Τα Δυο Βασίλεια

Δηλητηρίαση

Το επόμενο πρωί ξύπνησα πιο χαρούμενη από ποτέ.

Αφού έκανα το μπάνιο μου και με τη βοήθεια της Σοφίας έβαλα το φόρεμα και έφτιαξα τα μαλλιά μου, άρχισα να κατευθύνομαι προς την τραπεζαρία. Σε τέσσερις μέρες θα γινόταν ο γάμος αλλά αυτό δεν ήθελα να το σκέφτομαι.

Όταν μπήκα μέσα στην τραπεζαρία, στο τραπέζι καθόταν μόνο ο βασιλιάς με την βασίλισσα και την Ελίζαμπεθ.

Αφού υποκλιθηκα τους χαιρετησα και κάθισα στη θέση μου.

Ενώ έτρωγα, αποφάσισα να κανω την ερώτηση που τριγυρνουσε στο μυαλό μου.

《Μήπως θα ήταν καλύτερο να τρώω κάπου αλλού;》

Ο βασιλιάς σήκωσε το βλέμμα του από το πιάτο του και με κοίταξε.《Γιατί ρωτάς κάτι τέτοιο Ρόουζ;》

《Επειδή τώρα ήρθε η κανουρια πριγκίπισσα. Δεν ξέρω πως θα ενιωθε αν με έβλεπε με την βασιλική οικογένεια》,παραδεχθηκα την ανησυχία που ένιωθα.

《Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Για όσο καιρό μείνεις στο παλάτι μου, θα καθεσαι μαζί μας τα πρωινά και τα βράδια》,είπε ο βασιλιάς.

《Ευχαριστώ》.

Μετά από λίγο η πόρτα της τραπεζαρίας άνοιξε και εμφανίστηκαν στον χώρο ο Στεφάν με την Αλίσια.

Προσπάθησα να μη τους δώσω σημασία. Έπρεπε να απομακρυνθω απο τον Στεφάν και από τα συναισθήματα που ένιωθα γι'αυτόν. Το χθεσινό φιλί που του έδωσα ήταν μια απερισκεψία από μέρους μου.

《Καλημέρα》,μας χαιρέτησε ο Στεφάν και στη συνέχεια ακολούθησε το παράδειγμα του και η Αλίσια.

Καθώς τρώγαμε, παρατηρούσα τον Στεφάν, που πλέον καθόταν απέναντι και όχι δίπλα μου, να με κοιτάζει αλλά προσπαθούσα να αποφύγω το βλέμμα του.

《Λοιπόν》,ακούστηκε η φωνή του βασιλιά.《Αλίσια πως νιώθεις που θα παντρευτείς;》

Γύρισα προς το μέρος της Αλίσια. Φαίνεται πως ένιωσε αμήχανα με την ερώτηση του βασιλιά.

《Δεν ξέρω πως θα έπρεπε να νιώθω》,παραδέχθηκε σε όλους μας εκείνη.

《Δεν έχεις να ανησυχείς για κάτι. Ο Στεφάν το έχει ξαναπεράσει όλο αυτό》,συνέχισε να λέει ο βασιλιάς.

Αν δεν έκανα λάθος, αναφερόταν στη Μέρεντιθ.

《Φυσικά. Και λυπάμαι για τον χαμό σου Στεφάν》,απευθύνθηκε στον Στεφάν η Αλίσια.