[12] MOMents.
**Amarie's POV
Aish. Amboring namern nang buhay oo. -.- WALANG KLASE! Hanep. Huwebes na huwebes walang pasok! Department lang naman namin? Weird.
''AMY! Anak! Down here! Now!'' Si Mama lang at ung dalawang maid isang driver lang ung kasama namin sa bahay.. Wala si Papa. Business trip. As usual.
''AMY! Tinatawag kita!''
''Opo! Pababa na.'' Bakit naman kaya?
''Yes po?'' Ang seryoso naman ni Mama? Bakit kaya? May problema?
''Ma. May problema ba? Ang scary nang aura mo.''
''Anak. Tell me..''
''Ano po?''
''Mahal mo pa ba si Drew?''
Natahimik ako. Why all of a sudden? Oo mahal ko sya. Ang hirap. Hirap talaga ako mag-move on. Ang sakit lang talaga kasi.. He's my first. I thought he's going to be my last. The man I will marry. :(
Ako ung nagpapakababa para di kami mag-away.
Ako ung nagpapakamature para ung simpleng bagay di na lumaki.
Ako na ung laging nag-aapproach.
Ako nalang palagi. Pero ano?
Ako parin ang iniwan.
Hindi ko namalayang naiyak na pala ako.
''Sssshhhh.. Anak.. I know how hard it is. But, move on nak. Maybe, you're not really meant for each other.'' Iyak lang ako nang iyak. ''Look at me, anak. AMY.. Look at me'' sabi nya sakin kahit na para akong bata na umaagos ung luha sa mukha ko tumingin ako sa Mama ko..
''Anak.. Dapat mong malaman na hindi lang si Drew ang lalaking anjan.. Marami pang iba... Ano na nga pang---Ahh! Patrick!''
ANOOOOO?! Paano kilala ni Mama un?!
