When I Stop Chasing

Chapter Thirty-Seven

Chapter Thirty-Seven

Chains

Masakit sa ulo si Jao. One sentence that can totally describe Jao's presence on our apartment. Hindi ko alam kung anong nangyari sa lalaking 'to!

I sighed heavily for the nth time as I watch him stare at me, I raised my brow at him.

"Titig ka nalang ba lagi?" Tanong ko.

"Bakit pwede ka bang lapitan? Pwede ka bang yakapin? Kung gagawin ko 'yon, Malamang black eye na ang matatamo ko kaya titig nalang ako sayo," Aniya. Bigla kong naramdaman ang mga paru-paro sa aking tiyan na nagwawala. Seriously?

Halos masamid ako sa kanyang sinabi, Sobrang linaw ng kanyang pinaparating! I'm not slow nor noob not to get his message! It's so clear as glass and water, Pinanlakihan ko siya ng mata pero ngumisi lang siya sa akin. I gritted my teeth and my eagerness to stab him with my fork is growing, Kakaunti nalang talaga....

"Ano ba 'yan mga beh! Naglalandian kayo sa harap ng pagkain! Mamaya na 'yang landian, Kumain muna kayo," Pangaral ni Pat sa amin, I rolled my eyes at him saka bumaling na sa pagkain ko.

Wala na akong ganang kumain dahil sa mga nangyari kanina lang, I'm not happy with what happened between Laxa and I earlier. She almost broke my heart, She's my friend pero pumunta siya dito ng parang hindi kami magkaibigan. She almost broke my heart thinking one boy is enough to ruin our friendship.

Masakit isipin. Because she thought of me bewitching Jao. She thought that I betrayed her. I never will, I hate betrayals, Why would I do it to those I care about? I know what's wrong and right, Kahit ako si Ofia Margo, the girl who has her own vocabulary of good and bad, Alam ko naman ang mga bagay bagay na ganun. I know my limits. At simula palang, Kaibigan ko na si Jao. Mas nauna akong nakilala ni Jao kesa sa kanya so she shouldn't act like she's the first ever woman that Jao knew.

Well atleast now, I have witnessed her true color habang maaga pa. Nakilala ko na ang totoong siya habang hindi ko pa siya lubos na pinagkakatiwalaan. This is the reason why I'm aloof with people. I have trust issues. Ilang beses na akong na-ganito. Up until I get tired and distanced myself from the people, Mas maganda talaga na malayo ka sa kanila. Malayo ka sa drama. Malayo ka sa gulo. I don't care about the quantity of friends anyway, As long as I live in peace, I'm all okay.

"OFIANA!" Napapitlag ako nang marinig ko ang sigaw ni Pat, Tinignan ko siya ng may nagtatanong na muhka.

"Don't look at me like that! Ba't mo minumurder yung hotdog?" Tanong niya at nguso sa plato ko, Tinignan ko ito at ngumiwi. Lasog-lasug na yung hotdog sa plato ko.

"'Wag ka ngang maglaro at kainin nalang yan!" Aniya, I rolled my eyes at him for the nth. He's acting like my parent again! Nakakainis pag ganyan ang ikinikilos niya, He looked so authorative!

"Wala akong ganang kumain!" Giit ko at ibinagsak ang kutsara't tinidor sa plato, Tumunog ito at napatingin ako kay Jao na pinapanood ako. Bigla akong nahiya sa ginawa ko, I'm brat, okay? Alam na 'yon ni Pat pero si Jao? I think he haven't witnessed me threw a tantrums yet.