« Με δουλεύεις έτσι; » χλευάζω. Γυρνάω την πλάτη μου και σπρώχνω το Σον για να μπορώ να τρέξω όσο πιο γρήγορα. Τρέχω στο διάδρομο περνώντας όλους τους χώρους, βλέπω δύο όπλα και ένα μαχαίρι πάνω σε ένα τραπέζι οπότε τα παίρνω, βάζω το ένα στο πίσω μέρος πίσω μέσα από την ζακέτα και το άλλο μαζί με το μαχαίρι το βάζω ελάχιστα μέσα στην μπότα μου. Κατεβαίνω τις σκάλες μα όταν στρίβω, νιώθω το Σον να με κολλάει στον τοίχο. Είμαστε τόσο κοντά, μα τώρα το μόνο που μου περνάει από το μυαλό είναι να τον χτυπήσω στο πρόσωπο. Μου είπε ψέματα πως δούλευε για το Μπραντ ενώ τελικά δουλεύει για κάποιον που μισώ ακόμα περισσότερο.
« Μου είπες ψέματα! » φωνάζω, θα προσπαθούσα να φύγω από αυτόν τώρα μα έχει τα χέρια του αριστερά και δεξιά οπότε θα χρειαστώ να κάνω κάτι πιο έξυπνο από ένα απλό σπρώξιμο. Συν ότι υπάρχουν δύο άντρες που μας κοιτάνε.
« Ναι το έκανα, γιατί έπρεπε » μου απαντάει.
« Για μία φορά στη ζωή σου άκου! Αν μας βοηθήσεις θα βάλουμε μέσα το Μπραντ οπότε θα είσαι ελεύθερη πλέον και θα μπορείς ελεύθερα να μείνεις όσο μακρυά θέλεις » προσθέτει. Κάνω πως το σκέφτομαι για λίγο, τον χτυπάω στην κοιλιά, τον σπρώχνω, τον κολλάω στον τοίχο και βγάζω το όπλο που είχα στην πλάτη μου. Είμαστε πάλι τόσο κοντά μόνο που αυτή τη φορά εγώ έχω το πάνω χέρι, μιας και έχω βάλει το όπλο στον λαιμό του. « ΔΕΝ.ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ. » λέω ανοίγοντας ελάχιστα το στόμα μου. Ξαφνικά χωρίς να καταλάβω και πολλά από αυτά που γίνονται, βρίσκομαι στο πάτωμα με το Σον από πάνω μου. Δυστυχώς εξαιτίας της πτώσης το όπλο γλιστράει από τα δάχτυλά μου και πλέον τώρα δεν είμαι σε θέση να το φτάσω.
« Πάντα ξέρω πως να σε κάνω να χάσεις την ισορροπία σου » μου λέει με λίγο πονηρό τρόπο.
« Για μία φορά κάνε ότι σου λέ-- » πάει να πει μα τότε βγάζω το όπλο από την μπότα μου, το οποίο του βάζω πάλι στο λαιμό.
« Είχε και άλλο όπλο σωστά; » σηκώνει το κεφάλι του μπροστά και κοιτάει τους άντρες που ανέφερα προηγουμένως.
« Έπρεπε να σε είχαμε ειδοποιήσει » απαντάει ο ένας, βλέπω το Σον να γελάει με τον εαυτό του για την απροσεξία του και απαντάει « Νομίζω ναι, θα έπρεπε ».
« Έχει άλλο ένα μαχαίρι στην μπότα της » ενημερώνει ο δεύτερος άντρας και λέει ο Σον « Είναι κάπως αργά τώρα ». Αφού τελειώσει την αξιοθρήνητη συζήτησή του με τους προφανώς άχρηστους άντρες, γυρίζει και με κοιτάει στα μάτια. Αν δεν ήμουν τόσο θυμωμένη μαζί του πιθανότατα να παρατηρούσα πόσο ωραία είναι, μα δεν πρόκειται. « Σκότωσέ με λοιπόν θα είμαι ευγνώμων αν το τελευταίο πράγμα που δω είναι το πρόσωπό σου » τι γλυκό! Ειρωνεύομαι από μέσα μου. Και κλασικά όπως κάνω πάντα τον χτυπάω εκεί κάτω, φεύγει από πάνω μου καθώς κάθεται στα γόνατα με τα χέρια του να ακουμπούν το παντελόνι και κοιτάει κάτω από τον πόνο. Ακούω τους δύο άντρες να λένε « Δεν την συμπαθώ τελικά » κάτι που μου προκαλεί γέλιο μα δεν γελάει τελικά.
