Ο ποδοσφαιριστής της καρδιάς της

Κεφάλαιο 17

Ορέστης

Ωραία, ας το παραδεχτούμε, η βόλτα στο παπάκι χαρακτηρίζεται ως ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΑΜΗΧΑΝΗ. 

Τελεία και παύλα.

Ξέραμε ήδη οτι θα πάμε στην παραλία Δαφνούδι (η επιλογή προορισμού ήταν ευγενική χορηγία ενός πλάσματος ονόματι Νάγια). Η οποία απέχει μια σεβαστή απόσταση απο το σπίτι των παιδιών. Α, και επίσης, απαιτεί είκοσι λεπτά περπάτημα μέσα στα δέντρα και στα κατσάβραχα ωστε να φτάσεις στην παραλία, αφού αφήσεις το όχημά σου παρκαρισμένο στον δρόμο.

Μόλις κατεβήκαμε απο το μηχανάκι, βγάλαμε τα κράνη μας και ξεκινήσαμε την διαδρομή.

"Να κουβαλήσω την τσάντα;" την ρώτησα, βλέποντάς την να προσπαθεί να ισορροπήσει με την τεράστια τσάντα παραλίας που είχε πάρει μαζί, καθώς περπατούσε στα βραχάκια.

"Μπορώ και μόνη μου!" μου πέταξε εκνευρισμένα, και συνέχισε να περπατάει.

Εν τέλει, φτάσαμε στην  μαγευτική παραλία. Τα λευκόγκριζα βοτσαλάκια έκαναν θόρυβο, καθώς στήναμε τις πετσέτες μας και εγώ (ως ο άντρας) στερέωνα την ομπρέλα. Το μέρος εκτός απο πανέμορφο, ήταν και ήσυχο, καθώς εκτός απο εμάς, υπήρχαν ακόμη πέντε άνθρωποι, μια μαμά με τα δυο παιδιά της, και ένα ζευγάρι ξένων τουριστών, που απ' ό,τι κατάλαβα, ήταν Άγγλοι.

Αφού στερέωσα με επιτυχία την ομπρέλα, και οι πετσέτες μας στρώθηκαν κάτω, τόλμησα να γυρίσω και να την κοιτάξω.Γδύθηκε απο το άσπρο απλό φόρεμα που φορούσε, και έμεινε για ακόμη μια φορά με εκείνο το μπικίνι που με κόλαζε. Αφού μου έριξε μια περιφρονητική ματιά, βούτηξε.

Το παιχνίδι παίζεται με δυο, κοριτσάκι.

Πέταξα την μπλούζα μου, αφήνοντας τον εαυτό μου δίχως καμία άλλη ένδυση παρά το μαγιό μου. Ήξερα οτι θα χάζευε τους κοιλιακούς μου.

Για να σε δούμε τώρα....

Μπήκα αργά αργά στην θάλασσα, δίνοντας της αρκετό χρόνο να με περιεργαστεί. Όταν έφτασα δίπλα της, και ήταν ακόμη καρφωμένη πάνω μου, δεν κρατήθηκα.

"Βλέπουμε μήπως κάτι που μας αρέσει;"

"Μην το πάρεις και πάνω σου!" είπε, και γυρίζοντάς μου την πλάτη συνέχισε να κολυμπά.

Και κάπως έτσι πέρασε η υπόλοιπη ημέρα. Κολυμπούσε εκείνη, κολυμπούσα και 'γω, κολυμπούσαν και τα ψαράκια δίπλα μας...

Όταν βγήκαμε έξω, διάβαζε βιβλίο για να με αγνοεί. Έκανε ηλιοθεραπεία με τα ακουστικά στα αυτιά για να μην με ακούει. Εν γένει, έκανε Ο,ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ μπορούσε να κάνει για να με αγνοήσει και να με εκενυερίσει.