Milagre⚽Neymar Jr

i could kiss him,i didnt

#DÜZENLENMİŞ HALİDİR#

▼

3 dakikadır sahnede bekliyordum.Artık beni tanıdığına dair yemin bile edebilirdim.

Neden hareket etmiyordu?Neden boş boş bana bakıyordu?

Ben...ben böyle hayal etmemiştim ki.Ama hayat bu idi işte,süprizler ile doluydu,kötü süprizler ile.

9 sene boyunca görmediğim çocukluk aşkım şuan burada İspanya'da bir barda karşıma çıkmıştı.Barcelona takımı ile konuşmuştum ama onunla tek kelimeden fazla laf edememiştim.

Bu gece burada bitecekti çünkü hala hareket dahi etmemişti.

Locadan Rafinha'nın"Dostum!"diye haykırışını duymam ile mikrofonu yerine takarak sahneden indim.Ne sanıyordum ki?Beni tanıdı diye yeniden arkadaş olmayı falan mı?

"Aptalsın Melanie!"diye mırıldanarak saçımı öfkeyle geri savurduğumda,Dallas bileğimi yumuşak bir hareket ile kavrayarak"Saçlarının bir suçu yok Melanie Mellark,"diye konuştu.

"Ah Dallas!"diye dudaklarımı yalayarak seslice yutkundum."Ben aptalım öyle değil mi?"

"Değilsin."

Ellerimi beline sararak kafamı göğsüne yasladığımda çenesini kafamın üstüne koyarak"Aslında baban seni Ronaldo ile tanıştırmaya davet ettiğinde kabul etmediğin için biraz aptal olabilirsin,"dediğinde kafamı kaldırarak ona baktım.

Esmer yüzü,gür kaşları,en az saçları kadar koyu kahverengi gözleri ve sert ifadesi ile fazla çekici bir çocuktu.Ah Tanrı'm resmen en yakın arkadaşımı dikizliyordum.

"Melanie?"

Sesin sahibine bakmak için arkamı döndüğümde"Rafinha?"diye konuştum.

"Sen o musun?"diyerek eliyle Junior'u gösterdi."Neymar'ın çocukluk arkadaşı?"

Kafamı yavaşca onu onaylamak istercesine sallayarak"Evet ama dediğin gibi çocuklukta kalan bir arkadaşlık,"diye konuştum.

"Onun için öyle değil gibi duruyor,"dediğinde bize doğru gelen Neymar'ı fark ederek bar tezgahından çantamı alarak"Onunla konuşmak istediğime emin değilim Rafi,"diye hızla konuştum ve çıkışa yöneldim.

Dallas'a fark ettirmeden dışarı çıkabildiğim için Tanrı'ya şükrederken hızlı adımlar ile karanlık sokakta yürüdüm,yürüdüm ve yürüdüm.

Bir süre sonra topuklu ayakkabılarım canımı yakmaya başladığında ayakkabılarımı çıkararak elime aldım.

"Çilli?"

9 sene sonra onun ağzından bana çocukken söylediği söz ile tüm anılarım gözümün önünden geçip giderken yanağımdan aşağı kayan göz yaşımı silerek yüzümü ona döndüm.

Bundan cesaret almış olmalı ki bir adım daha attığında elimle durmasını işaret ederek"9 senedir neredeydin Brezilyalı?"diye bağırdım.

"Melanie,"diyerek bir adım daha attı."Sana yemin olsun ki geldim."

Elimde ki ayakkabıları yere atarken eş zamanlı olarak"Geç kaldın Neymar!"diye bağırdım.

"Seni aradım Melanie."

"Hayır Neymar sen beni unuttun!"diyerek sertçe yutkundum."Sen iyi bir babasın."

Gözlerini gözlerimden çekerek bir şey söylemeye çalışır gibi geveledi.

Ayakkabılarımı almak için eğildiğim de bir anda kollarımın altından tutarak beni çöp konteynırı ile arasına almıştı.

Farklı kokuyordu.Tarif edemeyeceğim kadar farklı ve güzel olduğunu inkar edemeyeceğim kadar mükemmel kokuyordu.