« Μου έχεις αλλάξει τα φώτα εκεί κάτω και όχι με τον τρόπο που θα ήθελα » μου λέει καθώς με κοιτάει στα μάτια, πρέπει να πόνεσε πολύ αυτό, τώρα που βλέπω την αντίδρασή του.
« Γιατί με χτυπάς εκεί μπορείς να μου πεις; » λέει ακόμα γονατιστός.
« Πονάει πολύ για αυτό » απαντάω και φεύγω. Μα τότε θυμάμαι πως μόνο ο Σον ξέρει και θα με βοηθήσει να βρω την Κλερ, γυρίζω πίσω την στιγμή που αυτός σηκώνεται. « Που είναι η Κλερ; » τον ρωτάω καθώς τον σημαδεύω με το πιστόλι. « Παίξ' το καλή τώρα » ειρωνεύεται και απαντάω « Δεν το παίζω καλή ».
« Απλά πες μου που την έχετε » απαιτώ, με πλησιάζει λίγο για να μου το πει ψιθυριστά ώστε να μην το ακούσουν οι άλλοι δύο μα τελικά σκύβει και με βάζει στην πλάτη του, λες και είμαι κάποιο σακί ή κάτι τέτοιο. Πόσο το μισώ όταν με κουβαλάει έτσι. « ΆΣΕ ΜΕ ΚΆΤΩ » τσιρίζω μα μου λέει να σκάσω! ΜΟΥ ΕΊΠΕ ΝΑ ΣΚΆΣΩ! Πραγματικά όταν με αφήσει κάτω θα φάει τόσο ξύλο που δεν θα μπορεί να κουνηθεί. « ΆΣΕ ΜΕ ΚΆΤΩ ΜΕΝΝΤΕΣ » φωνάζω μα μου απαντάει « Μόνο όταν σε πάω στον Ντρέικ » και μου "σφαλαρίζει" τα οπίσθια!
« ΠΕΣ-ΜΟΥ-ΌΤΙ-ΔΕΝ-ΤΟ-ΈΚΑΝΕΣ-ΑΥΤΌ » τον απειλώ θα έλεγα.
« Ναι το έκανα και είμαι περήφανος για αυτό ».
« Θα σε χτυπήσω τόσο άσχημα για αυτό Μενντες » φωνάζω καθώς κοπανιέμαι πάνω του για να μπορέσω να ξεφύγω καθώς ανεβαίνουμε τις σκάλες. Δυστυχώς δεν καταφέρνω να ξεφύγω όταν φτάσουμε στην κορυφή τις σκάλας. Με αφήνει κάτω μα πριν προλάβω να κουνηθώ με κολλάει στον τοίχο. « Απλά πες ναι στον Ντρέικ » με παρακαλάει.
« Γιατί να το κάνω αυτό; » λέω καθώς παρατηρώ τα χείλη του, πάντα ήταν τόσο σαρκώδη.
« Δεν θες να σώσεις την Κλερ; » με ρωτάει και νεύω. « Ε τότε δέξου! » προσθέτει, κάνει πίσω, ανοίγει την πόρτα από το δωμάτιο που είναι ο Ντρέικ και μπαίνω μέσα, ο Σον δεν ακολουθεί απλά μένει έξω και κλείνει την πόρτα. Δεν είμαι σίγουρη τι πάω να κάνω μιάς και τώρα θα λύσουμε όλα τα προβλήματα και διαφορές που έχουμε. Είναι ακόμα μέσα, μα μένει έκπληκτος μόλις με δει, αμέσως σκέφτομαι να βάλω στην άκρη όλα όσα έγιναν μεταξύ μας, όλο αυτό το κάνω για την Κλερ άλλωστε. « Θα δεχτώ μόνο αν γίνουν τα εξής » λέω.
______________________________________
Ποιοί πιστεύετε είναι οι όροι που θα σε θέσει η Αλισον για να βοηθήσει το Ντρέικ; *fangirl time* ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΜΑΦΙΝ ΜΟΥ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΣΗΜΕΡΑ! ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ ΣΟΝ (η gif πιο πάνω με κάνει να χαμογελάω πάντα δεν ξέρω γιατί)
Follow/ Vote/ Comment
ŞİMDİ OKUDUĞUN
❝stockholm syndrome❞ ーmendes
MaceraΣημείωμα συγγραφέας: θα προτιμούσα να διαβάσεις κάποιο άλλο βιβλίο μου, αντικειμενικά μιλώντας κριντζαρω με αυτό. « Άλισον δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Εννοώ, είμαι ο κακός της υπόθεσης, αυτός που σε πόνεσε και τα λοιπά » συνεχίζει. « Όλοι θα με π...
