I am not a hero #AAC

- Κεφάλαιο Έκτο'

Κάποιος κουνούσε τα χέρια του από κάτω. Κοίταξε καλύτερα -Ήταν ο Στάιλς-. Η παρουσία του και μόνο ηταν αρκετή να χαμογελάσει και να ανοίξει το παράθυρο.
"Μα τι κάνεις εκεί κατω;" φώναξε σιγανά ,καθώς δεν μπορούσε να συγκρτησει το χαμόγελό της. Δεν μπορούσε να κρύψει την ευτυχια της.
"Μου έλειψες!" Απάντησε και ο ίδιος σηκώνοντας τους ώμους του.
"Περίμενε με" είπε ανυπόμονα και εκελεισε το παράθυρο, ύστερα το φως και την πόρτα. Έβαλε το αυτί της στην πόρτα του Τζάκσον και άκουσε μουσικη, πεδίο έλευθερο από αυτόν λοιπόν. Κοίταξε κάτω και είδε τον πατέρα της να έχει αποκοιμηθεί στον καναπέ ενώ η τηλεόραση ακόμα έπαιζε. Μισό,η μαμα; Κατέβηκε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε μερικά ακόμη σκαλιά και κοίταξε προς την κρεβατοκάμαρα. Η μαμά της κοιμόταν εκεί. Κατέβηκε λοιπόν και τα υπόλοιπα με κατεύθυνση την εξώπορτα.
Γύρισε το πόμολο πασχίζοντας να μην ξανει θορυβο. Η Χανα ανοιξε την πόρτα,μορφασε ακούγοντάς την να τρίζει και βγήκε αθόρυβη στην νύχτα. Έτρεξε προς τον Σταιλς που την περίμενε πιο πέρα. Αγκαλιάστηκαν σφιχτά ο ένας στον άλλον... ύστερα κοίταξε το πρόσωπο της.
"Μισό, εκλαιγες; Νόμιζα ήρθες σπίτι να ηρεμησεις και οχι να ξανακλαψεις."
"Σωστα" συμφώνησε
"Αλλά συνηδειτοποησα πως εκανα λάθος να φύγω από κοντά σου. Γιατί στην τελική, μόνο μαζί σου ειμαι καλά..." το αυστηρό ύφος που είχε πάρει πριν λίγο, αμέσως έσβησε. Για μια στιγμή κοίταξε προς τα πάνω.
"Χανα..;"
"Χμμ;"
"Εσβησες τα φώτα όταν κατεβηκες ε;"
"Ναι...Είμαι σίγουρη ότι το εκανα. Γιατι;"
"Τότε πιθανών κάποιος είναι στο δωμάτιό σου"
Η Χανα γύρισε και κοίταξε το παράθυρό της.
"Τζάκσον..." μουρμούρισε. Αμέσως γύρισε ξανά στο -πλέον- αγόρι της.
"Λοιπόν τα λέμε αύριο. Καληνυχτα" ειπε βιαστικά δίνοντας του ένα πεταχτο φιλάκι. Έφυγε τρεχατη στο σπίτι της.
Εκείνο την στιγμή ακούστηκε το αυτοκίνητο του σερίφη -μαπαμπα του-. Γύρισε να δει...

Η Χανα ανέβηκε δύο -δύο τα σκαλιά και πρόφτασε στο δωμάτιό της. Ο Τζάκσον πήγαινε προς το κρεβάτι της.
Όχι, όχι θα δει το χαλί!
"Τζάκσον!" Ο ίδιος γύρισε και την κοίταξε.
"Που ησουν;"
"Ήμουν ...έξω και χάζευα τον ουρανο. ."
"Τον...ουρανο; Μα γιατι;"
"Εισαι αρκετα χαζος για να καταλαβεις... Τζάκσον τι δουλειά έχεις στο δωμάτιό μου;" είπε αλλάζοντας θέμα. Ο αδερφός της την πλησίασε.
"Ήρθα να σε δω και να σου μιλησω για κατι"
"Να..με δεις; Γιατι; Να μου μιλήσεις για τι;"
"Χανα, είσαι αδερφή μου και ενδιαφερθηκα ...ηθελα να σε δω" ειπε και της αγγιξε τα χερια. Η Χανα αμέσως τα τράβηξε.
"Ενδιαφέρεσαι; Αλήθεια τώρα Τζάκσον; Αποκαλώντας με 《χοντρή》 και 《ηλιθια》;"
"Άκου εγω-"
"Απλά πήγαινε. Βγες από το δωμάτιό μου. ΤΩΡΑ!" είπε με εκνευρισμό και έδειξε την πόρτα με το δάχτυλό της.
"Εντάξει." Είπε ο Ρόδιος και της το κατέβασε.
"Αλλά πρώτα πρεπει κάτι να σου πω"
Η Χανα δεν απάντησε, έμεινε σιωπηλή απέναντί του.
"Πριν οταν έφυγες απο το τραπέζι. ..Η μαμά μου είπε πως... Αύριο με την πρώτη πτήση φεύγουν στο Μεξικο και εγώ στο Τζέρσεϊ."
"Τι; Μεξικο; Τζέρσεϊ; Μα γιατι;"
Η Χανα τον κοιτούσε σοκαρισμένη, ανυπόμονη να ακούσει την απάντηση.
"Η μαμά και ο μπαμπάς θα πάνε για δουλεια...Για 1 μήνα. Εγώ για Ε βδομάδες σε έναν φιλο" Η σιωπή κάλυψε το δωμάτιο για άλλη μια φορά.
"Και σε αυτό θα χρειαστώ την βοήθειά σου Χανα"
"Γιατί να σε βοηθησω;"
"Αυτοί δεν θα ξερουν. Θα φύγω λίγες ώρες μετά την αναχώρησή τους."
"Γιατί να σε βοηθησω;" επανέλαβε.
Ο Τζάκσον την πλησιασε για άλλη μια φορά.
"Γιατί ειμαι ο αδεφος σου Χανα"
Του άρεσε να χρησιμοποιεί το όνομα στις συνομιλίες, έτσι έφτιαχνε μια πιο φιλική ατμόσφαιρα.
"Χα. Αδερφος; Δεν εισ-"
"ΧΑΝΑ!" Της φωναξε αυστηρα.
"Και εγω; Τι θα γίνει με εμενα;" είπε αλλάζοντας θέμα αμέσως.
"Θα μείνεις εδω."
"Εδω; Μονη;"
"Ναι. Εδώ, μόνη. Θες και παρέα; Η Μήπως θες και εσύ να πας καπου; Στον Μαυρίκιο; Στις Μαλδίβ-"
"Όχι." Τον διέκοψε.
"Απλώς...φοβάμαι να μείνω μόνη" είπε δειλά και κοίταξε κάτω.
"Είσαι 16! Μπορείς να φροντίσεις τον εαυτό σου ε ;" είπε με ένα ειρωνικό βλέμμα και βγήκε από το δωμάτιό της.
"Γιατί να σε καλυψω αδερφέ, γιατί.." Είπε αφήνοντας τον εαυτό της να πέσει πανω στο κρεβάτι του δωματίου της.

"Στάιλς; Τι κάνεις τέτοια ώρα εξω;" τον ρώτησε ο μπαμπάς του πλησιάζοντας τον.
"Τίποτα.. απολύτως τίποτα " απάντησε καθώς κοίταξε για άλλη μια φορά στο παράθυρο της Χανα.
"Έλα, πάμε μέσα τότε.." Είπε ξανά περνώντας το χέρι του γύρω από τον ώμο του γιου του...