When I Stop Chasing

Chapter Thirteen

Chapter Thirteen

Tanong

I gulped as hard as I can as he approached me, His arms were still crossed on his chest and his expression is still hard as a rock. Natatakot ako. Yung takot na lagi kong nararamdaman tuwing kinakausap ko siya noon, Yung takot na baka ireject na naman niya ako. This is time, I'm scared. I'm scared for that face. Yung muhka niya ay walang kaemosyon-emosyon. Pero alam mong sobrang daming bagay ang nasa utak niya ngayon.

I'm scared on the things he's thinking right now. Takot rin ako kung anuman ang gagawin niya, Takot ako kung anong sasabihin niya. Natatakot rin ako sa sarili ko dahil nakita ko siya dahil baka bumalik na naman ako pabalik sa kanya, Natatakot ako na bibigay agad ako ngayon kung kailan pilit kong mamumuhay ng wala siya sa sirkulasyon ng buhay ko, Natatakot ako para sa sarili ko. Kinagat ko ang aking pangibabang labi.

"W-What are you doing here?" Utal kong tanong. Medyo nanginig pa nga ang boses at labi ko habang sinasabi iyon. I wanted to slap my ownself, This is not Ofia Margo, Yung kinatatakutan ng karamihan. I always lose myself infront of Callix. And this is all wrong. Yung pagkatao, tapang at lakas ko, It always end up evaporating in the air and left just like that. At si Callix ang nagiisang dahilan noon.

"I wanted to talk to you," Mariin niyang sabi, Umigting ang kanyang panga kaya umiwas ako ng tingin.

Hanggang kailan ako magiging ganito? Hanggang kailan ang pagluhod sa kay Callix? I know my worth but I always bending down on my knees just to please him. That sucks! It hurts big time on my ego, Knowing my reputation here. But I don't care, Dahil mahal ko siya.... Pero hanggang saan ako dadalhin ng pagibig na ito? Hanggang sa maubos ako? That's not Ofia Margo anymore. I wasn't born to kneel down and be nothing. I was born something.... But loving Callix, I would always be settling to be just nothing.

"A-Ano bang gusto mong pagusapan? Busy kasi ako..." I trailed off with a very small voice. I kept my shit together and looked at him. Nakakuyom pa rin ang kanyang panga and obviously, He's not happy with this situation. Saan siya hindi masaya?

"I wanted to talk to you privately, Tara doon tayo sa loob ng kotse," Sabi niya at tumalikod agad. Lumunok ulit ako at nagsimula nang sumunod sa kanya.

Padabog kong isinarado ang pinto at nanatili ang mata ko sa harapan. Kita ko na napatingin si Callix sa akin, Binuksan niya ang makina para mabuksan ang aircon. Rinig ko ang marahas na paghinga niya ngunit pinilit ko pa rin ang sarili ko na tumingin lang sa unahan.

"What the hell, Ofia!? Ano 'tong pakulo na 'to?!" Tumaas ang boses niya kaya napatalon ako sa upuan, Hindi ako sumagot.

"Dammit woman! Answer me! Naguguluhan na ako sa mga kinikilos mo!" This time malakas na talaga ang boses niya. I can feel the rage on his voice, The intensity on his tone. I looked at him and kept my face unreadable.

"Ikaw? Bakit ikaw ang may karapatan maguluhan? Diba dapat ako? Ako ang dapat gulong-gulo na ngayon at hindi ikaw!" Sigaw ko at nanlaki ang kanyang mata.

"W-what are you talking about?" Umiwas ako ng tingin at kinagat ang pangibabang labi ko. Lalong bumilis ang pagtibok ng puso ko dahil kinakabahan ako.