When I Stop Chasing

Chapter Two

Chapter Two

The Cart

I woke up with a throbbing pain inside my head. Gusto kong pukpukin ang ulo ko para mawala ito. I want to bang my head to the wall and put it inside the freezer. I opened my eyes and winced when I felt the pain inside my head doubled. I groaned and tried to sit. I succeeded but my whole vision is like twirling. What the hell?

I closed my eyes and massaged my forehead. Why did I bring my own misery? Pinilit kong tumayo sa kama at pumunta sa pintuan, nang hawakan ko ang doorknob ay pakiramdam ko ay tutumba ako. This headache is such a bitch.

Something way bitchier than me would probably be hangover. I have way, way cruel hangover among other people or it's just me. I once again massaged my forehead and shook my head. Parang nilalamon ng isang virus yung buong ulo, ang sakit!

"Pat!" I shouted. Rinig ko na ang ingay ng TV sa baba kaya malamang ay gising na si Patrick. I heard footsteps na paakyat and I sighed in relief. I kept my eyes closed dahil pakiramdam ko ay kahit anong minuto ay hihimatayin na ako sa sobrang sakit ng ulo ko. Too nice to start my morning.

Naramdaman ko na may kamay na humawak sa aking braso so I flashed my eyes open at pinapasok ako ulit ni Patrick sa loob. I want to puke, I want to sleep and I want this headache to be gone! Bakit ba kasi ako uminom na naman? The consequences are killing me softly and brutally. I groaned when he let me sit on my bed.

"Hoy, Ofiana Margo Fabia, wag kang magreklamo reklamo diyan ah! Nako, kung hindi ka lang may sakit ngayon ay kanina pa kita binatukan dahil sa kagagahan mo kagabi," sabi niya habang ibinigay sa akin ang dalawang gamot na pain reliever at tubig. Ininom ko agad iyon at kinuha mula sa kanyang kamay ang bulak na may white flower at sinighot. I looked at him with a puzzled face so he rolled his eyes at me.

"Beh, nagpakalasing ka lang naman kagabi at inabala mo pa si poging may dimples! Pero okay lang kasi kung hindi ka natumba at hindi ka niya sinalo ay hindi ko rin siya makikilala." Kumunot ang noo ko sa kanya. Kinikilig-kilig pa siya habang sinasabi ang huling linya, umaariba na naman ang pagkamalandi niya.

His explanation does not makes sense to me. Poging may dimples? And what.....Ah yeah! I remember papababa na pala ako ng hagdan kagabi because I wanted to see the vocalist na may gig sa resto bar ko and poof! I fell down and someone caught me, ay ang cliché!

"Ano, okay ka na?" Nabalik ako sa realidad at tinignan si Pat. Tumango ako sa kanya at hinawakan niya ang aking noo.

"Wala ka namang lagnat, magpahinga ka lang. May NSTP ako ngayon kaya babush na! Hinintay lang talaga kita magising eh." Pinasadahan ko ang kanyang suot at ngayon ko lang napansin na naka NSTP shirt siya. I shooed him at baka ma-late pa siya at ako na naman ang sisisihin niya.

"Minagnet ko pala yung isang libo sa ref, pang grocery sana. Bukas na lang kapag okay ka na." Tumango tango ako sa kanya at pinaalis na sa kwarto ko. Unti-unti ko nang nararamdaman ang pagkawala ng sakit ng ulo ko. I always end up being a shitty loser after drinking a lot of alcohol. And Patrick is always there to nurse me, damn lucky!

Hinanap ko ang aking cellphone at naalala ko na nilagay ko pala iyon sa bag ko kahapon. Holy shiz, baka naiwan ko sa resto! Magpapanic na sana ako pero nahagip ng mata ko yung bag ko, I sighed in relief at lumakad papunta sa kinalalagyan nito.