Τα Δυο Βασίλεια

Ανταλλαγή

Παρατηρούσα τον Στεφάν δίπλα μου. Τα χέρια του είχαν γίνει γροθιές και με δυσκολία κρατούσε τον θυμό του ώστε να μην ξεσπάσει.

Γύρισε προς το μέρος μου και πριν προλάβω να αντιδράσω, το χέρι του είχε τυλιχτεί με δύναμη γύρω από το μπράτσο μου, κολλώντας με πάνω του.

Τρόμαξα από την έκφραση που είχε πάρει το πρόσωπο του. Οι κοφτές ανάσες που έπαιρνε έδειχναν το ποσό θυμωμένος ήταν.

《Γκαμπριέλ》,είπα με την φωνή μου να τρέμει.《Βρες τον Φρανκ για να παίξετε》.

Εκείνος έγνεψε καταφατικά.《Εσείς;》ρωτησε κοιτάζοντας μας.

《Έχουμε μια δουλίτσα》,απάντησε ειρωνικά ο Στεφάν και λέγοντας αυτά άρχισε να με σέρνει προς το παλιό μου δωμάτιο.

Μόλις μπήκαμε μέσα, έκλεισε με δύναμη την πορτα πίσω του και με έσπρωξε μακριά του. Πέρασε τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του προσπαθώντας να ηρεμήσει. Ταυτόχρονα έπαιρνε βαθιές ανάσες. Όλο το σκηνικό με τρόμαζε.

《Για το καλό σου, άρχισε να εξηγείς》,τον άκουσα να λέει και φοβήθηκα από το ποσό τραχιά ακούστηκε η φωνή του.

Τον πλησίασα, βγάζοντας από το μυαλό μου όσα είχαν προηγηθεί πριν την ανακοίνωση μου αλλά εκείνος με σταμάτησε σηκώνοντας το χέρι του μπροστά μου.

《Αν ήταν κάποια άλλη στη θέση σου, δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρισκόταν αυτή τη στιγμή. Δεν θα προβώ σε κάτι μόνο και μόνο επειδή είσαι η μητέρα του Γκαμπριέλ. Όμως, σε προειδοποιώ, μείνε μακριά μου》.

Εγνεψα καταφατικά.《Τι θέλεις να μάθεις;》

《Τα πάντα》,ψέλλισε και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα άρχισα να του εξηγώ.

《Την ημέρα που έφυγα από εδώ, είχα κανονίσει να βρεθώ με την μητέρα μου. Αυτή ήταν που είχε στείλει το γράμμα. Έτσι, αφού πρώτα σου έγραψα ενα γράμμα, έφυγα. Μετά από λίγο καιρό άρχισα να έχω κάποια περίεργα συμπτώματα. Η μητέρα μου φοβόταν πως ίσως είχα αρρωστήσει αλλά τελικά αποδείχθηκε πως ήμουν έγκυος. Μόλις το παιδί γεννήθηκε, ο Μάρτιν στάθηκε δίπλα μου και αποφάσισε να γίνει κάτι σαν πατέρας του γι'αυτόν. Δέχθηκα. Στην εποχή μας, κάποια που έχει ένα παιδί μόνη της δεν έχει και την καλύτερη φήμη. Τα χρόνια περνούσαν και αποφάσισα να εξηγήσω στον Γκάμπριελ πως ο Μάρτιν δεν ήταν ο πραγματικός του πατέρας. Γενικά είναι πολύ έξυπνο παιδί και μου είχε πει πως το είχε καταλάβει. Ρώτησε για τον πατέρα του αλλά του είπα πως είχε εξαφανιστεί. Δεν ήθελα να γνωρίζει το παρελθόν μου. Δεν ήθελα να μεγαλώσει στον κόσμο που μεγάλωσα εγώ. Αν και δεν είχαμε πολλά, η ζωή μας ήταν πολύ καλύτερη απ'ό,τι πρόκειται να είναι ποτέ αυτή εδώ》,είπα δείχνοντας το χώρο γύρω μου.《Όμως τελικά εμφανίζεσαι και καταστρέφεις πράγματα τα οποία είχα φτιάξει με πολύ κόπο》.

Γέλασε ειρωνικά.《Συγγνώμη. Ήταν αγένεια από μέρους μου. Ξέρεις ότι όλα αυτά τα χρόνια προσπαθώ να κάνω έναν διάδοχο ο οποίος υπήρχε ήδη; Έπρεπε να μου το είχες πει μόλις κατάλαβες ότι ήσουν έγκυος》,φώναξε θυμωμένα.

《Με τον πόλεμο να μαίνεται γύρω μας; Δεν ήθελα το παιδί μου να μεγαλώσει με αυτόν τρόπο》,είπα στον ίδιο τόνο με αυτόν.

《Το παιδί μας》,τόνισε εκείνος. Άρχισε να περπατάει νευρικά μέσα στον χώρο μουρμουριζοντας.《Τέσσερα χρόνια. Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια χωρίς να ξέρω τίποτα για την παρουσία του. Και ο λόγος; Δεν ήθελες να έχει την ζωή μας. Η ζωή μας είναι καλύτερη από όλων》.

《Ναι, μέσα στα πλούτη, τα ψέματα κα τους πολέμους. Πολυ ωραία ζωή》,είπα πλησιάζοντας τον.

《Πάντως δεν βλέπω να στεναχωρηθηκες όταν έμαθες ότι το βασίλειο σου συνεχίζει να υπάρχει》,είπε και με πλησίασε και εκείνος.

Το γεγονός ότι μας χώριζαν μόλις λίγα εκατοστά δεν με επηρέαζε στο ελάχιστο όπως συνήθως συνέβαινε στο παρελθόν.

《Έχεις αλλάξει》,ψέλλισα.

《Εσύ με αναγκασες να αλλάξω》,παραδέχθηκε κοιτάζοντας με έντονα.

Για λίγο τα χαρακτηριστικά του μαλακωσαν, φέρνοντας στην μνήμη μου αναμνήσεις από τον παλιό Στεφάν. Όμως αμέσως επέστρεψαν στην αρχική τους μορφή.

Απομακρυνθηκα απο κοντά του προχωρώντας προς την πόρτα.

《Που πας;》,ρώτησε.

《Είναι ώρα να φύγουμε》,απαντησα χωρίς να τον κοιτάω.

《Εσύ μπορείς να πας όπου επιθυμείς. Ο Γκάμπριελ θα μείνει εδώ. Μαζί μου》,άκουσα την φωνή του πίσω από το αυτί μου και γύρισα να τον κοίταξα.《Τον είχες για τέσσερα χρόνια κοντά σου. Θεωρώ πως είναι δίκαιο για εμένα να τον νομιμοποιησω ως δικό μου γιο και της Αλίσια》

《Δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο》,είπα εγώ θυμωμένη στη σκέψη της Αλισία ως μητέρα του Γκάμπριελ.

《Θα σου προτείνω το εξής. Μπορείς να πάρεις πίσω το βασίλειο σου αλλά ο Γκαμπριέλ θα μείνει μαζί μου. Είναι δίκαιη ανταλλαγή, δεν συμφωνείς;》είπε και ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του.