Earth
Zion
"Are you sure about this?" Kunot-noong tanong ko kay Selene, looking directly at her purple eyes and said, "Wala na talagang atrasan 'to?"
"What are you so afraid of, Zion?" Nakataas ang kilay na sabi niya't inirapan ako, her purple eyes bombing fires at me while she's busy fixing her uniform's ribbon. Well, what's new? "It's not like we're stepping on a battlefield, I'm just going to school--"
"Exactly," Sabi ko't bumuntong-hininga, facing her with pleading eyes. "You going to school, my school, is not a good idea. I mean, what if they find out you're not actually human? That, you're a Goddess and another set of creepy creatures shows up?"
"Oh, please." Mataray na aniya't nilingon si Heather sa tabi niyang katulad niya ay mainit ang dugo sa akin. Like master, like guardian. "Heather took care of everything and besides, I am a Goddess, Zion. Nothing's impossible." Parang wala lang na sabi niya, shrugging off her shoulders as she made her way inside the room.
Oh, God. Bulong ko't napapabuntong-hininga na lamang na sumunod sa likod niya. Help me survive school days with her.
Tahimik na sana akong uupo sa pwesto ko nang biglang may naalala. "Selene," Kalabit ko sa kaniyang dahilan ng pagkunot ng noo niya. "Are you sure they don't remember anything?"
Napalingon siya sa mga taong nakapaligid sa amin, ang mga kaklase 'kong nasa iisang lugar nang mangyari ang lahat ng kabaliwang ito kasabay ng pagirap niya.
"They won't remember anything, Zion." Seryosong aniya na 'tila naalala ang nakaraang banggaan namin kasama ang isang Ogre. "Heather sprayed sleeping powder before we left the place so, they won't remember anything. Most probably, they would mistook everything as a dream."
Napabuntong-hininga ako, hinayaan na siya sa gusto niyang mangyari kasabay ng pagpasok ng isang babaeng may hawak-hawak na malaking libro't may suot na makapal na salamin.
Here she comes.
"Good morning, Ms. Taal!" Sabay-sabay na bati namin sa kaniyang dahilan ng pagsimangot niya, her face suddenly turning red because of irritation.
"Silence!" Galit na sabi niya't parang bulkang malapit nang sumabog. She's Ms. Taal after all. "I told you to stop calling me by my last name!"
"Why, Ma'am?" Tumatawang sabi ni Caleb Wolfram, ang pasimuno sa lahat ng kalokohan sa classroom kasabay ng muling pangangasar niya sa aming Professor. "Your name is so unique that whenever I visit my hometown, Batangas, all I can remember is you."
"You disrespectful student!" Halos umuusok ang ilong at tainga na sabi niya't nanggigigil na itinuro ang pinto. "Get out!"
"Oh, I'm just joking, Ma'am!" Tumatawang aniya sabay inakbayan si Ms. Taal. "Kayo talaga, pinapatawa ko lang kayo eh."
Napailing na lamang si Ms. Taal, walang ibang magawa 'kung hindi ang pabalikin si Caleb sa kaniyang upuan sabay inangat ang kaniyang salamin at 'tila may hinahanap sa kaniyang harapan.
"The faculty said that you'll be having a new classmate." Sabi niya't nilingon kaming lahat. "Where is she?"
"I'm here, Ma'am." Pagtaas ng kamay ni Selene sabay walang emosyong sinabing, "I'm the new student."
"Oh," 'Tila intimidated na sabi ni Ma'am sabay pinapunta sa harapan si Selene. "Please introduce yourself."
"I'm Selene," Dalawang salita't blangko ang mga matang sabi niya sa harapan, 'tila wala nang ibang gustong idagdag sa pagpapakilala niya.
