i will never stop loving him (a dutch one direction fan fic)

23

P.o.v. Isa

"Isa," daar was Lucas weer, "Probeer wakker te worden!!!! Je hebt nog maar een week!" huh, het voelde alsof het een paar uur geleden was dat ik Lucas zag. Was dat al drie weken geleden? Dus de dokters gaan over ongeveer een uur mij dood laten gaan. Voor mijn gevoel dan... "Ik wil wel wakker worden Lucas, maar hoe doe ik dat?"  Ik moet echt wakker worden, maar ik weet niet wat ik moet doen. "Lucas, kan je me helpen? Ik weet echt niet hoe ik ooit wakker moet worden. Hoe kan ik wakker worden als jij dat niet kon? Wat moet ik doen???" Nu pas zie ik iets om me heen. Ik zie nu pas dat ik in een bos sta, en Lucas zie ik ook nu pas. Hij komt naar me toelopen en legt zijn hand op mijn schouder. "Weet je, ik wilde niet wakker worden. Ik kon het niet aan om Eefje zoveel pijn te zien hebben. Ik kon het niet aan en er was ook niemand die mij kon vertellen wat ik moest doen. Ik kon niet omdat ik niet wist wat ik moest doen en ik wilde het niet graag genoeg. Ik wist niet hoe erg ik Eefje ermee pijn deed en nogsteeds doet. Jij moet wakker worden. Eefje kan niet nog meer verdriet hebben. Ze kan dat niet. Dan stort ze in en zal ze uiteindelijk zichzelf wat aandoen. Word wakker voor Eefje." "Help me! Ik heb tips nodig, Lucas." smeekte ik bijna. "okey, eerst moet je concentreren op je gehoor. Doe dat tot je iets kan horen. Probeer dan de stem die je hoort aan een persoon te koppelen. Als dat lukt probeer je je duim te bewegen. Concentreer je dan op je hand en kijk of je je hand voelt. Probeer dan je hele hand te bewegen. Als dit lukt betekend het dat je je ogen open moet proberen te maken. Open je ogen heel rustig want als je je ogen te snel opent kan je terugvallen in een coma. Veel succes Isa. Als je wakker word, vraag dan eerst naar Louis. Zorg dat hij onderweg is naar het ziekenhuis voor je naar Eefje vraagt. Zeg tegen Eefje dat ik van haar houd en dat het me spijt." Ik sla alle informatie die ik gekregen heb op in mijn hoofd en zorg dat ik dat goed onthoud. "Lucas? Hoe zorg ik ervoor dat Eefje me niet raar vind? Hoe zorg ik ervoor dat ze me gelooft?" vroeg ik voordat hij weer weg was net als de vorige keer. "Ze gelooft je wel. Eefje gelooft je altijd! Ze zal er voor je zijn. Geef haar een knuffel van mij." Toen was hij opeens weer weg. Ik keek om me heen en het bos was ook weer weg. Het was gewoon allemaal zwart. Ik dacht terug aan wat Lucas gezegt had en begon me te concentreren op mijn gehoor. Ik probeerde te luisteren, maar het lukte me niet. NEE,  BLIJVEN PROBEREN!!!! NIET OPGEVEN!!! EEFJE HEEFT JE NODIG! Ik probeerde nog een keer wat te horen, en dacht erbij dat het moest lukken. Het moet voor Eefje. Toen hoorde ik heel zacht iemand snikken. Ik concentreerde me op het geluid. Ik dacht aan wie het kon zijn. Toen hoorde ik opeens voetstappen. Ze stopte heel dicht bij me. Ik hoorde iemand gaan zitten. "Hoi isa, Ik ben er weer. Je hebt nog maar een week. En dan is het voorbij. Dan heb je geen kans meer om wakker te worden. Je moet wakker worden. Eefje gaat het anders niet volhouden." Okey, dit was dus niet Eefje. Wie was het? Ik luisterde goed naar de stem. Ik hoorde wel dat het een vrouwen stem was. Langzaam kon ik de stem plaatsen. Toen hoorde ik opeens wie het was. Het was Amy! Okey, wat moest ik daarna doen van Lucas? Ik dacht terug aan het gesprek met Lucas. Owja, ik moest mijn duim bewegen. Ik probeerde het net zo lang tot ik een klein beetje gevoel kreeg in mijn duim. Hij begon helemaal te tintelen. Zo lang had ik hem niet gebruikt. Het voelde hetzelfde als een slaapvoet die je na een poos weer beweegt. Als het ergste getintel voorbij is probeer ik mn duim te bewegen. Tot mijn verbazing lukt dat! Wow, dat ging makkelijker dan ik dacht. Ik bewoog hem langzaam heen en weer. Het lukte gewoon!!!! Ik probeerde nu mijn andere duim. Na wat getintel bleek dat dat niet zo heel goed ging. Ik bewoog hem heel even, maar toen