❝stockholm syndrome❞ ーmendes

36. Save Claire

Ανοίγω τα μάτια μου καθώς δεν έχω ιδέα τι ώρα μπορεί να είναι. Κοιτάω απέναντί μου στην Κλερ η οποία κοιμάται του καλού καιρού. Προτιμώ να κοιμάται ολόκληρη την μέρα παρά να είναι ξύπνια και να αποκαλύπτει όλα αυτά που ξέρουμε για κάθε υπόθεση. Μπορεί να δέχτηκε να μην μιλήσει μα ακόμα μένω δύσπιστη, αν κάτι μαθαίνει καλά ένας πληροφοριοδότης εκτός από το να βρίσκει πληροφορίες από το πουθενά είναι να υποκρίνεται! Θα προτιμούσα να είχα το Ράσελ τώρα εδώ, μόνο και μόνο επειδή ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές μου ακόμα και όταν το ξέρει πως είμαι λάθος, ακόμα και όταν το ξέρω η ίδια πως είμαι λάθος. Αντίθετα με την Κλερ που με πουλούσε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου αν της υπόσχονταν κάτι σε αντάλλαγμα, αλλά τι να πεις! Όλοι έχουμε από έναν τέτοιο άνθρωπο γύρω μας και πολλές φορές δεν το ξέρουμε.

Εφόσον υποθέσω πως έχω χρόνο μέχρι να ξυπνήσει, αρχίζω και σκέφτομαι όλα όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες. Από τον τύπο στο μπαρ μ... Ο τύπος από το μπαρ! Μα πως ξέχασα έτσι να κοιτάξω τον καρπό του, η μόνη ευκαιρία που μου δόθηκε και την σπατάλησα έτσι.

Απρόσεκτη Άλισον, λέω στον εαυτό μου.

Αν δεν ερχόντουσαν εκείνοι οι βλάκες σίγουρα θα είχαμε συνεχίσει την συζήτηση και πιθανότατα να είχα μάθει κάτι για αυτόν, αν είναι αυτός που σκότωσε την Αλία και για ποιόν δουλεύει. Μα ποιός άλλος θα ήθελε να κάνει κακό σε εμένα και το Σον; Ποιός θα μπορούσε να τον είχε βάλει να μας παρακολουθεί; Αμέσως μου έρχονται στο μυαλό όλα αυτά που είπε 'Ξέρεις τόσα ψέματα για αυτόν και καμία αλήθεια' ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα από τον "γρίφο" του ίσως πάλι να ήταν μεθυσμένος και να μην είχε ιδέα γιατί ακριβώς μιλούσε. Μα φαινόταν πολύ σίγουρος για οτιδήποτε ξέφευγε από το στόμα του. Θυμάμαι πως μου είπε και κάτι άλλο, μα τι ήταν;

Κάνεις χάρες για πολλά άτ--

Ξαφνικά ακούω την Κλερ που πετάγεται, λογικά από κάποιον εφιάλτη. Τι στο καλό;

« Τι έπαθες; » ρωτάω καθώς την κοιτάω από πάνω μέχρι κάτω φρικαρισμένη.

« Είδα πως κάποιος σκότωνε τον πατέρα μου » απαντάει θλιμμένα και τότε ανοίγει η πόρτα. Κλασικά μπαίνουν μέσα ο Άλεξ, ο Σον και -το άτομο που είναι το νούμερο ένα στην λίστα μου "Άτομα που αξίζει να σκοτώσω"- ο Κράουφορντ! Πλησιάζει πρώτος από τους άλλους έχοντας χαρά που πρώτη φορά θα κάνει κάτι και αυτός σαν χαζός άνθρωπος.

« Ποιά θα μιλήσει πρώτη; » ρωτάει, θα έλεγα απειλεί, μα όταν απειλείς συνήθως είσαι τρομακτικός όχι ηλίθιος.

