i will never stop loving him (a dutch one direction fan fic)

16

BELANGRIJK!!!!!! DIT MOET JE EVEN LEZEN!!! HEEL BELANGRIJK!!!!

ik heb in mijn verhaal even iets veranderd omdat dit beter in de storyline past... en nee je hoeft het niet helemaal terug te gaan lezen. ik heb veranderd dat zayn nu degene is die met Isa aan het discusieren is en dat louis aan de kant sprong voor die auto... dat is alles wat ik voor nu wilde zeggen, dus ga nu maar snel dit hoofdstukje lezen!!!

Lees je dit nog??? slechte jij!!! je hoort nu dit hoofdstuk te lezen en niet meer dit!! waarom lees je dit nog? nee geen excuses gewoon lezen!!!!

p.o.v. Eefje

ik weet niet wat er in me om gaat, maar ik voelde me zo veilig bij harry.  het voelde gewoon alsof alles goed zou komen, maar ik wist dat dat niet zo zou zijn. toch vond ik het heel fijn om mijn hoofd in zijn schouder te begraven. daar kon ik even niet denken aan wat er gebeurd was en alleen maar hopen dat alles goed zo komen. ik kon weer even rustig nadenken. ik wist niet of harry het vervelend vond dat ik zo zat met mijn hoofd in zijn schouder, maar het boeide me even helemaal niet. ik was ook vergeten dat het eigenlijk best wel raar is dat ik hier in het ziekenhuis op de kamer van mijn zusje zat met de wereldberoemde harry styles, en dat ik mijn hoofd in zijn schouder had begraven. het maakte me helemaal niks uit en ik was blij dat hij er voor me was. opeens was ik weer terug in de realiteit. de harde werkelijkheid. en die vertelde mij dat ik in het ziekenhuis op de kamer van mijn zusje zat die waarschijnlijk nooit meer beter zou worden. misschien mij niet eens meer zou zien, en gewoon weg gaat en mij en amy hier achterlaat. kom terug isa, kom terug!! ik kroop nog dichter tegen harry aan.

p.o.v. Harry

ik wilde iets doen voor eefje, maar wat kon ik doen?? wat moest ik doen? ik bleef maar gewoon zitten en wreef een beetje over haar rug. ik merkte niet dat louis al een poosje in de deuropening zat en naar isa stond te kijken. ik merkte eigenlijk pas dat hij er was toen hij zachtjes met amy begon te fluisteren. ik kon het net niet verstaan, maar ik zag aan zayn en amy dat het over isa ging. isa... het meisje wat hier zo stil ligt. alsof ze ons elk moment hier achter kon gaan laten. "please don't go isa. we need you" zei ik zo zachtjes mogelijk zodat ik eefje niet zou irriteren en uit haar gedachten zou halen. isa moet echt terugkomen, wa t anderd kan ik het mezelf nooit vergeven. wat zijn we toch ook een stelletje sukkels. hoe konden we hun nou vragen om iets te gaan doen omdat wij ons zo nodig moesten vervelen... zo bleef ik een poosje denken tot mijn soort van strenge gedachte (voor de duidelijkheid dat zijn dus de hoofdletters in het verhaal als het niet tussen "   " tekens staat) me weer de waarheid liet zien. en die waarheid was dat ik nergens mee opschoot door hierover te blijven piekeren en dat ik gewoon moet zorgen dat ik er de komende tijd zolang isa hier nog ligt voor eefje moet zijn.

p.o.v. louis

ik stond daar maar in de deuropening naar isa te kijken. ze lag zo stil en het leek wel alsof ze overleden was, maar dan was daar het hartpiepding dat me telkens herrinderde dat ze nog een kans had om erbovenop te komen. ze had nog kans, maar dan moest ze wel wakker worden. isa, ik weet dat je het kan en ik geloof dat je je hierdoor heen vecht. ik wilde zo graag zo veel tegen haar zeggen terwijl ik haar nog maar een dag kende... waarom was ik toch zo stom? hoe kon ik dit nou doen? waarom moest ik nou aan de kant springen? wat als ik haar niet kon zeggen hoe erg het me speet en dat ik haar zou beschermen voor de rest van haar leven (dat klinkt echt heftig, maar als ze dit overleeft vergeef ik dit mezelf niet nog een tweede keer...) Ze moest echt wakker worden! het moest!!! ik merkte nu pas dat Amu al een poosje naast me stond. "why don't go inside?" vroeg ze. shit! wat moet ik nu zeggen? ik kan toch moeilijk zeggen dat dit mijn fout is? dan haten ze me allemaal voor eeuwig. dat kan echt niet. ik zei dus maar wat het snelst in me opkwam. "i don't wanna interrupt them" zei ik terwijl ik mezelf wel voor m'n kop kon slaan. hoe kan ik zoiets stoms verzinnen. ik moet echt leren smoesjes te verzinnen, want dit klonk nergens naar. Amy keek me even raar aan, maar toen keek ze begripvol naar Isa. ze lliep stil de kamer in maar ik trok haar aan haar arm terug. Ze keek me vragend aan. "Can you say her that she need to wake up and that i will never forgive us for taking her to starbucks" zei ik terwijl ik haar smekend aankeek. "sure, and you won't bother them if you come in" dat laatste zei ze heel zacht en ze knipoogte naar me. haha ik wist dat ze door had dat het een smoes was en ik vond het ook geweldig van haar dat ze niet verder vroeg maar het gewoon erbij liet. ze liep naar binnen en ik bleef nog heel even in de deuropening staan, maar toen liep ik uiteindelijk ook naar binnen.

heey, ja... ik weet het... dit hoofdstuk duurde een poosje en het is maar heel erg kort, maar ik wist ff niet hoe ik verder moest schrijven... maar nu is er weer een nieuw hoofdstukje dus wees blij!!!!!!!! haha srry maar k ben happy omdat ik 576 reads heb!!!! ga vooral door met lezen en voten en commenten en tips geven en ideeen want ik lees alle comments. weten jullie trouwens of je ook plaatjes bij je verhaal kan zetten op de app? dan kan ik namelijk bij elk hoofdstukje een plaatje erbij zetten, en dat is leuk want iedereen houdt van plaatjes!!! haha ik moest vandaag nablijven en normaal is dat een uur lang saai schrijven maar k moest nablijven bij een vreselijk aardige leraar en ik was helemaal geconcentreerd aan het schrijven toen die blijkbaar achter me stond en me keihard liet schrikken... eum... jah, waarom zei ik dit ook alweer? ik heb geen idee... en nu kan ik het ook niet wissen omdat ik met mezelf afgesproken heb dat ik alles wat ik hier typ moet laten staan en niet moet wissen om het zo iets van mijn raarheid mee te geven... shit... nu zit ik er echt aan vast he? hahaha nu ga ik maar weer want anders is het hoofdstuk straks nog korter dan dit stukje van mezelf... dus... eum... *awkward silence*

CIAAAAAOOOO

XXXXXXX Joelle