PUZZLE (Neymar Jr)

1

Giriş yapmaktan hiçbir zaman hoşlanmamıştım. Yeni başladığım kitapta, yeni başlayan şarkıda, yazmaya başladığım bir yazıda ve dışarıda neredeyse bir ordu olan kalabalığın arasına.

Aslında çok heyecanlı bir tip değildim ama bilirsiniz düğünler heyecan vericiydi hele ki düğünün gelini sizseniz.
Eh tabi düğünün damat'ı da Neymar da Silva Santos Junior ise daha da heyecanlıydı.

Derin bir nefes alıp bir süre tuttum. Ellerimi üzerimdeki fransız dantellerinde gezdirdim ve aynadaki görüntüme birkez daha baktım. Beyaz kaliteli kumaş tenimi yakıyordu.
"Hey?" gözlerim aynadan arkamda duran ağabeyimi bulduğunda gülümsedim. "Çok güzel olmuşsun." dedi fısıltılı sesiyle. Sanki çok güzel birşeyi bozmaktan korkuyor gibiydi. Oysaki ortadaki güzel olan tek şey üzerimdeki pahalı gelinlik ve bulunduğumuz bu lüks mekandı.
Zorla gülümseyerek arkamı döndüm ve ona sarıldım arkasındaki güzeller güzeli eşini gördüm o da dolu dolu gözleriyle bana bakıp gülümsüyordu. İçimden gelmesede aynı gülümsememi ona da yollayıp geri çekildim. Dolu dolu olan gözlerimi havaya kaldırarak ellerimi yelpaze gibi kullandım. Makyajım akarsa Antonella beni öldürürdü makyajım için uğraşmamış olsa bile harika olması için makyözleri canından bezdirmişti. Kıkırdama isteğiyle tekrar aynaya dönmüştüm ki içeri Melissa ve Ant girdi. Beğendiklerine dair çıkardıkları tiz seser ile ikisi birden kolunu açıp bana yaklaşmışlardı ki birden durdular. "Makyajını bozamayız." dediler aynı anda. Bu sefer gerçekten kıkırdayarak onlara baktım. "Neymar bayılacak!" dedi coşkuyla Ant.
İsmini duyunca içimde bir korku yada endişe - emin değilim - hissi uyandı. Sonuçta ikimizde istediğimiz için olan bir evlilik değildi. Onun reklama âğabeyim ile hamile karısının ise paraya ihtiyacı vardı. Yani kurtarılması gereken bir şirket ve burada devreye giren bir adet ben ve bir adet Neymar vardı.
Sadece tüm bunlardan öncesini düşündüm. Dani ile Marc ile Rafi ve diğerleri ile yakın arkadaş olup eğlendiğim o zamanlar.
Neymar hiçbir zaman benim çok yakın arkadaşım olmamıştı aramızda daima bir mesafe vardı.
Şimdi ise evleniyorduk! Ah ne klişe ama.
"Pekala benim suya ihtiyacım var." deyip hepsinde göz gezdirdim. Dia karnını tutarak sürahiye ilerledi ve bardağa doldurup bana uzattı. Abimde yanına gelip onun yanağına öpücük kondurdu ve beline sarıldı. Teşekkür ederek elinden aldım ve boğazımdan geçen soğuk suyla biraz sakinledim.
"Neymar geliyoor!" diye çığlık atan Melissa kapıya ilerledi ve dışarı çıkarak kapıyı arkasından kapadı. Kapının ardından beylerin içeri girmeye çalışması ve Melissa'nın itirazlarıyla kapının ardından kıkırtılar geliyordu. Vücudum git gide kasılırken sonunda kapı açıldı ve içeri girdiler.

Endişeyle kafamı kaldırıp ona baktığımda bir an sadece bir an hayranlık gördüm sanmıştım daha sonra bakışları yine eski boş halini aldı ve yanıma ilerledi. Herşey olup bitsin istiyor gibiydi. Hoş bende öyle istiyordum ama içimdeki ona karşı olan ufak ilgi beni engelliyordu.

İçimde büyüyen hayal kırıklığı ile kafamı eğdim. Dani ağzını kocaman açarak bakışlarını bana dikti "Çok güzel olmuşsun Beatrisa!" diye çığırdı adeta. Herkes onun haline gülerken kendimi tutamayıp bende güldüm. Herkes öyle güzel bakıyordu ki sanki rönesans döneminden kalan bir tabloydum. Yanaklarım kızarırken Neymardan gelen derin bir iç çekmeyle gözlerim onu buldu. Yüz ifadesi aynı sertliğini korurken gülümsemeye dair ufak bir iz bile yoktu suratında. Benimde suratımdaki gülümseme silinirken sadece ben değil herkesin neşesi gitmişti.
Birkaç saniyeliğine gittiğini düşündüğüm o endişe ve rahatsızlık hissi geri geldi. Bu sefer utancımın nedeni bambaşka birşey olurken yanaklarım bordo kıvamındaydı sanırım.

Sadece birkaç saatliğine durumu unutmaya çalışmadığı için ona kızıyordum ancak öte yandan düğünde gerçek aşkı da vardı. Deli gibi aşık olduğunu söylediği ancak kızın haberinin bile olmadığı büyük aşkı. Kızın haberi yoktu çünkü kızın sevgilisi vardı böyle bir durumda yapacak birşeyi yoktu.