Secret Obsession

23. Bölüm

Merhaba küçük bir bilgilendirme yapmalıyım ^^ öncelikle sehun işaret dili kullandığı için onun kısımlarında 》 bu işaret olacak bir diğer şey ise mesajlaşma kısımlarında isimler koyu şekilde yazılmış olacak :) evet şimdi gidebilirim ve size iyi okumalar ~♡

OH SEHUN

- "Bugün daha iyi misin uykucu? Neredeyse 24 saattir uyuyorsun wake up bebeğim."

Konuşmasıyla eş zamanlı perdeyi açınca odaya dolan şiddetli ışığın bir an gözlerimi oyduğunu hissettim.

Annem etrafta yabancı bir kimse yokken yaramaz bir kız çocuğuna dönüşüyordu ve bizde parmağında oynattığı zavallı üç oğlan oluyorduk.

Ona ne kadar acımasız olduğunu söyledim. Kıkırdadı.

- " Kahvaltı hazır majesteleri tebanız masa başında sizi bekliyor." diyerek reverans yaptı.

Bir şekilde neşemi yerine getirmeyi başarıyordu.

》Tamam sen kazandın, geliyorum.

Yanıma doğru gelip başıma bir öpücük kondurdu. Sonrada seke seke uzaklaştı. Ne olmuştu acaba bu neşesi azıcık fazlaydı normal bir gün için ya bir yerlere başkan olmuştu ya da hazinelerine bir yenisi eklemişti babam.

Deli kadın...

- " Yemek masasında telefonlarımızla ilgilenmiyorduk hatırlıyorsanız."

Babamın sesiyle kendime gelsemde ekrana bakmaktan kendimi alamıyordum. Muhteşem Kai isimli birinden 10 adet mesaj gelmişti ve ben birini 'muhteşem' diye kaydedebilecek bir karaktere sahip değildim.

Kyungsoo omzuma vurdu. Bizimkileri işaret etti. Anlaşılan herkes benim ilgimi bekliyordu bugün.

Telefonumu kenara koyarken onlara beklentiyle baktım. Belliki benimle bir şey konuşacaklardı ve Kyungsoo'nun hal ve hareketlerinden bu konu hakkında daha önce bilgilendirildiğini anlayabiliyordum.
Annem yavaşça başladı.

- " Sehun bu konuyu bir daha açmama kararı almıştık biliyorum. Ama alanında uzman harika bir doktor bulduk. Lütfen kesmeden
beni dinle. Uzun zamandır araştırıyorum hastalarıyla bile konuştum Sehun, mucize gibi. Gerçekten onları konuşturmayı başarmış."

》İstemiyorum.

Yine başlıyorduk. 14 yıldır tekrarlanan periyotlarla yeni bir doktor bulup aynı heyecanla bana geliyorlardı. Sonuç hep hüsran oluyordu.

Konuşamıyordum...

- " Travmatik konuşma bozuklukları üzerinde çalışıyor tamamen."

Babam söze girdiğinde beklentiyle bakan yüzünü gördüm. Yıllardır onlara yeterince yük olmuştum. Onlar beni sağlıklıca yetiştirip büyütürken korkaklığım beynimdeki konuşma merkezini kilitleyip gitmişti.

Fizyolojik bir sorunum yoktu. İnanılması güçtü ama psikolojik olarak konuşamıyordum. Sebebin bu olduğunu bilmek beni daha çok yaralıyordu. Geçmişimde bir yerde hatırlayamadığım bir anı beni sonsuza kadar susturmuştu.

O kabus dolu gün her doktorla birlikte karşımda tekrar ete kemiğe bürünüyordu. O anı sonuna kadar tekrar yaşatıp travmatik anı bulmaya çalışıyorlardı. Her şey tamamdı sadece o kilit nokta hariç.

Hatırlamam gereken bir yüz vardı her şeyi çözebilecek bir yüz ama yapamıyorum.

Telefonumun titremesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.