Epilogue
Ang buhay daw nang tao parang toss coin.
Tama sila parehas.. Pero ikaw parin ang makakapagdesisyon kung ano mas makakabuti.
Ung tipong kailangan mo naman mag sakripisyo para sa iba para naman maramdaman mo ung---SAYA.
Nalaman ko ung mga bagay nayan nung nakilala ko 'tong lalaking 'to.
Ung lalaking nagpabago nang buhay ko. Sobrang napaka-spontaneous nang pagkakakilala namin.
Parang sa Disney Princesses..
Nung nakilala ni Cinderella ung prince nya.. Naging masaya sya kahit na dati nahihirapan sya dahil sa evil step-mom at step-sisters nya.
Si Belle.. nahirapan sya makitungo kay Beast dahil mailap sa tao si Beast pero nung natutunan nya kung papaano makitungo sa kagaya ni Beast nagkapalagayan din sila nang loob at naging okay.
Ganun din si Aurora.. Sa sobrang helpless nya dahil nga sleeping beauty sya.. She just patiently waited for the right man to appear right infront of her to break the spell.
Parang ako lang diba? I kept on mourning myself about my past pero nagbago nung dumating sa buhay ko ang isang masungit, suplado, walang pakialam sa iba na Jeanne Patrick Tolentino pero sweet on his own way, caring on his shy way, possesive to the point that he's the only one allowed talk to you and will make you feel good using his voice.
Sya ung nagmulat sakin na parang ginagawa nang Prince ni Aurora sa kanya kasi ginising sya neto at iniharap sa bagong mundo kagaya nang ginawa sakin ni Jeanne na ipinaunawa sakin na hindi lang sa isang tao dapat umikot ang buhay ko.
Tulad din nang ginawa ni Belle kay Beast.. Kahit na naiinis sya minsan sa ugali ni Beast pinagtyagaan parin nila ang isa't isa para mag-work out ung mga bagay bagay.. At sobrang naging persistent sila kaya naman naging open si Beast kay Belle.
Parang ung magical way naman nang pagtatransform ni Cinderella para sa royal ball ung pagsibol nang love ko para kay Jeanne. Napaka-spontaneous at di inaasahan.
Nakakatuwang isipin, para kaming si Tom at Jerry.. Endless fights, boundless shouts.. Pero in the end we can't live without the other half.
Simply because.. No man is an island. We are destined to find our better half..
Sabi nga ni Apollo sa movie na.. ''My Amnesia Girl..''
''Sa 11M daw na tao sa Manila ayon sa sensus.. Hindi malabong di mo makita ung soulmate mosa pang-araw araw na buhay kaso lumagpas.. Ung minsan na nakasalubong mo na sa daan pero yumuko ka kasi nagtali ka nang sapatos. Ung tatawid ka sa kalsada pero di mo sya nakita kasi may humarang na pedicab. Ung nakasalubong mo sya sa daan pero may tumawag sa'yo at nilingon mo.''
Napaka-magical kasi nang buhay. Ung mga bagay na inaakala nating yun na.. Hindi pa pala..
Though, wala naman talagang permanente sa mundo.
People die. That's inevitable.
People get sick. That's natural.
And people fall in love. That's magical.
Siguro ngayon wala na akong iisipin pa kung pano ko gagawing exemption sa law na.. ''Change is the only permanent thing in this world.'' ang nararamdaman ko para kay Jeanne.
Yikes!
''We Got Married.'' Nakakangiting sabi namin ni Jeanne sa camcorder.
''I love you Marie.. I love you more than you could ever imagine.'' He kissed me on the lips.
I know there's no happy ending that we should reach. No happy ever after that we should experience.
Ang meron lang samin ay..
Undying love that will never change. :)
----
-FIN-
(c) Youngbaeloves|AllRightReserve2011
