Ο ποδοσφαιριστής της καρδιάς της

Κεφάλαιο 25

Ορέστης

"Μιλένα; Ορέστη; Είστε εδώ παιδιά μου;" ακούστηκε η φωνή της κυρίας Νικητίας από το πορτόνι.

Πάγωσα επιτόπου και την ένιωσα να απομακρύνεται.

Κοιταχτήκαμε με την Μιλένα.

"Πας μέσα με εξαιρετικά συνοπτικές διαδικασίες!" είπε, και με έσπρωξε προς το καθιστικό, οπου βρισκόταν και η σκάλα η οποία οδηγούσε πάνω.

Άκουσα την Μιλένα να μιλά με την κυρία Νικητία περί ανέμων και υδάτων, όσο ντυνόμουν.

Παραλίγο, σκέφτηκα.

Όταν πια ξανακατέβηκα, η κυρία Νικητία είχε φύγει και η Μιλένα μόλις έβγαζε από το φούρνο κάτι που μύριζε υπέροχα.

"Επ...."

"Πάνω στην ώρα....Μόλις έβγαλα το φαγητό...." απάντησε, δίχως αν παίρνει τα μάτια της από την τελετουργία της εξόδου του ζεματιστού μαγειρικού σκεύους από το φούρνο.

"Και μου έχει σπάσει την μύτη..."

Πόσο περίεργη φαινόταν η ψιλοκουβεντούλα μεταξύ μας...

Καθίσαμε στο τραπέζι και φάγαμε με ησυχία. Και καρφίτσα να έπεφτε κάτω, θ' ακουγόταν.

"Τι θα ήθελες να κάνουμε απόψε;" την ρώτησα ξαφνικά.

Επιτέλους, σταμάτησε να αποφεύγει το βλέμμα μου, και με κοίταξε κατάματα.

"Ξέρεις...."

"Ναι...."

"Ασε Ορέστη, είναι χαζό..."

"Τότε επιμένω να μου πεις!"

"Πάντα ήθελα να κάνω ένα νυχτερινό μπάνιο.....Μεταμεσονύχτιο για να είμαι πιο ακριβης...."

"Και μόλις περιέγραψες το τι θα κάνουμε απόψε." δήλωσα και της χαμογέλασα.

Και το χαμόγελο που μου ανταπέδωσε....Φίλε, άξιζε τόσο πολύ...

))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

"Είναι κρύοοοοοοο!!!!!!!!!!!"

Εάν εγώ και η Μιλένα ήμασταν μια νορμάλ περίπτωση, την τσιρίδα θα την είχε βγάλει εκείνη, θα είχε πηδήξει στην αγκαλιά μου και εγώ, ως τζέντλεμαν που είμαι (λέμεεε....) θα την είχα κουβαλήσει ως την ακτή.

Έλα μου όμως ντε, που εγώ βρήκα να καψουρευτώ κολυμβήτρια, και μάλιστα που κάνει πρωταθλητισμό ΣΕ ΑΝΟΙΚΤΟ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟ. ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ.

Απ' ό,τι καταλάβατε λοιπόν, την τσιρίδα δεν την έβγαλε η Μιλένα....

"Πλάκα κάνεις; Το νερό είναι τέλειοοοο!" φώναξε, μόλις έβρεξε τα πόδια της.

Είχαμε πάει σε κάτι βράχια, που μονάχα οι ντόπιοι ήξεραν, και τα φώναζαν "Οι πλάκες του Λιτσού". Ήταν, όπως έλεγε η Μιλένα, από τα πιο ήσυχα μέρη, και η θάλασσα ήταν πεντακάθαρη.

ΚΑΙ ΜΠΟΥΖΙ ΜΙΛΕΝΑ. ΜΠΟΥΖΙ.

Ξαφνικά, άρχισε να βγάζει το μπλουζάκι της και έπειτα το παντελόνι της. Βούτηξε μονάχα με τα εσώρουχα, γελώντας σαν μικρό παιδάκι.

Ωχ, φίλε. Λέω να ξαναρχίσω εκείνα τα κρύα ντουζ....

"Έλα Ορέστηηηη!"

"Δεν τρελαθήκαμε ακόμα Μιλένα!"

Σηκώθηκε νωχελικά από το νερό, καθώς πάτωνε στο σημείο που βρισκόταν, και περπάτησε, λικνιζόμενη αργά μέχρι που έφτασε μπροστά μου.

Κρυα ντουζ, κρύα ντουζ, κρύα ντουζ....

Με σήκωσε πάνω, μου έβγαλε την μπλούζα και με φίλησε.

"Έλα..." είπε, και με τράβηξε από το χέρι.

Και εγώ φυσικά ακολούθησα.

Ό,τι ήθελε μ' έκανε.....

_____________________________________________________

Πολλές ώρες αργότερα, χορτασμένοι από θάλασσα και φιλιά, ξαπλώσαμε αποκαμωμένοι στα βράχια.

"Ξέρεις, κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλήσουμε...." μου ψιθύρισε, κουρνιασμένη στην αγκαλιά μου.

"Θέλεις αυτή η στιγμή να είναι τώρα;"

"Ναι, θέλω. Και ξέρεις γιατί; Επειδή θέλω εσένα. Και σε θέλω όπως είσαι. Και θέλω να τα ξέρω όλα. Να βλέπω...." είπε, και ανασήκωσε το πηγούνι μου, αναγκάζοντάς με να την κοιτώ στα μάτια, "....τον πραγματικό σου εαυτό."

"Εντάξει. Ας μιλήσουμε...."

**************************************************************8

Επ κοσμεεε! Καλή σχολική χρονιά! (που μέχρι στιγμής είναι κακή, στραβή και ανάποδη, αλλά τέλος πάντων.......)

Αλήθεια, για πείτε μου, πως ήταν η πρώτη σας σχολική εβδομάδα? (όχι ότι δεν έχω μια πολύ καλή ιδέα για το πως ακριβώς ήταν, απλά λέωωωω.......)

Ξέρω άργησα! Για να μην σας κρεμάω λοιπόν λόγω υποχρεώσεων, στο εξής, υπόσχομαι να ανεβαίνει τουλάχιστον ένα κεφάλαιο την εβδομάδα, αλλά δεν θα ορίσω συγκεκριμένη μέρα! (σε τσακιρ κέφι και εμπνευση και δυο κεφαλαιάκια αλλά μιλάμε για σπάνια περίπτωση, διοτί γεννήθηκα με νεύρα......και μου τα κάνουν τσατάλια συνεχώς!)

Εν πάσει περιπτώση.......Από το Κεφάλαιο 27 γυρνάνε πίσω και όλοι οι υπόλοιποι ήρωες, όπως ζητάτε τόσο καιρό!

Χαρίστε μου χαμόγελα με τα σχόλια και τα αστεράκια σας! Τα λέμε σε λίγες μέρες ξανά!

Φιλιά,