I am not a hero #AAC

-Κεφάλαιο Τριακοστό Τρίτο-

Ο Στάιλς ξύπνησε ξαφνιασμένος. Οι σκιές είχαν χαθεί. Η ατμόσφαιρα ήταν γκρίζα καθώς ο ήλιος δεν είχε προβάλει ακόμα πάνω απο τα κτίρια της πόλης.  Η κυκλοφορία ήταν αραιή.
Καθώς ξυπνούσε, οι αναμνήσεις της χθεσινής νύχτας τον έκαναν  να μορφάσει και ανακάθισε. Ένας περαστικός κύριος τον κοίταξε για λίγο και ύστερα του πέταξε ένα κέρμα δίπλα του και έφυγε.
"Θεέ μου" παραμίλησε
"Με πέρασε για ζητιάνο"
λογικό. Είχε κοιμηθεί στο παγκακι όλη νύχτα.
Κανένας δεν πήγε μαζί του για την αναζήτηση της Χάνα. Όλοι έμειναν με τον Ντερεκ, ακόμα και ο Τζάκσον.
Ο ίδιος σηκώθηκε παιρνωντας και το κέρμα μαζί, και πήρε το στενό δρομάκι για να βρει κάποιο ταξί. Ήταν αποφασισμένος, θα πήγαινε στο Βόρειο κομμάτι του Μανχάταν, ίσως ο απαγωγέας ήταν εκεί.

Τα αγόρια είναι στον όροφο του Ντέρεκ.
"Που είναι ο Τζακσον;"
"Σπίτι του, προσπαθεί να δικαιολογήσει που είναι η Χαν"
"Ο Θιο;" ρώτησε ξανά κοιτώντας τον Λιαμ
"Δεν ξέρω, πέρασαν και με πήραν τα αγόρια. Ο ίδιος είπε οτι θα έρθει αργότερα"
"Λιαμ" είπε ο Σκοτ και πήγε κοντά του.
"Ο Θιο, φεύγει απο το σπίτι για να πάει κάπου;"
"Πολλές φορές...με φίλους και-"
"Οχι, οχι δεν εννωώ αυτό. Εννωώ, κάπου που να μην ξέρεις που πάει"
ο Λιαμ γέλασε
"Ποτέ, δεν μου λέει που πάει"
"Τουλάχιστον αυτήν την βδομάδα, πήγε κάπου;"
"Δεν θυμάμαι Ντερεκ..να ρωτήσω εγω, γιατί δεν μαζευτήκατε χθες;"
ο Άιζακ, ο Σκοτ και ο Ντερ κοιτάχτηκαν.
"Εδω είμασταν"
"Οχι, ο Θιο ανέβηκε να δει αν ήσασταν εδω και είπε οχι"
ο Ντερεκ γέλασε
"Καταλαβαίνεις τώρα γιατί σου τα ρωτάμε αυτα;"
ο Λιαμ κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.
Ο Άιζακ περπατούσε ανήσυχος μέσ'το δωμάτιο.
"Παιδιά, ο Στάιλς εφυγε χωρις εμάς. Είναι μόνος εκεί έξω και θα μας χρειαστεί"
ο Ντερ σήκωσε το βλέμμα του.
"Δεν ξέρω, το μόνο που ειπε ήταν οτι πάει στο Β.Μανχάταν"
"Δεν μπορεί!" τόνισε ξανά ο Σκοτ.
"Τοτε η μόνη λύση είναι να πάμε να τον βρούμε και να τον φέρουμε πίσω" πρότεινε ο Άιζακ.
[...]

"Σήκωσέ το γαμώ...." είπε εξοργισμένος ο Θιο με το ακουστικό του τηλεφώνου στο αυτί του.
"Σου είπα πως έχω δουλεία. και οταν εχω δουλεία σου έχω πει οχι τηλέφωνα" ακούστηκε το ίδιο εξοργισμένος ο Πίτερ απο την άλλη γραμμή.
"Οι γονείς του, επέστρεψαν"
η σιωπή κυριάρχησε για λίγο.
"Ωραία" απάντησε με χαμηλό τόνο φωνής.
"Ωρα για λίγη παράσταση"
"Μα-μα Πίτερ. Υπάρχει ο κινδυνος να-"
"ΔΕΝ! Υπάρχει κίνδυνος πια Θιο...τα λέμε στο μέρος. Βρες τρόπο να τους οδηγήσεις εδω ακριβώς σε 1 ώρα"
"Ποιούς;"
"Όλους!" είπε κλείνωντας το τηλέφωνο.