« Συνήθως κάνουν τις ερωτήσεις πρώτα » ειρωνεύομαι και ακούω τον Άλεξ με το Σον να γελάνε σιγά από πίσω. « Βασικά ερώτηση ήταν και αυτή, οπότε μια χαρά τα πας » συνεχίζω και τον βλέπω να σφίγγει τις γροθιές του. Με πλησιάζει και άλλο, γέρνει μπροστά μου ενώ λέει « Πρόσεχε πως μου μη μιλάς αλλιώς-- »

« Θα σου πρότεινα να μην την απειλείς, άλλωστε αυτός που την τρομοκρατεί είμαι εγώ » τον διακόπτει ο Σον. Ξέρω πολύ καλά πως νευρίασε με τον Κράουφ και πως χρησιμοποίησε το γεγονός πως είναι ο απαγωγέας μου ως δικαιολογία. Ο Κράουφορντ γυρνάει, τον κοιτάει θυμωμένος και κάθεται σε μία άλλη καρέκλα στα δεξιά μου που δεν είχα παρατηρήσει πως υπήρχε νωρίτερα. Για λίγο κοιτάει μία εμένα, μία την Κλερ ενώ μετά ανακοινώνει σε όλους μας « Θα χρησιμοποιήσουμε την Άλισον για να μάθουμε πράγματα από την καινούργια ». Στην αρχή δεν έχω ιδέα τι εννοεί μα μόλις δω την αντίδραση του Σον καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοούσε « Τι; Όχι! Η Άλισον έχει ακόμα υπολείμματα εσωτερικής αιμορραγίας, αν την χτυπήσουμε πριν αναρρώσει τελείως θα πρέπει να την πάμε πάλι στο νοσοκομείο » εξηγεί.

« Πολύ καλά, τότε θα γίνει το ανάποδο » απαντάει μα τώρα πανικοβάλομαι περισσότερο. Εννοώ η Κλερ δεν έχει συνηθίσει τίποτα από αυτά και πιθανότατα να πει την αλήθεια όταν θα ψεύδομαι. Μόνο και μόνο για να σωθεί, μα δεν θα σωθεί έτσι. Θέλω να πω κάτι μα δεν προλαβαίνω γιατί ο Αλεξ αρχίζει να την χτυπάει. Η Κλερ αμέσως φωνάζει από τον πόνο προκαλώντας μου θλίψη εσωτερικά. Βλέπω ελάχιστο αίμα να γλιστράει από τα χείλη της, κάτι που δεν αντέχω. Θα προτιμούσα να είμαι εγώ στη θέση της άλλωστε τα έχω συνηθίσει αυτά, σε αντίθεση με εκείνη. Κάθε φορά την χτυπάει πιο δυνατά, παρόλα αυτά φαίνεται πως και ο Αλεξ πονάει μαζί της, μα αφού δεν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο, γιατί το κάνει; Περιμένω να με ρωτήσουν κάτι, οτιδήποτε μα δεν το κάνουν. Κοιτάζω το Σον προσπαθώντας να του πω να κάνει κάτι. Με κοιτάει γεμάτος θλίψη μα δεν μιλάει.

« Σταμάτα, είναι αθώα! Δεν ξέρει τίποτα » φωνάζω στον Κράουφ μα δεν λέει κάτι. Την ακούω που φωνάζει κάθε φορά και μπορώ να νιώσω τον πόνο. Το χτύπημα στο δέρμα μου, το αίμα να βγαίνει από το στόμα μου, το στενό λαιμό μου, την αίσθηση πως χάνεις την δύναμή σου. Δεν αντέχω να την βλέπω έτσι.

« Σε παρακαλώ, σταμάτα » σχεδόν κλαίω. Δεν μπορώ να κάνω κάτι μα αυτί δεν σημαίνει πως δεν θα προσπαθήσω να την σώσω.

« Χτυπά εμένα » φωνάζω μέσα από τα δάκρυά μου και τότε ο Κράουφ σηκώνεται πάνω, στέκεται απέναντί μου και με ρωτάει « Τι ξέρεις για τους κωδικούς; ». Για πρώτη φορά στη ζωή μου, σκέφτομαι να πω τα πάντα για τους κωδικούς, να θυσιάσω τη ζωή μου, να προδώσω την ομάδα μου και να βάλω σε κίνδυνο για την καταστροφή όχι μόνο μιάς υπόθεσης μα ολόκληρης της CIA και όλα αυτά γιατί; Για να σώσω την Κλερ...

______________________________________

Συγνώμη που δεν ανέβασα την δευτέρα μα είχα πολλά να κάνω. Επίσης βλέπω πως μερικά άτομα παρατά την ιστορία μου και θα ήθελα να μάθω τι φταίει! Εννοώ δεν θα σας αρέσει πια;

Vote / Follow / Comment