The Celti and The Rider

CHAPTER 22: What The Hell Is Going On!?

Guess who kung sino yung picture sa multimedia :)

Siya ang medyo.. medyo lang naman, hehe. Medyo sikat sa chapter na ito dahil sa kapangahasang ginawa niya. O charot. Ansabee ng malalim kong tagalog. Haha. Sakit mo sa bangs te! XD

** 

CHAPTER 22: What The Hell Is Going On!?

            Kinabukasan...

‘‘Gising na!’’ sigaw ng isang maawtoridad na boses. Unti-unti namang ibinukas nina Julian at Audrey ang kanilang mga mata.

.

.

.

.

.

.

.

.

Nanlaki na lamang ang kanilang mga mata sa nakita.

Hindi.. hindi.. hindi siya yun. Mali. Hindi. Bakit? Hindi siya yun! Sigaw ni Audrey sa sarili na naluluha na at nakatulala sa lalaking nakatayo sa kanyang harapan at nakangiti.

‘‘G-g-gi-gian?’’ nauutal na sambit ni Audrey. Onti na lamang ay babagsak na ang kanyang mga luha.

‘‘Bestfriend! Long time no see ah.’’ Sabi ni Gian at ngumiti ito ng sobrang lapad at tamis. Makikita sa mga mata nito na masaya siyang nagkita silang muli ng kanyang matalik na kaibigan.

‘‘Gian!? Bakit? Αnong ginagawa mo rito?’’ sunod-sunod na tanong ni Julian.

‘‘Luckily, his name isn’t Gian.’’ Biglang sabat ni Abraham. Lalong naguluhan sina Julian at Audrey.

Sana nagkamali ako ng akala. Sana. Sana. Wika ni Audrey sa sarili.

‘‘It’s Martin, at your service.’’ At nagbow pa ito bilang paggalang sa mga bisita.

‘‘Ikaw na bahala sa kanila ha? I’ll be waiting.’’ Saad naman ni Abraham sa kanang kamay nitong si Martin aka Gian.

‘‘Opo mahal na prinsipe.’’ At muli itong nagbow.

‘‘Tell me your kidding?’’ nagcracrack na ang boses ni Audrey sa pagtatanong.

‘‘This is no joke.’’ At ngumiti ito ng malapad.

‘‘Pagkatapos ng limang taon mahigit nating pagkakaibigan, trinatraydor mo lang kami?’’ naaasar na tanong ni Julian. Halata sa boses nito na nagpipigil lamang siya ng galit.

‘‘Y-youwere m-my b-bestfriend.’’ At hindi na napigilan ni Audrey ang maluha.

‘‘Hey. I was your fake bestfriend. Don’t cry. I made you happy naman di ba?’’ At hinawakan niya si Audrey.

‘‘Don’t you dare to touch me asshole!’’ At ginamit ni Audrey ang lakas niya para maibato si Martin. Tumilapon naman si Martin at tumama sa may pader. Pumasok agad ang mga megapixers at tinutukan sina Audrey at Julian. Tinaas naman ni Martin ang right hand niya na para bang sinasabing okay lang. Lumabas uli ang mga megapixers.

‘‘Malakas ka pala talaga. Minaliit kita masiyado huh?’’ nakangising saad nito.

‘‘Umalis ka na lang Gian. Di ka namin kelangan dito.’’ Malamig na pagkakasabi ni Julian.

‘‘Magkwentuhan muna tayo bago naman ako umalis.’’ At umupo siya sa harapan nina Audrey at Julian.

‘‘Kwentuhan mo mukha mo gago!’’ At susugurin na sana ni Audrey si Martin. Pinigilan lang siya ni Julian.

‘‘Well, huwag niyo na akong tawaging Gian. I’m Martin. Walang Gian dito. Walang Gian na bestfriend. Magaling din kayo masyado noh? Kapag tumatawag ako sa inyo at trinatrack ko kung nasaan kayo, di ko makita. Haha!’’ at napatawa na lamang ito.

‘‘Di naman kasi kami kasing tanga niyo.’’ Sarkastikong sagot ni Julian.

‘‘Mas tanga ata kayo eh. Di man lang ba kayo nagtaka noon na alam kong lalabanan niyo ang mga pixers gayong wala naman senyo ang nagsabi sakin. Di man lang ba kayo nagtaka nung alam kong masyadong nadamage si Audrey gayong hindi niyo naman ako tinawagan? Haha!’’ sagot naman ni Martin.

‘‘Wala na akong pakealam dun. Papatayin kita Gian! Papatayin ko kayong lahat. Mga gago!!’’ galit na sigaw ni Audrey.

‘‘Tama na ang kwentuhan. Wala naman na akong masasabi eh. Good luck na lang Audrey sa gusto mong gawin. Siya nga pala. Prepare yourself.’’ Nakangiting sambit ni Martin. ‘‘Prepare yourself to die.’’ At lumapad pa ang kanyang ngiti sabay alis sa kulungan nina Julian at Audrey.

‘‘Kayo ang magprepare letse!’’ sigaw pa rin ni Audrey. Hindi niya mapigilan ang kanyang galit dahil sa napag-alamang ang taong pinakapinagkakatiwalaan niya ay trinaydor lamang siya.

‘‘Tama na Audrey.’’ Saway naman ni Julian at hinawakan niya ang kamay nito.

‘‘Papatayin talaga kita Gian humanda ka!! Ikaw ang ihuhuli ko para masaya!’’ sigaw ni Audrey.

‘‘Kalma lang Audrey. Walang magagawa yang pagkahigh blood mo.’’ Saway uli ni Julian.

‘‘Wala na talagang taong mapagkakatiwalaan Julian. Akalain mong ung childhood friend ko na bestfriend ko na inakala kong lumipat sa Davao eh hindi pala totoo at peke lang.’’ Nanghihinang saad ni Audrey. Napaupo na lang siya.

‘‘Hey cheer up. Meron naman ako eh. You can trust me. Meron din si Gio at Kyle. You can trust us.’’ At pinilit ni Julian ngumiti.

‘‘Saklap lang kasi. Ung tinuring kong bestfriend, laruan lang pala ang tingin sakin.’’ Naiiyak na sambit ni Audrey.

‘‘Tama na. Huwag mo ng isipin un. Papangit ka lang.’’ Pangchicheer ni Julian kay Audrey. Pero parang walang epekto.

‘‘Tumigil ka nga. >__________________>’’ – Audrey

‘‘To sungit sungit na naman.’’ – Julian.

This one is like my family’s death. I lose everything. And with those times I am horrible, Gian was always there for me. Even though we were far from each other. What the hell just happened? Where did our friendship go? Where did our brother-sister relationship go? What happened to the ‘ever since birth bestfriends’? What happened? The person I trusted the most just betrayed me. Oh, correction. Has been betraying me for a long long time. I know we haven’t seen each other for almost six years. But we still had that effing communication. Wasn’t that enough? He needed to be in Davao and I needed to be with Julian. We still shared secrets and everything. Oh right. I don’t even know if he really transferred to Davao. That asshole! He made me feel like I was betrayed by my other half! Oh yeah, of course. If someone knows me better than I do, that’s him. And unfortunately, I thought I know him as well, but not really. I’ll make you pay for this Gian. You’ll regret the day you showed me your damn face. I will never ever forget this. Sabi ni Audrey sa sarili habang nakatingin sa kawalan.

© InfiniteKim 2013