I am not a hero #AAC

-Κεφάλαιο Ένατο-

Η ώρα είχε πάει κιόλας στι 5 το απόγευμα. Ο Στάιλς σηκώθηκε απο το κρεβάτι της Χάνα καθώς δεν ήθελε να την ξυπνήσει. 
"Φεύγεις;" μουρμούρησε.
"Ναι...κοιμήσου εσύ" η Χάνα σηκώθηκε.
"Δεν κοιμόμουν χαζό"

Το αγόρι στάθηκε στην εξώπορτα. 
"Οι γονείς μου είναι στο Μεξικό και ο αδερφός μου στο Τζέρσεϊ...να έρχεσαι συχνά και να σκοτώνεις την μοναξιά" είπε καθώς του έδωσε ένα αποχαιρετηστήριο φιλί.

Η Χάνα έκλεισε την πόρτα και κοίταξε το σπίτι. Άδειο, πολύ άδειο. Η ησυχία που επικρατούσε, προκαλούσε ένα ρίγος φόβου να περνάει απο τις φλέβες της. Ανέβηκε γρήγορα πάνω και κλειδώθηκε στο δωμάτιό της. Έκλεισε τα στόρια και ξάπλωσε ξανά. [...]

Ο Στάιλς δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Απόψε σκεφτόταν περισσότερο τον Λίαμ, παρά την Χάνα. Τον ενοχλούσε τόσο που δεν μπορούσε να τους συγκρατήσει όλους μαζί. Δεν μπορούσε ταυτόχρονα να ασχολείτε και με τις δυό πλευρές...Πήρε το κινητό του και ξαναπροσπάθησε να τηλεφωνήσει τον Λίαμ. Χτύπησε μια-δυο φορές και ύστερα άκουσε μια κουρασμένη φωνή πίσω απο το τηλέφωνο.
"Ναι;"
"Λίαμ!" ο Στάιλς σηκώθηκε απο το κρεβάτι του.
"Είσαι καλά;"
"Στάιλς, εσύ είσαι;"
"Ναι κολλητέ,εγώ είμαι. Πως είσαι; Ο αδερφός σου;"
"Καλά. Καλά είμαστε και οι δύο...απλώς η κατάσταση του αδερφού μου είναι λίγο χειρότερη" αστειεύτηκε.
"Χαίρομαι" ξεφύσηξε ανακουφισμένος.
"Εμμ, σχετικά με οτι έγινε-"
"Δεν πειράζει" τον διέκοψε.
"Είναι εντάξει..."
"Λίαμ, πραγματικά λυπάμαι πολύ"
"Μην λυπάσαι αδερφέ...εεμ. Στάιλς. Πρέπει να κλείσω, μας φωνάζει ο γιατρός"
"Ε-εντάξει. Τα λέμε"
τα αγόρια έκλεισαν το τηλέφωνο. Ανακουφισμένος πια ο Στάιλς ξάπλωσε και κοίταξε απέναντι. Τα στόρια ήταν κλειστα...
"Καληνύχτα μικρή πριγγίπισσα" μουρμούρησε καθώς αφέθηκε στον ύπνο...

Η Χάνα ξύπνησε ξαφνιασμένη. Οι σκιές είχαν χαθεί.
"Τι περίεργο όνειρο" μουρμούρησε καθώς σηκωνόταν. Το ρολόι έδειχνε 6:30. Κατέβηκε κάτω..
Το σπίτι είχε μια γκρίζα ατμόσφαιρα μοναξιάς. Η αίσθηση αυτή, της προκαλούσε αντριχίλα. Ποτέ δεν είχε μείνει μόνη στο παρελθόν. Άνοιξε το συρτάρι με τα μαχαίρια και έβγαλε το πιο μεγάλο και κοφτερό. Αφήνοντάς το πάνω στο τραπέζι, γύρισε να κάνει το πρωινό της.

Ο Στάιλς ήταν ήδη ξύπνιος. Ο πατέρας του είχε φύγει απο τις 4  τα ξημερώματα, για ένα θέμα που δημιουργήθηκε στο τμήμα. 6:45 βγήκε απο το σπίτι με προορισμό το διπλανό... Στάθηκε απέναντι απο την πόρτα και αμέσως μετά χτύπησε το κουδούνι. Ξύπνησαν εικόνες απο παλιά, τότε που έπαιζε με τον Τζων σε εκείνη την αυλή, όταν έτρωγαν παγωτό, έπαιζαν με την βρυσούλα στην πίσω αυλή... Η πόρτα δεν άνοιξε, πήγε να ξαναχτυπήσει μα ακούστηκε μια φωνή απο μέσα.

"Ποιός είναι;"
"Χάνα, εγώ είμαι"  Άνοιξε η πόρτα. Αντίκρισε την Χάνα με ένα μαχαίρι στο χέρι.
"Έι έι!" είπε τρομαγμένος και έδυγε λίγα βήματα πίσω
"Μην φοβάσαι...για λόγους ασφαλείας"
ο Στάιλς μπήκε μέσα.
"Εισαι καλά;"
"Ναι...απλώς είδα ένα περίεργο όνειρο"
"Για πες"
"Ούτε να το σκεφτώ δεν θέλω" απάντησε καθώς έβαζε το πιάτο της στον νυπτήρα.
"Ωραία τότε. Πάμε αν θες, να μην χάσουμε το σχολικό"
"Γιατί δεν πάμε με τα πόδια;" ρώτησε με ένα μεγάλο χαμόγελο καθώς πήρε την τσάντα της απο την καρέκλα.
"Ποιός να περπατ-"
"Σε παρακαλώ!" είπε προσπαθώντας να τον πείσει.
"Εντάξει, εντάξειι"
οι δυο νέοι βγήκαν απο το σπίτι με προορισμό το  σχολείο. [...]

Η μέρα κύλησε αρκετά καλά. Η Χάνα και ο Στάιλς βγήκαν απο την τεράστια σιδερένια πόρτα του σχολείου και περπατούσαν ήρεμα.

"Ολόκληρη μέρα είχα ένα περίεργο ντεζαβού"
"Αλήθεια;"
"Ναι...και έμοιαζαν απίστευτα με το όνειρο που είδα"
"Θυμάσαι τι έγινε στην συνέχεια;"
"Όταν τα ζω, τα θυμάμαι. Αλλά όχι το τι θα γινει μετά"
"Και μένα μου συμβαίνει κάποιες φορές" η Χάνα σταμάτησε.
"Το θεωρώ σαν προείδοποίηση Στάιλς...και φοβ-"
"Σσς." την διέκοψε πιάνοντάς της το στόμα.
"Δεν φοβάσαι" την ενθάρρυνε. Η Χάνα χαμογέλασε
"Εμμ, αυτός δεν είναι ο φίλος σου;" τον ρώτησε κοιτώντας επίμονα πίσω του. Ο Στάιλς γύρισε
"Άιζακ...σκατά" παραμίλησε. Ο Άιζακ πήγε κοντά του.
"Στάιλς; Ευτυχώς που σε πρόλαβα. Που ήσουν το πρωι;"
"Ήρθα με τα πόδια"
"Όλη μέρα δεν σε είδα, βασικά δεν προλάβαινα να σου μιλήσω"
"Άιζακ. Ήμουν απασχ-"
"Δεν πειράζει" είπε και κοίταξε την Χάνα απο την κορυφή ως τα νύχια.
"Αύριο βράδυ θα έρθεις στο πάρτι ε;" τον ρωτησε. Ο Στάιλς κοίταξε την Χάνα περιμένοντας την απάντηση απο αυτήν.