στην κοιλιά, ανοίγω την πόρτα και βγαίνω σχεδόν τρέχοντας. Γυρνάω πίσω μου και βλέπω πως μιλάει με το γιατρό, αμέσως τρέχω κανονικά ψάχνοντας κρυψώνα. Αν κρυφτώ, θα με χάσει άρα θα μπορέσω να επικοινωνήσω με την ομάδα μου.

Τρέχω στην ευθεία του διαδρόμου έχοντας όλα τα μάτια πάνω μου. Αγνοώ τους πάντες και στην πρώτη στροφή, στρίβω. Συνεχίζω το γρήγορο περπάτημα, περνάω μπροστά από δωμάτια -γραφεία, χειρουργεία, χώρους για τους ασθενείς - μα δεν δίνω σημασία.

Πρέπει να ξεφύγω, αυτό έχει σημασία τώρα.

Τίποτα δεν μου αποσπάει την προσοχή, μέχρι που ένα άλλο γραφείο πιάνει την άκρη του ματιού μου. Διακρίνω έναν άντρα με στολή, έναν αστυνομικό! Νιώθω πανευτυχείς που η τύχη μου χαμογελάει. Δεν θα χρειαστεί να επικοινωνήσω καν με την ομάδα μου, θα καρφώσω το Μπραντ και...