When I Stop Chasing

Chapter Twenty-Three

Chapter Twenty-Three

Time

"Ofia, Bilisan mo!" I rolled my eyes at Laxa na kanina pa nagmamadali. Hindi ko alam kung bakit siya sobrang nagmamadaling umuwi ngayon. Siguro may date? Pero meron siyang trabaho, Or siguro may gwapo nakatrabaho niya... Or mismong boss niya ang gwapo! My mind were flying as Laxa pulled me inside the lift.

Siksikan kaya hindi umiimik si Laxa. Isa ito siguro sa mga rare times na hindi siya nagsasalita o dumadaldal, Rare times. Pero kadalasan lahat ng oras ay binubuka niya ang bibig niya para magsalita at dumaldal, I really thank her mouth for being so talkative para sa mga panahong awkward at iba pa. Sumakit bigla ang legs ko kaya napangiwi ako, I've been wearing heels for almost all my life pero minsan talaga ang sakit na talaga. Nakakapagod, Sana pwedeng magflats nalang. Buti sana kung hindi kami masyadong naglalakad, E halos lahat ng utos ay napupunta saming mga trainees at nagpapracticum!

I really thank God na last week na namin 'to, Then next week back to being students na kami, Oh how I missed being a student! 'Yung hindi mo kailangan gumising ng napaka-aga except sa 7am classes mo at wala ka nang makikitang masungit na Supervisor na pagiinitan ka. I can't wait 'til this thing comes to an end!

Gusto ko nang bumalik sa pagiging estudyante! Hindi naman kasi eto ang field ko, Utusan isn't my thing! Fine arts ako! Major in Information Design!

It's Monday pero pagod na pagod na agad ako, Ang daming pinagawa ni Perez sa'min. I can almost feel the heaviness of my lids. Napapitlag ako nang marinig ko ang tunog ng lift. Lahat ng tao ay nagmamadaling lumabas ng lift, They were all in hurry habang ako ay halos magkanda-dapa dapa na kakatulak ni Laxa.

"Ano ba 'yan! Dapat talaga tinetrain kita makipagsiksikan eh, Patapos na practicum natin hindi ka pa rin marunong," She even tsked and shook her head, I rolled my eyes at her pero pinandilatan niya lang ako ng mata. She grabbed my arm at nagsimula na kaming maglakad papunta sa pinto. Napahinto ako ng bigla nang marinig ko yung kanta sa building.

"And they say

She's in the class A team

Stuck in her daydream

Been this way since eighteen

But lately her face screams

Slowly sinking wasting

Crumbling like pastries

And they scream

The worst things in life come free to us"

Bigla kong naalala si Jao. A Team. It was the song I sang to him sa labas ng Onyx. Naalala ko rin yung masamang tingin niya sa akin do'n sa grocery. The rage within me fired up, Bakit siya ganun? Sinaktan ko ba siya? I just told him, Him liking me would ruin our friendship. Pero tinuloy pa rin niya, Nasaktan rin ako 'no!

I thought he's going to be my friend for the rest of my life, I treated him as my second best friend next to Pat. Pero wala, Nawala 'yung friendship. Alam kong ang gaga ko para umiwas sa kanya pero kagagahan din naman na kausapin pa siya pagkatapos ng magtapat ng gano'n. I told him that I can't offer him things which is more than friendship, Hindi ko na alam! Naguguluhan na ako, I like him as a friend. At doon lang 'yun!