Τα Δυο Βασίλεια

Πικρή Αλήθεια

Βρισκόμουν στον χώρο της δεξίωσης. Δίπλα μου στεκόταν ο Στεφάν με το χέρι του περασμένο γύρω από τη μέση μου.

Ο χώρος ήταν στολισμενος με πολλά καίρια και λουλούδια. Ακόμα υπήρχαν και πολλά τραπέζια πάνω στα οποία ο κόσμος μπορούσε να γευτεί τα φαγητά. Η πίστα του χορού ήταν γεμάτη από κόσμο. Όλοι χόρευαν με βάση την μελωδία του βιολιού. Όταν το τελευταίο βιολί ήχησε, ακουστηκε το χειροκρότημα του κοσμου και μια νέα μελωδία άρχισε να παίζει.

《Θα μου χαρίσεις αυτόν τον χώρο, πριγκίπισσα; 》με ρώτησε ο Στεφάν κοιτώντας με στα μάτια.

《Πώς μπορώ να αρνηθώ αφού με ρωτάς τόσο ευγενικά》,του είπα χαμογελώντας δίνοντας του το χέρι μου.

Προχωρήσαμε προς την πίστα και ο Στεφάν έβαλε το ένα χέρι του στην μέση μου και με το άλλο κράτησε το δικό μου. Εγώ ακούμπησα το ελεύθερο χέρι μου στον ώμο του και αρχίσαμε να λικνιζομαστε στον ρυθμό της μουσικής κοιτάζοντας ο ένας τα μάτια του άλλου. Ξαφνικά το βλέμμα μου έπεσε σε έναν θυμωμένο Σεμπάστιαν που μας κοίταζε ενώ στεκόταν στην πόρτα της αίθουσας.

《Στεφάν, ο Σεμπάστιαν μας κοιτάζει και δεν είναι και τόσο χαρούμενος》,ειπα.

《Αγνόησε τον Ρόουζ. Αυτή η στιγμή είναι δική μας και κανείς δεν πρόκειται να την χαλάσει》,μου είπε γλυκά. Πώς να μην τον υπακουσω όταν μου μιλάει με αυτόν τον τρόπο;

Όταν η μουσική σταμάτησε ο βασιλιάς πήρε τον λόγο.《Λαέ του Δυτικού Βασιλείου. Χαίρομαι που μας τιμάτε με την παρουσία σας σήμερα εδώ. Η δεξίωση γίνεται για να γνωρίσετε τους μελλοντικούς μου διαδόχους, την πριγκίπισσα Ρόζαλι και τον γιο μου, πρίγκιπα Στεφάν》.Ο βασιλιάς μας έκανε ένα νεύμα να πλησιάσουμε κοντά του.《Σας βεβαιώνω ότι ο γάμος τους δεν αργεί και θα είστε όλοι καλεσμένοι》.Νέα χειροκροτήματα ακούστηκαν τη στιγμή που ο Στεφάν ένωνε τα χείλη μας για ένα στιγμιαίο φιλί. Τα μάγουλά μου κοκκινησαν απο την κίνηση του μπροστά σε τόσο κόσμο.

《Μην ντρέπεσαι Ρόουζ》,είπε ο Στεφάν χαϊδεύοντας το μάγουλό μου.《Αν και μου αρέσει αυτού του είδους ντροπής σου》.Μου χαμογέλασε. Πόσο μου άρεσε όταν χαμογελούσε. Έδειχνε ακόμη πιο νέος απ'οτι ήταν και μπορουσα να τον φανταστώ σε μικρή ηλικία.

Η δεξίωση κυλούσε ομαλά μέχρι την στιγμή που μας πλησίασε ένας φρουρός του παλατιού.

《Πριγκίπισσα και πρίγκιπα, μπορείτε να με ακολουθήσετε;》

Τον κοιτάξαμε μπερδεμένοι αλλά τον ακολουθήσαμε έξω από την αίθουσα.

《Λοιπόν;》ρωτησα περίεργη.《Γιατί μας φωνάξετε;》

《Πριγκίπισσα. Τα νέα που φέρνω αφορούν εσάς. Λυπάμαι... Δεν ξέρω πως να το πω...》.Πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του κίνηση που πρόδιδε την αμηχανία του.《Το Βόρειο Βασίλειο επιτέθηκε στο Ανατολικό》.

Τον κοίταξα έντρομη.《Υπήρξαν απολιες; Οι γονείς μου είναι καλά;》

《Δυστυχώς πριγκίπισσα υπήρξαν μεγάλες απολιες. Ο βασιλιάς δεν τα κατάφερε και η βασίλισσα δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής. Ακόμη και ο λαός είναι τραυματισμένος. Το Βόρειο Βασίλειο κατέλαβε το Ανατολικό. Και πάλι λυπάμαι》.

Δεν μπορούσα να το πιστέψω.《Όχι μου κάνετε πλάκα. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια αυτό》.Δάκρυα είχαν αρχίσει να τρέχουν από τα μάτια μου. Γύρισα προς τη μεριά του Στεφάν που με κοιτουσε λυπημένος.《Στεφάν...》.Δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω την πρόταση μου. Πλέον έκλαιγα με αναφιλητά.

《Σσς. Όλα θα πάνε καλά Ρόουζ. Όλα θα πάνε καλά》,είπε και με έβαλε στην αγκαλιά του προσπαθώντας να με καθησυχάσει.

《Τίποτα δεν θα πάει καλά. Ο πατέρας μου είναι νεκρός και η μητέρα μου αγνοητε Στεφάν. Και όλα αυτά ξεκίνησαν από την καταραμένη μετά που πάτησα το πόδι μου στο βασίλειο σου》,του είπα θυμωμένη βγαίνοντας από την αγκαλιά του.

《Είσαι θυμωμένη. Πρέπει να ηρεμησεις, δεν ξερεις τι λες》,είπε εκείνος και έκανε να με πλησιασει.

《Ξέρω πολύ καλά τι λέω. Τώρα δεν έχω τίποτα να σας δώσω. Ούτε στρατό ούτε τίποτα. Αυτός ο γάμος ήταν μόνο και μόνο για να νικήσουμε το Βόρειο Βασίλειο. Τώρα δεν θα γίνει. Και ξέρεις γιατί; Γιατί το Βασίλειο μου έπεσε στα χέρια του》,ειπα και εκνευρισμένη άρχισα να προχωράω προς το δωμάτιο μου αφήνοντας τον Στεφάν μόνο του στις σκέψεις του. Ξέρω ότι τον είχα πληγώσει. Αλλά δεν μπορούσα να πω κάτι διαφορετικό. Αυτή ήταν η αλήθεια. Και την ξέραμε καλά και οι δυο μας.