voelde ik hem opeens niet meer. Aaaaaaah net kon ik hem nog bewegen!! Waarom voel k mijn duim niet meer?? "Lucas??? Waar ben je? Ik heb je nodig!!! Ik kan mijn duim opeens niet meer bewegen!!! Wat moet ik doen?? HEEEEELP" schreeuwde ik. Ik hoorde een reactie van iemand en ik neem aan dat dat Lucas was. Het klonk als "probeer het nog keer". Als Lucas het zegt zal het vast wel zo zijn. Ik kon mijn ene duim nog steeds bewegen en concentreerde me nu op de andere duim. Ik schrok toen ik opeens weer iemand hoorde praten. Ik dacht na en ik kwam erachter dat het Eefje was. "Heey Ies, je hebt nog 6 dagen, Dus begin ik nu alvast met afschijd nemen. Dat heb ik bij Lucas veel te laat gedaan. Dus daarom nu alvast. Weet je nog alle leuke dingen die we ooit beleefd hebben? Dat zal allemaal niet meer kunnen. Je kan wss niet meer wakker worden. Het is te laat." Toen barstte ze in huilen uit. Okey, nu moet ik zeker waker worden. Ze huilt nu al om mij. Ze moet stoppen met huilen. Toen merkte ik dat ik onbewust met mijn duim die ik net nog niet kon bewegen rondjes aan het draaien was. Okey Eefje, ik ga wakker worden voor jou!!! Ik concentreer me heel hard op mijn handen en ze beginnen te bewegen. Jeah, ik kan mn handen ook al bewegen!!! Ik moet nu mijn handen blijven bewegen en als ik dat doe hoor ik die stem weer. "Isa, ik ben vergeten te zeggen dat je niet moet schrikken als je je ogen niet meteen open krijgt en dat je niet moet stoppen met met je handen bewegen!!! STOP NIET MET JE HANDEN BEWEGEN!!!" Toen was de stem weer weg. Ik moest dus mijn handen blijven bewegen wat er ook gebeurde... Okey, dat moet lukken. Toen was er nog een stem. Die van Eefje. "Sorry ik had gister geen moed om tegen je te praten. Ik was er wel de hele tijd, maar ik vond de moed niet om tegen je te praten. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je er over 4 dagen niet meer bent. Dan heb ik gewoon niemand meer. Natuurlijk is Amy er dan altijd nog, maar dat is anders. Amy is als een zusje voor mij, maar jij BENT mijn zusje! Ik weet gewoon niet wat ik moet doen als jij er niet meer bent..." Eefjes stem werd steeds zachter tot ik haar niet meer kon horen. Ik bleef mijn hand bewegen zoals Lucas gezegt had. Ik probeerde contact te krijgen met mijn oogleden, maar dat lukte niet. Ik probeerde het en probeerde het. Ik had van Eefje gehoord dat ik nog maar twee dagen had nu. Ikprobeerde het nog een keer. Ik mocht niet opgeven. Het lukte niet. Nog een keer en nog een keer. Toen voelde ik opeen mijn oogleden. Nu moest ik ze rustig proberen open te doen. Ik probeer mijn ogen open te doen en ik hoop dat het lukt. Ik verwacht er niet te veel van, maar ik hoop het met heel mijn hart. Ik moet wakker worden, het moet voor Eefje, gaat er  steeds door mijn hoofd. Dan denk ik terug aan het moment dat ze zacht begon te huilen omdat ik waarschijnlijk niet meer wakker zou worden. Dat gaf me kracht en doorzettingsvermogen en ik probeerde het nog een keer. Ik voelde mijn ogen trillen maar toen begon ik ze zo langzaam mogelijk open te maken. Ik wilde ze heel graag in een keer open doen, maar ik hield in gedachten wat Lucas gezegt had. Niet te snel want dan kom je weer in een coma terecht. Ik zag helemaal niks, alleen maar heel fel licht. Ik had nu mijn ogen helemaal open en ik begon langzaam wat te kunnen zien. Ik keek om me heen en zag een mama, Eefje, Amy en iemand die ik niet ken. Ik denk dat dat een dokter is. De man draaide zich om en kwam aanlopen met een glas water. Ik voelde toen pas hoe droog mijn keel was. Hij gaf me te drinken (wat eigenlijk heel stom klinkt... Ik kon niet zelf drinken) en toen voelde mijn keel al minder droog. Ik dacht aan wat Lucas gezegt had. Owja, ik moest naar Louis vragen. Ik dacht daar toch nog even over na, want wat zal iedereen wel niet denken als ik als eerste vraag om Louis nadat ik uit een coma kom. Mijn vertrouwen in Lucas won het, want hij was toch degene die mij uit deze coma geholpen had. "Louis?"

