i will never stop loving him (a dutch one direction fan fic)

19

p.o.v. Julia

ik was thuis na het concert. Het was echt heel leuk, maar ik vond het eerste deel leuker dan het tweede deel. Waarom moest die vraag nou weer gesteld worden? Het had alles verpest! Ik weet ook wel dat al die vragen random gekozen worden, maar dat nou uitgerekend die vraag gekozen werd? Eefje ging hier zo veel spijt van krijgen! Ze heeft het hele concert voor mij verknald! Dit had ze beter niet kunnen doen. Ik moet achter haar nummer zien te komen, maar wie vertrouwt mij Eefjes nummer toe? Natuurlijk zou niemand mij het nummer van Eefje geven. Haar huisnummer kon ik wel achter komen, maar dan had ik een te grote kans dat ik haar moeder aan de telefoon kreeg... Hoe kwam ik aan haar telefoonnumer? Er moest toch een manier zijn? Laat ik maar gaan slapen... Morgen kan ik vast normaler nadenken. Ik pakte mijn pjama en ging nog snel even douchen. Ik kroop mn bed in en bleef nog even op twitter. Ik viel in slaap met een gemene glimlach op mijn mond en ik droomde dat ik Eefje helemaal kapot zou maken. Ik had een plan bedacht om aan haar telefoonnummer te komen. En dan kan het stalken beginnen.

p.o.v. Eefje

Amy was echt een schat. Ze bleef de hele tijd aan mijn zij omdat ze wist dat ik iemand nodig had om steun bij te vinden. Ze zat naast me op de bank en trooste me als ik het even niet aan kon. Ik was heel moe, maar wilde niet slapen. Te bang dat Isa zou overlijden terwijl ik sliep, of dat ik nachtmerries zou krijgen. Maar ik was het bangst voor de herinneringen. Ik keek met vermoeide ogen vol tranen naar Isa en voelde dat mijn ogen langzaam dichtvielen. Nee, ik mocht niet slapen. Ik bleef nog een paar minuten tegen mijn slaap vechten, maar ik gaf het op. Dit had geen zin. Ik viel in een onrustige slaap.

*droom*

Ik stond in bijna dezelfde kamer als de kamer van Isa. wat deed ik hier? ik keek rond en zag een meisje dat heel erg op mij leek, alleen een stuk jonger. Ik was het. Ik was het kleine meisje in die kamer. Het meisje stond naast een ziekenhuis bed en keek wanhopig naar de jongen die daar in lag. Het was Lucas. Ze begon hard te huilen. Ik wilde naar haar toelopen en haar troosten, maar ik werd tegen gehouden door een onzichtbare kracht leek het wel. Ik keek hopeloos naar mezelf toen er een dokter aan kwam. De dokter legde een wit kleed over Lucas heen. "Eefje, je moet nu echt weg. Het spijt me." hoorde ik de dokter zeggen. Kleine ik raakte helemaal overstuur. "NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!!!! DIT IS EEN FOUT! DIT KAN NIET! HIJ IS NIET DOOD! NET ADEMDE HIJ NOG! HIJ MAG NIET DOODGAAN! Lucas? alsjeblieft kom terug! ik heb je nodig! waarom gebeurt dit jou nou?" Ik trapte wild om me heen en sloeg een dokter die naar me toe kwam om me uit de kamer te halen. "Sorry meisje, er was geen kans meer op overleven voor Lucas" "NEE!!! JULLIE HEBBEN GEWOON NIET GENOEG JULLIE BEST GEDAAN! JE GEEFT HEM NIET EENS DE KANS OM ZICH ERUIT TE VECHTEN! DIT IS ALLEMAAL JULLIE STOMME FOUT! JULLIE ZIJN MOORDENAARS!!!! STOMME GEMENE DOKTERS DIE MENSEN DOOD LATEN GAAN!!!! JULLIE HEBBEN HELEMAAL GEEN SPIJT!!!! JULLIE LATEN GEWOON IEDEREEN DIE HIER IN DIT ZIEKENHUIS LIGT DOODGAAN!!!!!!!!!!!!! IK HAAT JULLIE!" Het laatste wat ik zag voordat alles voor mijn hoofd begon te draaien was dat de kleine ik de kamer uitgedragen werd door drie dokters. Opeens zag ik de kleine ik weer, alleen ze was niet alleen. Er was ook een jongen bij. Die kende ik heel goed. Het is Lucas. Ze stonden in een speeltuin en ze waren met mijn mooie roze prinsessenbal aan het overgooien. Ik nam die bal vroeger overal mee naartoe. Ik wist wat dit was en ik probeerde er alles aan te doen om mezelf wakker te krijgen, maar het lukte niet. Het enige wat ik kon doen is toekijken. Ik keek hoe we de bal overgooide en de bal opeens op de straat terecht kwam. Lucas had de bal te hard gegooid. Hij rende de straat op en pakte de bal. Toen zag ik opeens een paar koplampen van een auto en een moment later zag ik de kleine ik naar Lucas toelopen. Hij zat helemaal onder het bloed en geschrokken zakte ik naast hem neer. Ik zag een vrouw aankomen en die begon tegen haar telefoon te gillen. Een paar minuten later hoorde ik overal sirenes en zag ik hoe iemand de kleine ik van Lucas aftrok.

*einde droom*

Ik schoot overeind. Mijn moeder zat naast me en hield een hand van mij vast. Ik keek in de kamer rond. Was het wel een droom? Deze kamer zag er toch verdacht veel uit als een ziekenhuiskamer. Toen herinnderde ik het me weer. Ik was in een ziekenhuis. Dit was een ziekenhuiskamer. Mijn droom was werkelijk, en had zich weer herhaald. Alleen nu was het Isa die het niet zou halen en ik zou gebroken achterblijven. "Mam, dit kan niet nog een keer! Ze kan ons toch niet alleen achterlaten?" Mijn moeder bleef stil zitten en gaf geen antwoord. Ik wist dat ze deze vraag ook niet kon antwoorden, en ik weet ook niet waarom ik hem stelde. Ik was helemaal uitgeput en viel weer in slaap.

*bliep* *bliep*

Ik pakte mijn telefoon en zag dat ik een smsje had van een onbekende persoon. 

"I will find you, i will hunt you, and you will wish you were never born"

Jaja, het heeft een poosje geduurt, maar ik heb het echt heel druk met alles... ik moet natuurlijk gewoon huiswerk doen en ik heb een heel groot werkstuk dat ik nooit af ga krijgen op tijd, en daar ben ik dus druk mee bezig, en dat betekend minder tijd voor mijn verhaal, en dan is het ook nog eens sinterklaastijd, dus dat betekend surprises en gedichten en kadootjes kopen dus nog minder tijd over... heel erg sorry... ik wil mijn readers (jullie dus) een naam geven, want dat vind ik heel leuk, dus misschien hebben jullie een goed idee om mijn readers te noemen?

xxx Joëlle

zouden jullie trouwens het verhaal van xbeauutjex willen lezen? het is ook een one direction fan fiction, en ze schrijft heel leuk! haar boek is echt leuk! als xbeauutjex even een reactie achter zou willen laten kan je haar boek makkelijk vinden. ik zou het leuk vinden als je haar verhaal gaat lezen.