When I Stop Chasing

Chapter Sixteen

Chapter Sixteen

Pamilyar

Callix:

I'm infront of your building.

Pinasok ko na agad ang cellphone ko sa pocket. I fixed my hair dahil gulo gulo na ito. Hell week na ngayon, Last week of the sem. Kailwa't kanan ang deadlines at kaliwa't kanan rin ang last requirement. Sobrang stress pero kakayanin...... or not.

I waved my hands at Callix who were standing and holding my last canvas, My eyes twinkled when I saw it dahil lalo siyang gumanda! I gave him that na almost three-fourths na ang tapos. Honestly, I can finish that alone pero nagalok si Callix ng tulong, Aayaw pa ba ako?

"Hey," Medyo hingal ko pang sabi at ngumiti sa kanya. 'Yung huling kita namin ay 'yung tinulungan ko siya and that was last week pa. We have talked through text pero simple kamustahan lang 'yon. Sa totoo lang, Sobrang namiss ko talaga dumikit at mangulit sa kanya. Iniisip ko palang yung mga araw na nagpapapansin ako sa kanya, I missed those moments!

Ngayon kasi sobrang busy ko na plus I've been making some fine distance between me and Callix. Dumidistansya na ako.

What I felt for him isn't healthy anymore, Yung parang sobra na akong dumepende sa kanya, Like I can't live without him. That was all wrong. Ayoko rin na masyado nang lumapit dahil kahit mahal ko siya alam ko kung saan ako babagsak, Though a little part of me were expecting some miracle. Wala talaga, That's why I've been distanced with Callix.

Mahal ko siya pero ayoko naman umabot sa punto na walang wala nang natira sa akin. Naranasan ko na iyon, At natuto na ako. I'm valuing my self-worth. 'Yan ang pinakaimportante sa akin ngayon.

"Here, Sana nakatulong ako." I flashed him a genuine smile.

"It's so beautiful! Ganda sobra! Thank you talaga!" Ngumiti siya sa akin at ngumuso.

"May kapalit yan," Sumimangot ako sa kanya. The last time we talked about my canvas ay tutulong lang siya at walang kapalit tapos ngayon biglang humingi ng kapalit? This man! I pouted my lips.

"Ano naman?" Seryoso kong sabi at bigla siyang humagalpak ng tawa kaya kunot noo ko siyang tiningnan. Is this man crazy? Masyado ba siyang nabaliw dahil sa hell week?

"I'm sorry, 'Di ko aakalain na seseryosohin mo yung sinabi ko. Walang kapalit yan, I've offered you help, Ofia. I'm not that kind of person who needs something in return." Tumango tango ako sa kanya at ngumiti.

"Mauna na ako," He nodded his head at tumawid na kaagad ako ng kalsada. That was my last class for today and it's Saturday. Next week na talaga ang official hell week. May kakaunting papers akong kailangan ayusin so I needed to be home as early as I can, 'Yun yung mga nirerequire ng mga prof sa amin. Paper works are so boring, Kainis!

Nagulat ako nang bigla akong napaatras at nawala sa kamay ko ang canvas ko, Holy Shiz! Nahulog yung canvas ko sa sahig! Fuck! May nakabunggo sa akin!