P.o.v. Eefje

Ik heb nog niet volledig afscheid genomen van Isa en vanavond is haar een naar laatste avond. Overmorgen om 4 uur 's middags zouden de dokters de stekker eruit trekken. Dat zou haar sterftijd zijn. Ze wilde dat al om 12 uur doen, maar ik had gesmeekt of ze dat om 4 uur konden doen. Ik wist dat Isa 4 uur de leukste tijd van de dag vond. 4 uur was het moment van de dag dat ze het vrolijkst was. En nu zal 4 uur haar sterftijd worden. Ik ging weer in de stoel naast haar bed zitten. "heey, je gaat over ongeveer 40 uur dood. Ik hoop dat je er op voorbereid ben, en dat je er niet al te bang voor bent. Ik hoop dat je het goed hebt als je dood bent." Ik had mezelf gezegt dat ik niet degene was die binnen 40 uur dood zou gaan en dat ik dus ook niet moest doen alsof ik zelf dood zou gaan. Ik had me geprobeerd in te leven in haar en dat hielp me om niet gek te worden. Ik ben niet degene die het het slechtst heeft. Dat is Isa. Isa gaat zo dood. Ik praatte nog even tegen haar toen ik opeens haar ogen zag bewegen. "Maaaaaaaam, haal een dokter!!!! NU" gilde ik. Dit was niet goed. Of juist wel? Nee, dat kon niet. Zelfs de dokters hadden de hoop al opgegeven. Het is bijna nog nooit gebeurd dat iemand in de laatste week wakker word uit een coma. Het was alleen een kwestie van het feit dat het verboden was om er eerder mee op te houden. Dit kon dus niet goed zijn. "Isa? Geef niet op. Houd het alsjeblieft nog 40 uur vol? Dan is alles voorbij. Please geef niet nu al op!" Mijn moeder en een dokter kwamen binnen rennen. Isa's ogen waren nu heel raar aan het draaien. De dokter keek snel naar Isa en liep naar de hoek van de kamer en drukte op een knop. "Dokter Vermeer op kamer 312! Nu!!"

Heeey crazy cupcakezz van mij!! Ik hoop dat dit hoofdstuk een beetje lang is *hoopt*. Jeeeeeeeej t is vakantie!!!! Wat vinden jullie daarvan? Ik vind het geweldig! Normaal kunnen mensen in de vakantie juist vaker verder schrijven, maar dat gaat voor mij niet helemaal lukken... Ik heb mijn vakantie best wel volgepland met huiswerk en ik ben eigenlijk heel veel weg... Ik weet niet of er nog een update komt deze vakantie :( Heeeeeeeeeeeeeeeeeel erg sorry daarvoor!!!! Ow ja... Ik dacht eraan om dit boek in het engels te gaan vertalen... Is dat een goed idee? Vergeet niet te voten en een comment is ook altijd welkom! Heel erg bedankt dat jullie mijn verhaal lezen!

I love you xxx Joëlle