Συνεχίζει να απομακρίνεται καθώς κάνει όλο και πιο πίσω το σώμα της. Παρατηρώ πως φτάνει στην άκρη του κρεβατιού έτοιμη να πέσει. Σηκώνομαι απότομα και φωνάζω « Άλισον, πρόσεχε! ». Μα ότι κάνω, απλά χειροτερεύει την κατάσταση. Η Άλισον φοβήθηκε περισσότερο με αποτέλεσμα να προσπαθεί να πάει ακόμα πιο μακρυά. Εκείνη πέφτει από το κρεβάτι και μπορώ να φανταστώ πόσο πόνεσε, ειδικά όταν βογκάει από τον πόνο. Αμέσως τρέχω προς την άλλη μεριά, κοντά της, την στιγμή που προσπαθεί να σηκωθεί. Πάω να την βοηθήσω μα τότε φωνάζει « Σον φύγε! ».
Γυρίζω το κεφάλι μου προς τις σκάλες βλέποντας μία πολλή θυμωμένη Κάρλι να με κοιτάει στα μάτια. Έρχεται προς το μέρος μας και αμέσως με σπρώχνει μακρυά από την Άλισον.
« Πήγαινε κάτω! » διατάζει αυστηρά. Δεν λέω κάτι απλά σηκώνομαι και φεύγω γεμάτος τύψεις.
ALISON'S POV
Βλέποντας το Σον να φεύγει, οι παλμοί της καρδιάς μου σταθεροποιούνται. Τρόμαξα τόσο πολύ όταν ξύπνησα και τον είδα απέναντί μου. Η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή από το φόβο και με το ζόρι κατάφερνα να ανασάνω. Ειδικά όταν πήγε να με αγγίξει άρχισα να τρέμω, ακόμα απορώ πως κατάφερα να μιλήσω. Ευτυχώς όμως, ήρθε η Κάρλι!
« Είσαι εντάξει; » με ρωτάει και νεύω. Με βοηθάει να σηκωθώ ενώ μετά με βάζει να κάτσω στο κρεβάτι που κάνει τις εξετάσεις. Δεν μου λέει κάτι άλλο, γυρίζει στον υπολογιστή, κοιτώντας τον ξανά και ξανά, ξεφυσάει μερικές φορές ενώ τέλος τρίβει το σβέρκο της.
« Είναι πολύ χάλια; » λέω όσο πιο δυνατά μπορώ καθώς κουνιέμαι πιο πέρα για να δω την οθόνη του υπολογιστή αν και ξέρω πως δεν θα καταλάβω τίποτα.
[...] Αφού η Κάρλι μου αλλάξει ρούχα και περιποιηθεί τις πληγές, μου εξηγεί με λεπτομέρεια για το τι ακριβώς συμβαίνει στο εσωτερικό του οργανισμού μου.
Με λίγα λόγια; Χάος! Μα δεν θα τα παρατήσω εύκολα, έτσι είναι η ζωή, άδικη.
« Θα γίνω καλά, έτσι; » την ρωτάω καθώς πονάω παντού.
« Αν συνεχίσεις να είσαι εκεί μέσα...όχι! » μου απαντάει.
« Δηλαδή τι; Θα πρέπει να το σκάσω; » λέω ειρωνικά, εφόσον και οι δύο ξέρουμε πως δεν είμαι σε θέση ούτε να περπατήσω εξαιτίας τους πόνους που έχω στην κοιλιά από την εσωτερική αιμορραγία. « Δεν εννοώ αυτό! Θα μιλήσω στο Μπραντ για να σε πάμε σε νοσοκομείο μέχρι να γίνεις καλά » μου εξηγεί και νεύω. Για λίγο δεν μιλάμε καθόλου, μέχρι που η Κάρλι σπάει την ησυχία
« Σίγουρα ο Σον δεν ήθελε να το κάνει αυτό »
« Δεν θέλω να το συζητήσω Κάρλι » της απαντάω απότομα και τώρα νεύει αυτή.
