Τα Δυο Βασίλεια

Ερωτήσεις

Τον κοίταζα έκπληκτη. Πώς μπορούσε να με ρωτάει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που γνώριζε πόσο δεμένη ήμουν με τον Γκάμπριελ; Μπορεί να ήθελα πίσω το βασίλειο μου αλλά ο γιος μου θα είναι πάντα πρώτος στην καρδιά μου.

《Είσαι τρελός αν νομίζεις πως θα δεχθώ κάτι τέτοιο》,απάντησα.

Το ειρωνικό χαμόγελο μεγάλωσε στο πρόσωπο του.《Λάθος απάντηση, πριγκίπισσα. Αύριο το πρωί θέλω την οριστική σου απάντηση. Και φρόντισε να είναι η σωστή》.Πήγα να διαμαρτυρηθώ αλλά με σταμάτησε. Το ειρωνικό χαμόγελο μετατράπηκε σε ένα γλυκό, κάτι που με ξάφνιασε. Σήκωσε το χέρι του και χάιδεψε το μάγουλό μου με τον αντίχειρα του.《Σήμερα θα μείνετε εδώ. Οι δρόμοι είναι επικίνδυνοι τη νύχτα και δεν θέλω να σας συμβεί κάτι》.

Το βλέμμα του έπεσε στα χείλη μου και αυτά άνοιξαν ασυναίσθητα. Ο Στεφάν άρχισε να σκύβει προς το μέρος μου. Τι στο καλό κάνει; Όταν τα χείλη μας ενώθηκαν, γουρλωσα τα μάτια μου από την έκπληξη. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά και μετά από λίγο έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα στο φιλί του που τόσο μου είχε λείψει. Το μυαλό μου είχε διαγράψει όλα τα γεγονότα που είχαν συμβεί τα τελευταία λεπτά και η λογική μου είχε κάνει φτερά. Τυλιξα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και αυτός βαθυνε το φιλί μας τη στιγμή που τα σώματα μας ήρθαν σε επαφή.

Μόλις συνειδητοποίησε τι γινόταν, απομακρύνθηκε από κοντά μου, περνώντας νευρικά τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του. Άρχισε να μουρμουρίζει λέξεις που δεν έβγαζαν νόημα καθώς πηγαινοερχόταν μέσα στον χώρο.

Σε αντίθεση με εκείνον, εγώ προσπαθούσα να ηρεμήσω τους χτύπους της καρδιάς μου. Διάσπαρτες σκέψεις τριγυρνουσαν μέσα στο μυαλό μου. Γιατί με είχε φιλήσει; Γιατί τώρα;

Τα χαρακτηριστικά του Στεφάν σκληρυναν και με κοίταξε με θυμό στο βλέμμα του.

《Ξεχνά ότι συνέβη. Θα βρω στον Γκάμπριελ ένα δωμάτιο. Καληνύχτα》,είπε και βγήκε από το δωματιο αφήνοντας με να σκέφτομαι τις απότομες εναλλαγές του χαρακτήρα του.

***
Το επόμενο πρωί ανακαθισα στο κρεβάτι μετά από λίγες ώρες ύπνου. Το φιλί του Στεφάν όπως και η απάντηση που έπρεπε να του δώσω σήμερα, δεν με είχαν αφήσει να κοιμηθώ. Η απάντηση μου θα ήταν αρνητική. Ξανά. Δεν υπήρχε περίπτωση να εγκατελειπα τον Γκάμπριελ αλλα ούτε εκείνος εμένα. Δεν θα το άντεχα.

Η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε και μέσα σε αυτό εισήλθε ο Γκάμπριελ με ένα χαμόγελο να φωτίζει το μικρό προσωπάκι του. Έπεσε με δύναμη μέσα στην αγκαλιά μου, δίνοντας μου ένα φιλί στο μάγουλο.