I am not a hero #AAC

-Κεφάλαιο Έβδομο-

Ο ενοχλητικός ήχος που έκανε το ξυπνητήρι δεν μπορούσε να την αφήσει να κοιμηθεί και άλλο. Έπρεπε να σηκωθεί, είχε σχολείο. Η πρώτη της σκέψη ήταν ο Στάιλς.- πόσο τον λάτρευε- Το οτι θα τον συναντήσει την έδινε δύναμη και κουράγιο να αφήσει το απαλό της κρεβατάκι, και να σηκωθεί. Πριν καν μπει στο μπάνιο, κατέβηκε κάτω να δει αν όντως έλειπαν οι γονείς της.
Κι όμως, ο Τζάκσον την είχε πει την αλήθεια αυτήν την φορά. Έλειπαν στ'αλήθεια. Γύρισε να ανέβει ξανά πάνω και αντίκρισε τον αδερφό της μπροστά της.
"Δεν με πίστεψες ε;"
"Με τόσα ψέμματα που μου έχεις πει, δεν πιστεύω να νόμιζες, οτι θα σε πιστέψω..." η Χάνα τον προσπέρασε και ανέβηκε στο δωμάτιό της. Ντύθηκε γρήγορα φορόντας ένα σκούρο μπλέ τζιν και μια άσπρη μπλούζα. Ύστερα έπιασετα μαλλιά της σε ια πρόχειρη αλογοουρά και πήρε την τσάντα της.
"Όταν γυρίσεις δεν θα'μαι εδω. Η μαμά είχε αφήσει λεφτά, πήρα τα μισά και άφησα τα άλλα μισά πάνω στο ψυγείο. Όχι ξενύχτια, όχι βόλτες. Κατανοητό;" η Χάνα βγήκε απ'το σπίτι χωρίς νατου απαντήσει και πήγε βιαστικά στην στάση. Σήμερα, αντί αυτή τον Στάιλς, την περίμενε αυτός.
Τον αγκάλιασε και μόλις που είχε φτάσει το σχολικό. Η Χάνα προτίμησε την μπροστινή της θέση, αντίθετα με τον Στάιλς που πήγε πίσω στην θέση του -δίπλα στον Άιζακ-
"Καλημέρα"
"Καλημέρα. Μίλησες στον Λίαμ;" ο Στάιλς σώπασε.
"Ωχ. Τον ξέχασα εντελώς" γύρισε να τον δει πίσω, στην θέση που κάθεται πάντα, αλλά δεν ήταν εκεί.
"Που είναι;"
Ο Άιζακ δεν μίλησε. Κοιτούσε μπροστά, φανερά εκνευρισμένος με τον Στάιλς.
"Άιζακ!"
"Έφυγε" απάντησε και ο ίδιος χαμηλόφωνα.
"Τι εννοείς 'έφυγε'; Που; Πότε;"
"Τότε" απάντησε μονολεκτικά
"Με δουλέυεις; Άιζακ, που πήγε ο Λίαμ;;"
"Στον αδερφό του" γυρνώντας προς τον φίλο του.
"Μα θα πήγαινε την επόμενη βδομάδα"
"Ναι αλλά προέκυψε κάτι.."
"Μην μιλάς με γρίφους. Πες το να τελειώνουμε...και κατ'αρχήν, γιατί να φύγει πριν κλείσουν τα σχολεία;"
"Ο αδερφός του είχε ατύχημα, είναι σε κώμα και έπρεπε να πάει και αυτός με τους γονείς του. Για τυχών αν χρειαστεί αίμα, μεταμόσχευση...ο πιο πιθανός δότης είναι ο Λιαμ"
ο Στάιλς μόλις που θα απαντούσε έμεινε άναυδος, με ανοιτό το στόμα.
"Δεν ήσουν εκεί Στάιλς. Ο Λιαμ ήταν κομμάτια. Ήμουν εγώ, ο Μέισον, ο Σκότ ακόμη και ο Ντόνοβαν. Αλλά εσύ έλειπες Στάιλς. Ο κολλητός του έλειπε...Δεν ήσουν εκεί να συμπαραταθείς" τα πράσινα μάτια του Άιζακ έλαμψαν. Αυτά τα λόγια του, ήταν σαν δίκοπα μαχαίρια που κάρφωναν τον Στάιλς.
"ΟΛΟΙ ήμασταν εκεί. Μόνο εσύ δεν ήσουν, και χρειαζόταν περισσότερο εσένα"
"Σώπα!" του φώναξε. Το σχολικό σταμάτησε και οι μαθητές άρχισαν να κατεβαίνουν[...]

Ο Στάιλς κάθισε στο θρανίο του, ακούμπησε το κεφάλι του σε αυτό καθώς έβαλε τα δυο χέρια του απο κάτω. Η Χάνα τον παρατήρησε και γύρισε ξανά μπροστά της. Τι του συνέβη; Κοιτούσε τοβιβλίο της με ένα ανέκφραστο και απλανές βλέμμα. Σκεφτόταν πολλά, διάφορα. Πως θα περνούσαν αυτές οι μέρες μόνη στο σπίτι; Απο την άλλη, γλίτωνε απο τον σπαστικό της αδερφό. Ήταν σπαστικός αλλά τον αγαπούσε. Μα δεν πειράζει, θα είναι ο Στάιλς δίπλα. Προσπάθησε να ξεφύγει απο τις σκέψεις της, για να προσέξει στο μάθημα, αλλά και πάλι, δεν την ένοιαζε. Ξαφνικά άκουσε το όνομά της. Την φώναζε ο καθηγητής. Έπρεπε να σηκωθεί στον πίνακα. Δεν είχε ιδέα τι γινόταν ή τι έπρεπε να κάνει, δεν μπορούσε να ξαναφύγει όπως χθές. Τα πόδια της την οδήγησαν σον πίνακα. Αποφασισμένη, άρπαξε τον μαρκαδόρο και τον άνοιξε. Ήταν μια μεγάλη εξίσωση, πολλοί αριθμοί. Κατάλαβε οτι έπρεπε να την λύσει, αλλά δεν είχε ιδέα πως. Στάθηκε ήσυχη και ακίνητη απέναντι απο τον τεράστιο πίνακα...δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πια. -ενω παλιά ήταν παιχνιδάκι για αυτήν- μα τι έγινε και τα ξέχασε όλα; Κατέβασε το βλέμμα της και έκλεισε ξανά τον μαρκαδόρο. Ανάμεσα απο όλα αυτά -και απο τις σκέψεις της- δεν γλίτωσε σχόλια των συμαθητών της. Ο καθηγητής δεν μίλησε, κατάλαβε πως ήταν αδιάβαστη.
"Μπορείς να καθίσεις.." της είπε χαμηλόφωνα παίρνοντας τον μαρκαδόρο απο το χέρι της. Η Χάνα, κάθισε ξανά στην θέση της.
[...]

Το κουδούνι για το διάλλημα μόλις χτύπησε. Η Χάνα,πήρεαμέσως την τσάντα της και βήκε απο την τάξη. Ο Στάιλς την ακολούθησε με βιαστικά βήματα.
"Χέι Χάνα!"