I am not a hero #AAC

-Κεφάλαιο Πρώτο-

"Όλα, απο κάπου ξεκινάνε Στάιλς..." είπε και σηκώθηκε ο Άιζακ.
"Που πας;" τον ρώτησε και ο ίδιος αφού σηκώθηκε.
"Εμμ...πρέπει να φύγω φίλε. Η ώρα πέρασε"
"Ωραία.Τότε...καληνύχτα"
Ο Στάιλς καθισε ξανά στην αναπαυτική του καρέκλα στο μπαλκόνι και συνέχισε να κοιτάει τον ουρανό... <<Όλα απο κάπου ξεκινάνε Στάιλς..>> ακούστηκε ξανά η φωνή μέσα στο κεφάλι του. "Όντως. Όλα, απο κάπου θα ξεκινάνε" μονολόγησε και χαμογέλασε στο λαμπερό φεγγάρι.

"Και όταν θα σκέφτεσαι να τα παρατήσεις, πάντα θα σκέφτεσαι και απο που άρχισες..." ακούστηκε ο μπαμπάς του που μόλις βγήκε. Κρατούσε δύο κούπες και έδωσε την μια στον Στάιλς.

"Ζεστή σοκολάτα..." είπε σιγανά και ήπιε μια γουλιά. Κάθισε δίπλα του.
"Δεν είναι ότι πρέπει για καλοκαιρινή νύχτα,αλλά-"
"Ωραίο είναι.." είπε χωρίς να τον αφήσει να συνεχίσει. Ο πατέρας του χαμογέλασε και βολεύτηκε καλύτερα στην καρέκλα.
"Ξέρεις, άκουσα πριν την συζήτησή σας με τον Άιζακ, βέβαια χωρίς την θέλησή μου...Στάιλς" είπε και ακούμπησε το χέρι του. Ο Στάιλς γύρισε και τον κοίταξε
"Είναι εντάξει μπαμπά..." είπε και σηκώθηκε. Πήγε στο δωμάτιό του...
Ρύθμισε το ξυπνητήρι του, να τον ξυπνήσει τις 7:00. Ύστερα, γύρισε απο την άλλη και αποκοιμήθηκε...

Ακριβώς 7:00. Το ξυπνητήρι έχει σπάσει τα νεύρα του, με αποτέλεσμα να το κοπανήσει για να σταματήσει.
Τεντώθηκε πριν σηκωθεί για τα καλά απο το κρεβάτι του...
"Αχχ...υπομονή. Είναι η τελευταία βδομάδα Στάιλς" παραμίλησε και πήγε στο μπάνιο να πλείνει το πρόσωπό του. Κατέβηκε κάτω...ο μπαμπάς του έλειπε, ήταν στο τμήμα. Δεν προλάβαινε να φάει, οπότε ντύθηκε και κατέβηκε ξανά για να φύγει.
Το σχολικό είχε αργήσει ή είχε κιόλας φύγει. Κοίταξε ξανά το ρολόι του για να σιγουρευτεί... 7:10.
Μέχρι να έρθει, άρχισε να χαζεύει τριγύρω. Κοίταξε αριστερά και ύστερα δεξιά. Ένα μεγάλο φορτηγό επίπλων, στεκόταν απέναντι απο το παραδίπλα σπίτι. Επιτελους θα ενοικιαστεί... απο τότε που πέθανε ο ιδιοκτήτης, ο γιός του έβαλε ενοικιαστήριο. Έτσι καθόταν για 5 χρόνια, επιτέλους θα έχει γείτονες -εκτός και αν είναι γέροι όπως στα αριστερά.-
Με τις σκέψεις αυτές, η ώρα πέρασε χωρίς να καταλάβει και έφτασε το σχολικό.
Ο Άιζακ τον περίμενε εκεί, του είχε πιάσει και θέση δίπλα του.
"Θα έχετε καινούργιους γείτονες" είπε γελώντας
"Ναι...το παρατήρησα"
"Άκουσα πως το αγόρασαν"
"Αγόρασαν;" είπε παραξενεμένος ο Στάιλς και γύρισε πίσω. Ο Λίαμ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.
"Ήλπιζα πως μια μέρα θα γύριζε ο Τζων να μένει εκεί"
Γύρισε και κάθισε ξανά.
"Μην ανησυχείς...το αγόρασαν οι Μαρίν" είπε ο Μέισον που καθόταν μπροστά.
"Μάριν;"
"Δεν τους ξέρεις;"
"Θα...έπρεπε..;"
Είχαν φτάσει κιόλας. Κατέβηκαν.
"Την Παρασκευή έχει Πάρτι Αποφοίτησης"
"Χμμ.." είπε αδιάφορος ο Στάιλς.
"Τελείωσαν οι κολόφαρδοι" συνέχισε ο Άιζακ.
"Σιγά ρε φίλε...και εμείς του χρόνου θα τελειώσουμε"
το κουδούνι τους διέκοψε. Μπήκαν στα τμήματά τους...
[...]
Λίγο πριν ξεκινήσει το μάθημα, η πόρτα χτύπησε. Πρώτα, μπήκε ο Δ/ντης και πίσω απο αυτόν, μια κοπέλα. Η καθηγήτρια πήγε δίπλα στον δ/ντή, ο οποίος την ψιθίρισε κατι στο αυτί και μετά βγήκε απο την τάξη.
"Ωραία. Παιδιά, αυτή είναι η καινούργια σας συμμαθήτρια, Χάνα Μαρίν"
Ο Στάιλς γύρισε αέσως πίσω, στον Άιζακ.
"Μαρίν;...έχει φάση!" είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Η νεα μαθήτρια, κάθισε ντροπαλή στις τελευταίες αδειες θέσεις...