« Καλό θα ήταν να κοιμηθείς! » με συμβουλεύει.
« Ο Μπραντ είπε να γυρίσουμε πίσω κατευθείαν αφού σε εξετάσω αλλά θα τα μπαλώσω εγώ » λέει παιχνιδιάρικα και γελάω σιγά.
« Κάτσε! Άρα δουλεύεις για τον Μπραντ; » ρωτάω και νεύει.
« Γιατί δεν μου το είπες; » ρωτάω πάλι γεμάτη περιέργεια. « Απλά νόμιζα πως δεν θα με εμπιστευόσουν και σε είχα συμπαθήσει, για αυτό » μου απαντάει και στο τέλος μου χαρίζει ένα χαμόγελο που ανταποδίδω. Η Κάρλι φεύγει αφήνοντάς με να κοιμηθώ.
[...] Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου και νιώθω ασφαλής μόλις συνειδητοποιήσω πως είμαι ακόμα στο κρεβάτι. Μα μόλις τα μάτια μου ξεθολώσουν και δω πάλι αυτό το δωμάτιο, νευριάζω! Μου έχουν αλλάξει χώρο γιατί σε αυτό το δωμάτιο υπάρχει, ένα κρεβάτι, ένα κομοδίνο και μία καρέκλα απέναντί του που ακουμπάει στο τοίχο. Καταφέρνω με χίλια ζόρια να σηκωθώ και να καθίσω κανονικά στο κρεβάτι εξαιτίας του πόνου. Κοιτάω το πονεμένο χέρι μου, το οποίο η Κάρλι έχει καλύψει με χίλια δυό πράγματα.Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και φρικάρω μόλις δω τη γνωστή φιγούρα να μπαίνει μέσα. Περπατάει μέχρι την καρέκλα και ακόμα δεν με έχει κοιτάξει. Κρατάει μία συσκευή ηχογράφησης, την οποία αφήνει στο κομοδίνο. Έχοντας μία τόσο μικρή απόσταση, η καρδιά μου χτυπάει πάλι γρήγορα και σιγά σιγά αρχίζω να ανασαίνω βαριά.
« Θα σε ρωτήσω ελάχιστα πράγματα » λέει κοιτάζοντας κάτω.
« Λόγο της κατάστησής σου, μα θέλω να απαντήσεις » συνεχίζει.
Βάζω το χέρι μου μπροστά στα χείλη μου για να κρύψω το θόρυβο από τις ανάσες μου, μα ο Σον φαίνεται να μπορεί να τους ακούσει εφόσον για πρώτη φορά σήμερα με κοιτάει στα μάτια. Η καρδιά μου χτυπάει ακόμα πιο γρήγορα καθώς προσπαθώ σκληρά να πάρω αέρα. Πέφτω στο κρεβάτι, τα μάτια μου θολώνουν και ο Σον σηκώνεται πλησιάζοντάς με, γονατίζει, βάζει το ένα του χέρι στο σβέρκο μου και το άλλο στην κοιλιά μου.
« Κάρλι γρήγορα » φωνάζει καθώς κοιτάει προς την πόρτα. Το τελευταίο πράγμα που βλέπω είναι την Κάρλι να μπαίνει μέσα τρέχοντας.
____________________________________
Vote & Comment
If you want me
To continue.
ESTÁS LEYENDO
❝stockholm syndrome❞ ーmendes
AventuraΣημείωμα συγγραφέας: θα προτιμούσα να διαβάσεις κάποιο άλλο βιβλίο μου, αντικειμενικά μιλώντας κριντζαρω με αυτό. « Άλισον δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Εννοώ, είμαι ο κακός της υπόθεσης, αυτός που σε πόνεσε και τα λοιπά » συνεχίζει. « Όλοι θα με π...
