Trust Me (Güven Bana)

Sadece İkimiz

Beni duvarla arasina almıştı. Ellerini başımın iki yanına koymuştu.Kıpırdayamıyordum...

"Napiyorsun? Bırak beni!! Scooottt!!"
"Şuan seni duyamaz. Bağırmayı kes. Sadece bana bak. Seni istiyorum ve alıcam. Beni anladın mı?" dedi ve yemyeşil kızgın gözlerini gözlerime dikti. Korkmuştum ve sadece kafamı sallayabildim.

Harry'nin Ağzından

Gerçekten sinirlenmiştim. Onu korkutmuştum. Gözleri dolmuştu, aglamamak için kendini zor tutuyordu. Onu sıkıştırdığımı farkettim ve yavaşça geri çekildiğimde koştu. Arkasından koştum ve kolundan tutup kendime çevirdim. "Çok özür dilerim. Seni korkutmak yada üzmek istemedim ben sadece -"
Daha sözümü bitiremeden bana yaklaştı ve dudaklarıma yapıştı. Çok şaşırmıştım. Bunu yapmasını beklemiyordum, aksine benden nefret edeceğini üstelik tokat atacağını bile düşünmüştüm.
Onu istiyordum ve karşılık verdim. Dudakları heryerdeydi. Yavaşça kulağıma eğildi. Birşey söyleyeceğini sanıyordum. Onun yerine kulağımı ıssırdı. Kendimi durduramiyordum. İstedikçe istiyordum. Dudaklarım boynuna gitti. Boynunu emiyordum. Etrafta kimse yoktu. Ellerimi kalçasına indirdiğimde hafif bir inilti çıkarttı. Bu beni dahada isteklendirmişti.
Yavaşça onu kaldırıyordum ki yanımızdan gelen bir gürültüyle birbirimizden ayrıldık. Bu Scott'tı.
Bizi görmüştü ve bir dah görüşmemize engel olacağını adım gibi biliyordum. Kahretsin.

Amy'nin Ağzından

Yaşadığım en güzel on dakikaydı.Scott gelene kadar. Kolumu sıkarak beni arabaya sürüklüyordu.
"Yavaş ol, canımı acıtıyorsun."
"Hak ediyorsun!" diye bagirdiktan sonra beni arabaya bindirdi ve kapıyı sert bir şekilde kapattı. Telefonla konuştuktan sonra sürücü koltuğuna oturdu.
"Çocuklar ne olacak?"
" Onlar başlarının çaresine bakabilir. Ayrıca onların ne yapacağı seni ilgilendirmez. Artık ilgilendirmez! Bundan sonra zaten onları görmiceksin."
" Sana gitmem gerektiğini söylemiştim. Buna izin vermeyen sendin!" dediğimde cevap sertti.
"Olabilir ama bu o p*ç kurusuyla gizli koselerde cilveleşmeni gerektirmezdi. Bunu nasıl yaptın anlayamıyorum. Özellikle seni uyarmıştım.Lanet olsun Amy, lanet olsun. Bu konuda daha fazla konuşmak istemiyorum. "
Gözlerim dolmuştu. Scott beni gerçekten çok kırmıştı ve onunla konuşmak istemiyordum.Kulaklıklarımı takıp camdan dışarıyı seyretmeye başladım. Aklımda ise sadece Harry vardı. Sadece o ...

Eve geldigimizde arabadan indim ve aralık bırakılmış kapıdan hızla içeri girip annemin sözlerine aldırmadan odama girdim. Ağlamaktan gözlerim ağrıyordu ve hemen uykuya dalmışım. Uyandığımda telefonumun ışığı yanıyordu. Elime aldığımda bir mesaj geldiğini gördüm.
"Özel Numara:
Neler olduğunu biliyorum. Eğer 3. *** Sokağına gelirsen kim olduğumu ve Harry hakkındaki gerçeği öğrenirsin."
Aman Tanrım. Bu da neydi böyle. Üzerime hızlıca birşeyler takıp telefonumuda alıp odamdan çıktım. Saat gece ikiydi annem uyuyordu ve Scott ise televizyonun karşısında uyuyakalmıştı. Ortalıktaki babetlerimden kıyafetime uygun renkte olanını giyindim  , anahtarı da alıp çıktım. Scott arabasını almama kızacaktır. Bu yüzden hızlı bir şekilde gidip gelmeliydim.

Sokağa girdiğimde buranın çıkmaz bir sokak olduğunu ve kimsenin olmadığını gördüm. Bir çöp kutusu vardı. Ona doğru yaklaşırken arkamdan gelen bir sesle irkildim. Üç siyah giyimli adam üzerime doğru yürüyorlardı. Biri hemen arkama geçti ve ellerimden beni yakaladı. Sonra kafamda hissettiğim büyük bir sancı ile bayıldım.
Uyandığımda taş bir odadaydım ve kapının önünde iki adam bekliyordu. Kapı tıktıklandı ve içeri iki adam daha girdi. Yerde sürükledikleri biri vardı. Bu-bu Harry'ydi.Harry'ydi. Harry'ydi ...

Fotoğraf var. Scott<3