Το σκληρό προσωπείο είχε επιστρέψει όταν αντίκρισα τον Στεφάν. Ήξερα πως η αλλαγή του δεν θα κρατούσε αλλά μόλις τον είδα, τρόμαξα. Μπήκα διστακτικά μέσα στο δωμάτιο και πλησίασα την ξαπλωμένη Αλίσια που βρισκόταν σε αυτό. Ο Στέφαν, ρίχνοντας μας μια τελευταία ματιά, βγήκε από τον χώρο.
Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού και έπιασα το κρύο χέρι της Αλίσια. Κοίταξα το χλωμό της πρόσωπο. Τα μάτια της δεν συναντούσαν τα δικά μου. Κοίταζαν απέναντι, τον άσπρο τοίχο.
《Αλίσια》,ξεκίνησα να λέω και μόνο τότε με παρατήρησε σαν να μην είχε συνειδητοποιήσει πως τόση ώρα βρισκόμουν μαζί της.《Πραγματικά δεν ξέρεις πόσο λυπάμαι》.
《Γιατί; Εσύ το έκανες;》ρώτησε με μια περίεργη έκφραση να απεικονίζεται στο πρόσωπο της.
Κουνησα με ένταση το κεφάλι μου.《Φυσικά και όχι》,αναφωνησα σφίγγοντας το χέρι της.《Όποιος το έκανε θα πληρώσει》.
《Όποιος το έκανε θα πληρώσει》,επανέλαβε τα λόγια μου κοιτώντας με έντονα ενώ απομάκρυνε το χέρι της από το δικό μου τοποθετώντας το πάνω στην κοιλιά της.《Το ήθελα πραγματικά αυτό το παιδί, Ρόουζ》,είπε και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της.《Και ο Στεφάν το ήθελε. Είναι θυμωμένος μαζί μου, σωστά;》
《Όχι》,φώναξα.《Αν πρέπει να είναι θυμωμένος με κάποιον, σίγουρα δεν είσαι εσύ》.
Έγνεψε καταφατικά.《Υποπτεύεται ποιος μπορεί να με δηλητηρίασε;》
《Δεν ξέρω. Λυπάμαι》.
《Εσύ που ήσουν;》ρώτησε γεμάτη περιέργεια.
《Εγώ...》.Δίστασα. Τι υποτίθεται πως έπρεπε να της πω; Ότι είχα βοηθήσει έναν κρατούμενο να φύγει;《Είχα βγει στον κήπο》απάντησα τελικά.
《Γιατί;》ξαναρώτησε.
《Ήθελα να κάνω μια βόλτα》,ψέλλισα κοιτάζοντας την. Δεν είναι δυνατόν να με θεωρούσε υπαίτια για την δηλητηρίαση της, σωστά;《Δεν ξέρω πως είναι να χάνεις ένα παιδί αλλά είμαι σίγουρη πως πρέπει να είναι πολύ δύσκολο》.
《Είναι πολύ》,παραδέχθηκε εκείνη.《Θα το μάθεις σύντομα》,μουρμούρισε και πετάχτηκα έντρομη από κοντά της. Τι εννοούσε;《Μη τρομάζεις. Αυτό που ήθελα να πω είναι πως είσαι ακόμη νέα και στο μέλλον θα έχεις την ευκαιρία να κάνεις όπως και να χάσεις πολλά παιδιά》.
Είχα αρχίσει να την φοβάμαι. Αν προσπαθούσε να με καθησυχάσει, δεν το πέτυχε ούτε στο ελάχιστο.《Και εσύ, αν προσπαθήσετε...》.
Με σταμάτησε σηκώνοντας το χέρι της.《Δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να κάνω. Έχω κάποιο πρόβλημα. Αυτό το παιδί ήταν για τον Στεφάν. Για να με δει ως κάτι περισσότερο από μια συμφωνία》.Αναστέναξε.《Το να είσαι βασίλισσα είναι πολύ δύσκολο. Ειδικά αν έχεις για συζηγο κάποιον σαν τον Στεφάν. Τον αγαπώ, Ρόουζ αλλά αυτός όχι》.
Δεν ξέρω τι έπρεπε να πω.《Είμαι σίγουρη πως σε νοιάζεται με τον δικό του τρόπο》,ψέλλισα ελπίζοντας να αρκεί.
《Μπορείς να με αφήσεις μόνη;》ρωτησε και εγώ άρχισα να κινούμαι προς την έξοδο του δωματίου.《Να προσέχεις τον Γκάμπριελ. Είναι υπέροχο παιδί》,την άκουσα να λέει πριν κλείσω πίσω μου την πόρτα. Για κάποιο περίεργο λόγο, τα λόγια της μου φάνηκαν σαν απειλή.
أنت تقرأ
Τα Δυο Βασίλεια
أدب تاريخي[Το πρώτο βιβλίο της σειράς των Δύο] Πώς θα ένιωθες αν βρισκόσουν σε μια εποχή όπου οι πόλεμοι και οι αρρώστιες είναι συχνά φαινόμενα; Πώς θα ένιωθες αν αναγκαζόσουν να παντρευτείς κάποιον που δεν θες; Θα πήγαινες κόντρα στα θέλω του αυταρχικού πα...
